سلام.من که مسلمون هستم عیب داره درخت و وسایل کریسمس بخرم؟؟؟؟؟؟ یعنی باعث شرک و توهین به دین خودم نمیشه؟؟؟؟؟؟؟
سلام.من که مسلمون هستم عیب داره درخت و وسایل کریسمس بخرم؟؟؟؟؟؟ یعنی باعث شرک و توهین به دین خودم نمیشه؟؟؟؟؟؟؟
برو جشن بگیر بابا
اینا دیگه چیه
شرک و توهین به دین و ...
مگه میخوای چیکار کنی میخوای قرآن آتش بزنی مگه؟؟؟برو جشن بگیر بهت خوش بگذره
شادی گهر ماست که ما جان بهاریم
ای ملت گریه به جز انعام شما نه
وا این حرفا یعنی چی !!!! مثلا 4شنبه سوری ک کل ایران انجام میدن حتما آتش پرستیه ؟ً!!!!!! این مراسما اصن ربطی نداره به دین و این حرفا خوش بااااااااااش :yahoo (3):
تو همه چیت تکمیله !
منم میکنم فقط به آدمای "تک" پیله !
نه برو جشنتو بگیر این حرفا چیه
اگر گویی که بتوانم ، قدم درنه که بتوانی
وگر گویی که نتوانم ، برو بنشین که نتوانی
قرار نیست انسان ببیند بعد باور کند، قرار است انسان باور کند که می تواند تا ببیند. زیرا قانون زندگی قانون باور هاست.
شک زدم!شرک چیه نه بابا اتفاقا به نطرم ثوابم میکنی روحیتو شاد میکنی
*looking for..
**in niz bogzarad
سوره ۲۸: القصص - جزء ۲۰ -
إِنَّ قَارُونَ كَانَ مِن قَوْمِ مُوسَى فَبَغَى عَلَيْهِمْ وَآتَيْنَاهُ مِنَ الْكُنُوزِ مَا إِنَّ مَفَاتِحَهُ لَتَنُوءُ بِالْعُصْبَةِ أُولِي الْقُوَّةِ إِذْ قَالَ لَهُ قَوْمُهُ لَا تَفْرَحْ إِنَّ اللَّهَ لَا يُحِبُّ الْفَرِحِينَ ﴿۷۶﴾
قارون از قوم موسى بود و بر آنان ستم كرد و از گنجينه ها آن قدر به او داده بوديم كه كليدهاى آنها بر گروه نيرومندى سنگين مى آمد آنگاه كه قوم وى بدو گفتند شادى مكن كه خدا شادى كنندگان را دوست نمى دارد (۷۶)
؟؟؟؟؟؟؟؟ چه نوع شادی ای؟بستگی داره !با سرسری خودن ننمی شه قضاوت کرد!
- - - - - - پست ادغام شده - - - - - -
رحوم علامه طباطبائی در کتاب المیزان درخصوص تفسیر این آیه می فرماید: بعد از آنكه در آيات گذشته عذر و بهانه مشركين را نقل كرد، كه گفتند: اگر به تو ايمان آوريم عرب ما را از سرزمينمان مى ربايند، و سپس جوابهايى از آن داد، اينك در اين آيات داستان قارون بنى اسرائيل را خاطرنشان فرموده، تا از اين داستان عبرت بگيرند، چون حال و وضع قارون درست حال و روز مشركين را مجسم مى كند، و چون كفر او، كارش را به آن عاقبت زشت كشانيد، پس مشركين نيز بترسند از اين كه مثل آنچه كه بر سر قارون آمد، بر سرشان بيايد زيرا خداى تعالى از مال دنيا آن قدر به او روزى داده بود كه سنگينى كليد گنجينه هايش مردان نيرومند را هم خسته مى كرد، و در اثر داشتن چنين ثروتى خيال مى كرد كه او خودش اين ثروت را جمع آورى كرده، چون راه جمع آورى آن را مى دانسته و خودش فكر بوده و حسن تدبير داشته، اين فكر او را مغرور نمود، پس از عذاب الهى ايمن و خاطر جمع شد، و زندگى دنيا را بر آخرت ترجيح داده و در زمين فساد برانگيخت، خداى تعالى هم او و خانه او را در زمين فرو برد، نه آن خوش فكرى و حسن تدبيرش، مانع از هلاكت او شد و نه آن جمعى كه دورش بودند. كلمه (فرح ) به معناى (بطر) تفسير شده، و ليكن بطر، لازمه فرح و خوشحالى از ثروت دنيا است، البته فرح مفرط و خوشحالى از اندازه بيرون، چون خوشحالى مفرط آخرت را از ياد مى برد، و قهرا بطر و طغيان مى آورد، و به همين جهت در آيه شريفه : (و لا تفرحوا بما آتاكم و الله لا يحب كل مختال فخور) اختيال، و فخر را از لوازم فرح شمرده، و فرموده به آنچه خدا به شما داده خوشحالى مكنيد، كه خدا اشخاص مختال و فخور را دوست نمى دارد.
و نيز به همين جهت است كه در آيه مورد بحث نيز نهى از فرح را تعليل كرده به اينكه خدا اشخاص خوشحال را دوست نمى دارد.
آیت الله مکارم شیرازی نیز در تفسیر نمونه این چنین به تفسیر این آیه پرداخته است: در اين بخش از آيات اين سوره سخن از درگيرى ديگر بنى اسرائيل با مردى ثروتمند و سر كش از خودشان به نام قارون به ميان مىآورد.
معروف است كه او از بستگان نزديك موسى (ع) بود، و از نظر اطلاعات و آگاهى از تورات معلومات قابل ملاحظهاى داشت، نخست در صف مؤمنان بود، ولى غرور ثروت او را به آغوش كفر كشيد و به قعر زمين فرستاد، او را به مبارزه با پيامبر خدا وادار نمود و مرگ عبرتانگيزش درسى براى همگان شد.
نخست مىگويد: «قارون از قوم موسى بود اما بر آنها ستم و ظلم كرد» (إِنَّ قارُونَ كانَ مِنْ قَوْمِ مُوسى فَبَغى عَلَيْهِمْ).
علت اين بغى و ظلم آن بود كه ثروت سرشارى به دست آورده بود.
قرآن مىگويد: «ما آنقدر اموال و ذخائر و گنج به او داديم كه حمل خزائن او براى يك گروه زورمند، مشكل بود» (وَ آتَيْناهُ مِنَ الْكُنُوزِ ما إِنَّ مَفاتِحَهُ لَتَنُوأُ بِالْعُصْبَةِ أُولِي الْقُوَّةِ).
ببينيم بنى اسرائيل به قارون چه گفتند؟
قرآن مىگويد: «به خاطر بياور زمانى را كه قومش به او گفتند: اين همه خوشحالى (آميخته با غرور و غفلت و تكبر) نداشته باش كه خدا شادى كنندگان مغرور را دوست نمىدارد» (إِذْ قالَ لَهُ قَوْمُهُ لا تَفْرَحْ إِنَّ اللَّهَ لا يُحِبُّ الْفَرِحِينَ).
با بررسی تفاسیر مختلف در خصوص این آیه به نتیجه می رسیم که حضرت موسی(ع) در دوران پیامبری خود با مثلث شوم زور و زر و تزویر روبرو بود و ضلع زر و ثروت آن در واقع قارون بود و قسمت پایانی این آیه بیان خداوند از گفتار قوم قارون به وی است که خداوند خوشحالی متکبرانه و مغرورانه را دوست ندارد نه نفس شادی و خوشحالی.
*looking for..
**in niz bogzarad
در حال حاضر 1 کاربر در حال مشاهده این موضوع است. (0 کاربر و 1 مهمان)