پزشکی دانشگاه تهران......
خیلی راجب کامنت گذاشتن تو این تاپیک دو دل بودم
آخرش دلم رو زدم به دریا کامنت گذاشتم ؛ اما نه برای بیان هدف و آرزو ها
جهت تعهد با دل خودم
زمانی که دو سه ماه مونده بود به کنکورم خیلی با خودم توهم می زدم و می گفتم من می تونم همه چی رو تو این تایم تغییر بدم و تایم زیادی از روز رو به این تغییر فکر می کردم به اینکه چقدر نتیجه اش می تونه قشنگ باشه و خودم و خانواده ام رو شاد کنه ولی در واقعیت داشتم با پای خودم از هدفی که ادعای عاشقی برایش داشتم دور می شدم ؛ به نظرم اون موقع این دوست داشتن از ته دلم و واقعی نبود......
دوست دارم پزشکی تهران قبول بشم
به نظرم حدود ۸۰ درصد کنکوری های تجربی هم همین رو می خوان
به همین خاطر بیشتر از دوست داشتن اون هدف ،دوست دارم لیاقت رسیدن بهش رو بدست بیارم ؛اون از تمام وجود مایه گذاشتن و تلاش کردن حس رضایت بیشتری بهم می ده
به نظرم اگر همین الان بگن قبولی های این دانشگاه و این رشته رو می خواهیم انتخاب کنیم من لیاقت این قبولی رو الان ندارم ؛پس این کامنت رو می ذارم صرفا به جهت اینکه تعهدی باشه برام تا بتونم واقعا در عمل ثابت کنم که می خوامش و حاضرم براش فداکاری کنم.
به امید روزی که این کامنت رو ریپلای بزنم و بگم بلاخره لیاقت رسیدن بهش رو به دست آوردم