والا من از رشته ی دارو خبر ندارم
ولی بین پزشکی و دندون...
خب بستگی به آدمش داره.من آدمی هستم که عاشق چالشم.از اینکه مطلب جدید میبینم واقعا به ذوق میام.اینکه یه کسی بیاد پیش شما و شما تا حتی هفته ها نتونی تشخیص دقیق از بیماریش داشته باشی برام جالبه.این شما رو هل میده به سمت اینکه هی مطلب جدید یاد بگیرید.هی آدم ببینید ، هی مقاله بخونید تا بالاخره بتونید یک تشخیص دقیق به دست بیمار بدید(نه اینکه مثل خیلی از پزشک ها صرفا علائم بیماری رو بپوشونید).به نظر من چالش در رشته ی دندان خیلی خیلی محدود تره
یکی دیگه از دلایل پزشکی زدنم ویژگی های شخصیتیمه.مثلا من در برخورد با اطفال آدم صبوری نیستم.وقتی دانشجوهای دندون رو میدیدم که شاید 20 دقیقه منتظر میموندن مریض کم سن و سالشون برگرده چون نمیتونسته خودش رو نگه داره
ازشون میپرسیدم چطوری میتونین تحمل کنید
بله درسته که در رشته ی پزشکی هم اطفال فراوان اند ولی در بیمارستان، دیگه کسی به خودش رو نگه داشتن فکر نمیکنه مشکلات واجب تری هست و میشه از همراه هم برای آرام کردنش استفاده کرد که در دندان یه ذره سخت تر میشه این کار ها رو کرد(در هر دو رشته هم برای اطفال تخصص هست ولی من به اون کاری ندارم)
موارد دیگه ی مقایسه ی بینشون هم که واضحه
دندان کوتاه تره.درس های نسبتا ساده تری داره.سریع تر درش به پول میرسن.شیفت ندارد.خیلی ها درش تخصص نمیگیرن چون مناطق محروم حتی یک دندان پزشک هم ندارند دیگه متخصص که هیچی(هنوز اشباع نشده).برای خانم ها رشته ی مناسب تریه.(اونهایی که قصد تشکیل خانواده و چشیدن طعم واقعی مادری و همسری رو دارن،نمیگم در پزشکی نمیشه ولی خیلی سخت تره)برای افرادی که سنشون بالاست رشته ی مناسب تریه
ولی پزشکی تخصص های فراوانی داره.شما میتونین درش کار تحقیقی بیشتری انجام بدین.در صورت گرفتن تخصص و پزشک خوب بودن و در منطقه ی خوب کار کردن میتونه درآمد خیلی خیلی بالایی داشته باشه.برای کسانی که محیط بیمارستان رو دوس دارن مناسب تره.
در کل دوستانی که پزشکی میزنن یکی دو ترم اول که مقایسه میشن با دندون ها شاید فکر کنن که ای کاش دندون میزدم ولی کم کم میرین جلوتر و درس ها شیرین تر میشه(اگر واقعا عاشق رشته تون باشید)پی میبرید که انتخابتون اشتباه نبوده
این مقایسه به nتا فاکتور دیگه هم بستگی داره.در کل نمیشه گفت کدام بهتر و کدام بدتره