زمزمه ی شمر بن ذی الجوشن ذبابی با خود، پس از دریافت حکم فرماندهی پیاده نظام لشکر عمر بن سعد از عبید الله بن زیاد (که هر سه از رحمت خدا به دور باشند)، هنگام خروج از کاخ ابن زیاد در کوفه و حرکت به سوی سرزمین کربلا:
(مشروعیت بخشیدن به جنگ با امام حسین علیه السلام، با «ردیف» قرار دادن عبارت «ان شاء الله» بسیار جالب و تاثیرگذاره.
«عقاب» هم اسم اسب منسوب به حضرت علی اکبر علیه السلام هستش.)
این زمان پا به رکاب آورم، ان شاء الله
شه دین را به عذاب آورم، ان شاء الله!
اکبر آن نوگل ِ گلدسته ی گلزار رسول
سرنگون ز اسب عقاب آورم ان شاء الله!!
دست عباس ِ علی را به لب شطّ فرات
به طلبکاری ِ آب آورم ان شاء الله!!!