سلام و وقت همگی بخیر ❤️
حقیقتا تاپیک (آیات دوستداشتنی من) رو تو انجمن داشتیم
ولی بنظرم جای این تاپیک با این مضمون خالی بود
به شخصه با روایات حالم خوب میشه
از نوجوانی بین کتاب های پدرم، یه کتاب بزرگ بود تحت عنوان (میزان الحکمه)
این کتاب، روایات در ارتباط با موضوعات مختلف بود
و من اونو تو اتاقم میزاشتمو گاها دور از دید بقیه و ساعتها مطالعه اش میکردم
و خب بی اغراق، دید و نگاهم و خیلی باز تر کرد
اون زمان اونقد منطق و قدرت عقلانیت من بالغ نشده بود و خب بعضی از روایات رو به اشتباه برای خودم تفسیر میکردم
و بعدها فهمیدم گاهی واژگانیکه بزرگواران در روایات بکار بردن با معنایی که ما در ذهن داریم متفاوته
و باید خیلی احتیاط کرد در فهم مطلب
علاوه بر اون کتاب های دیگه ای هم بود که استفاده کردم
و خب شاید اوایلش با دیدگاه معمولی میخوندم
اما رفته رفته با علاقه ادامه پیداکرد و اشتیاق
اینها، کتاباییه که بیشتر میخوندم
کتاب های دیگه ای هم در این خصوص هست
من جمله، غررالحکم، بحار الانوار و...
من وقتی تو مسیر شون راه رفتم، حس کردم که انسانم
حس کردم که ارزشمندم
حس کردم که مسیری دارم که باید پیداش کنم
و فهمیدم در انحرافم
برای منِ مائده، قرآن و
124000پیامبر و
محمد مصطفی (ص) و
14 معصوم و
هزاران شهید اومدن و
عالمی خلق شد و
فرشتگانی سجده کردن و
روح قدسی در من دمیده شد و
هویتی پیدا کردم
فکر میکنم، شایسته ی انسان و کمال انسانی باشه که اندکی قدردان باشه
اندکی تامل کنه
اندکی سرش و از گریبانش بیاره بیرون
و نظری عمیق به خودش
درونش
و عالمی که انعکاس درونشه، بندازه
صحبت رو طولانی نمیکنم
این تاپیک جهت روایات از نیکان و صالحان و بندگان بزرگوار خداوند، بخصوص معصومین و پیامبرانه
اگر روایتی میخونید که میره که آروم اون گوشه ی دلتون میشینه، با دوستانتون به اشتراک بگذارید
فکر میکنم تک تکمون، نیاز داریم به نوازش انسان هایی که قلبشون از زیباترین قلب ها
و روحشون از نورانی ترین هاست
و قبل از اون هدیه ای معنوی به راوی روایت هدیه کنید
ممنونم
درپناه حق