عبدالله بن ابی سرح
عبدالله پسر سعد پسر ابی سرح پسر عامری (به عربی: عبدالله بن سعد بن ابی سرح بن العامری) (مرگ ۶۵۶) برادر رضاعی (شیری) عثمان پسر عفان، کاتب وحی و والی مصر در زمان خلافت عثمان پسر عفان بود.
در زمان پيامبر
عبدالله ابن ابی سرح از نزدیک ترین اصحاب و محارم حضرت محمد در صدر اسلام و کاتب وحی بود. عبدالله ابن ابی سرح خط زیبایی داشت و هنگامی که بر پیامبر وحی نازل می شد او را فرا می خواند و و وحی را بر او می خواند و او می نوشت
علت ارتداد
او پس از مدتی نسبت به کیفیت نزول آیات و ماهیت وحی و پیغمبری حضرت محمد تردید کرد، زیرا چندین بار کلمات و جملات آیات نازل شده را به دلخواه تغییر داد، مثلاً به جای«سميع بصير»، «سميع عليم» می نوشت، و حضرت محمد نیز این آیات تحریف شده را می پذیرفت. این امر شک وی را بر انگیخت. سر انجام او در مورد آیه ی «فتبارک الله احسن الخالقین» با پیغمبر اختلاف پیدا کرد. او معتقد بود که این آیه را من سروده ام و محمد از من دزدیده است. پس از این اختلافات عبدالله ابن ابی سرح از دین برگشت
فرمان قتل او
پس از این ماجرا حضرت محمد خون او را حلال و دستور قتلش را داد. او نیز به مکه فرار کرد. چون مکه به دست مسلمانان فتح شد حضرت محمد عفو عمومی صادر کرد. اما دستور داد عبدالله ابن ابی سرح (و چند نفر دیگر) را زنده نگذارند گرچه به پیراهن کعبه چسبیده باشد.
نجات او
عثمان برادر ناتنی عبدالله برایش از پیامبر امان خواست. حضرت محمد مدت زیادی خاموش ماند تا سر انجام موافقت کرد. بعد از این که عثمان رفت روی به حاضران کرد و گفت: «از آن جهت خاموش ماندم تا مگر یک تن از شما برخیزد و سر از تنش جدا کند.» یکی از انصار گفت: «ای پیامبر چرا اشاره ای نکردی؟» حضرت محمد گفت: «شایسته نیست پیامبر به ایما و اشاره کسی را بکشد.»
منبع : ويكي پديا
و من الله توفيق