شروع فرایند یادگیری هر درس، با مطالعه‌ی متن کتاب آغاز می‌شود. خواندن مثال‌های حل‌شده و تمرین‌های کتاب موجب فهم بیش‌تر و یادگیری نکات مهم‌‌تری خواهد شد؛ اما پس از مطالعه‌ی کتاب درسی، همه‌ی ما نیاز داریم که خودمان را محک بزنیم و دانسته‌های‌مان را در بوته‌ی آزمایش قرار دهیم. از آن‌جا که نحوه‌ی پرسش در کنکور، سؤالات چهارگزینه‌ای مفهومی است، اغلب دانش‌آموزان تمایل به حل تست دارند؛ اما آیا همه‌ی ما روش درست آزمون تستی را اجرا می‌کنیم؟ این سؤالی است که در این نوشته‌ی کوتاه به آن پاسخ می‌دهیم.

برای حل تست دو راه پیش روی همه‌ی ما قرار دارد: تست‌خوانی و تست‌زنی.

تست‌خوانی فرایندی است که طی آن دانش‌آموز تست‌های منابع مطالعاتی خود را خوانده و بلافاصله به قسمت پاسخ مراجعه کرده و با مشاهده‌ی الگوریتم حل سؤال، آن را فرا می‌گیرد.

تست‌زنی نیز، فرایندی است که طی آن دانش‌آموز تعدادی تست به صورت یک مجموعه‌ی nتایی (به دلخواه) در نظر می‌گیرد و بدون مراجعه به پاسخ، سعی در حل آن‌ها می‌کند و پس از اتمام سؤالات، درست مانند یک دبیر، با مراجعه به قسمت پاسخ‌نامه، پاسخ‌های خود را تصحیح می‌کند و به خودش با توجه به فرمول محاسبه‌ی درصد (که در دفتر برنامه‌ریزی نیز آمده است) به خودش نمره می‌دهد و سپس اشتباهات خود را فرا گرفته و تست‌هایی را که برایش دشوار بوده‌اند علامت‌گذاری می‌کند تا در مراجعه‌ی بعدی آن‌ها را دوره کند.

در تست‌خوانی دانش‌آموز زمان کم‌تری را صرف مطالعه می‌کند و با مشاهده‌ی پاسخ‌ها و روند حل سؤالات، احساس بهتری دارد؛ زیرا مشاهده‌ی جواب‌ها این تصور را در ذهن او به وجود می‌آورد که اغلب سؤالات را بلد بوده و دشواری چندانی در سؤالات وجود ندارد؛ اما این روش به چند دلیل نادرست است:

1. مثل معروفی است که می‌گوید: "معما چو حل گشت، آسان شود." پس واضح است که مشاهده‌ی حل سؤالات برای هر کس به نظر ساده می‌رسد.

2. روند یادگیری زمانی تکمیل می‌شود که فرد قلم و کاغذ در دست گرفته و خودش برای حل سؤالات تلاش کند، هرچند به جواب آخر نرسد. تنها با حل سؤالات است که می‌توان به نقاط ضعف و قوت پی برد.

3. با تست‌زنی در خانه بارها و بارها جلسه‌ی کنکور برای دانش‌آموز تداعی می‌شود. به خصوص اگر برای مجموعه‌ی تست‌ها زمانی معقول و مطابق کنکور منظور شود و از تکنیک‌های ضربدر و منها و زمان نقصانی استفاده شود.

4. مطالعه‌ی پاسخ سؤالات تنها در حافظه‌ی کوتاه‌مدت نقش می‌بندد و پس از مدتی از ذهن پاک می‌شود؛ اما اگر دانش‌آموز خودش برای رسیدن به پاسخ سؤالات تلاش کند، حتی اگر به جواب نرسد، با مطالعه‌ی پاسخ تست پس از تلاش برای حل آن، پاسخ در ذهن او تثبیت خواهد شد.

5. با تست‌خوانی دانش‌آموز اعتمادبه‌نفس کاذب پیدا می‌کند که با شرکت در آزمون‌ها و قرار گرفتن در موقعیت آزمون و در دسترس نبودن پاسخ‌ها، این اعتمادبه‌نفس به یک‌باره فرو ریخته و دانش‌آموز مطالعه‌ی خود را بی‌فایده می‌پندارد. تست‌خوانی کمک چندانی به پیشرفت دانش‌آموز نخواهد کرد.
بنابراین بهترین روش برای تکمیل روند یادگیری، تست‌زنی است. درگیر شدن با سؤالات، ذهن را به فعالیت واداشته و لذت حل سؤال را صدچندان می‌کند. ضمن این‌که سرعت عمل دانش‌آموز به مرور زمان بیش‌تر و بیش‌تر خواهد شد. شما از چه راهی استفاده می‌کنید؟ راه درست پیش روی شماست. پس لطفاً تست‌زنی کنید.


منبع : کانون