من بدبخت ترین آدمم!!! حس درس خوندن ندارم

[fafa.Mmr]

دوستان عزیز و همراهان همیشگی

سلام
حتماً این مطلب رو تا آخرش بخونید و نظرتون رو راجع بهش بدین…منتظریم…
ای بابا درس خوندن مال پولداراست… من حس درس خوندن ندارم .. با این همه مشکل مگه میشه درس خوند… من اونقدر گرفتاری و مشکل دارم که دیگه جایی برا درس خوندن نمی مونه… ما بدبختا بدبخت آفریده شدیم و باید همیشه بدبخت بمونیم… ما که نمی تونیم پیشرفت کنیم… قسمت ما اینه دیگه… و هزاران جمله و اما و اگری که فقط و فقط برای فرار از مسؤولیته و توجیح رخوت و تنبلی!!!
ممکنه بگین برو بابا از رو دلخوشی حرف می زنی…
می دونم خیلیا هستند که فقط شعار می دن و واقعاً نمی دونن مشکل و گرفتاری چیه و بنابراین فقط نسخه می پیچن که مشکل چیه، بدبخت خودش مقصره، باید حقش رو بگیره همون جور که ما گرفتیم و هزاران حرف قشنگ بی ارزش دیگه که اونم فقط به خاطر توجیه خودشونه که خدای ناکرده مجبور نشن دست کسی رو بگیرن و خودشون رو به زحمت بندازن…
دوست عزیز من که به هر دلیلی گرفتار مشکلاتی هستی که موجب میشه نتونی خوب تلاش کنی و به آرزوهات برسی، می دونم که خیلی مشکل داری و گرفتاری و متأسفانه امکاناتی در اختیار نداری ولی در عین حال آرزوهای بلند داری که حقته و همین که این آرزوها رو داری نشون می ده که فکر می کنی و می خواهی و در فعل خواستن مشکلی نداری و مشکلت در رفتنه و تو گیرها وپیچ و تاب مشکلاتت گیر کردی و نمی دونی چیکار باید بکنی…
اگه تو مرداب گرفتار هستی، مقصر نیستی و شاید در به وجود اومدن وضعیتی که در اون هستی هیچ تقصیری نداشته ای ولی اگه تو این وضعیت بمونی و هیچ تلاشی برای رهایی از این مرداب نکنی، اون وقته که گرفتار گنداب می شی و فقط و فقط خودت مقصری و بس… تو تلاش خودت رو بکن و از همین حالا و همون جایی که توش واستادی شروع کن، یک قدم بردار، آره یک قدم… همش نشین برنامه های بلند مدت بچینی و کارای بزرگ برا خودت ردیف کنی و در آخر هم هیچ… همین یک قدم رو بردار… خیلی راحت و کوتاه، فقط یک قدم بردار ولی شروع کن… به خدا قدم اول خیلی سخته، بعدش حرکتت مدام روون تر میشه… برای انجام کارهای بزرگ باید با قدم های کوچیک شروع کرد…
همین حالا کتابت رو بردار و فقط یک صفحه، نه فقط یک خط بخون و در فرصت بعدی خط و صفحه ی بعد… و همین جور تا آخر ادامه بده و ببین که چه جوری موقعیت ها رو برا خودت می سازی و شرایط رو ایجاد می کنی…
تصاویری آموزنده واسه شمایی که میگی حس درس خوندن ندارم

دوست عزیزم نگاهی به این تصاویر بنداز…
آیا فکر می کنی از اینا ضعیف تری که توان برداشتن هیچ باری رو نداری ؟ بخدا آدم از خودش تو هر شرایطی که باشه خجالت می کشه وقتی این بچه ها رو می بینه که چجوری برای فقط یک لقمه نون با اون بدن نحیفشون، چیکار باید بکنن… و ما … چیزی نگم بهتره، فکر کنم خودت تا آخرش رو خوندی…

این یکی رو با دقت ببین که تو سرمای زمستون، برای یک لقمه نون برا خانوادش و احتمالاً مادر و پدر بیمارش و خواهر و برادر کوچیکترش باید از صبح تا شب تو خیابونا بچرخه و از هر کس و ناکس حرف بشنوه ولی بازم فردا صبح میاد تا نونش حلال باشه و ننگ دزدی رو با خودش به دوش نکشه… ایول به غیرتش، ایول به مردانگی این مرد کوچک که تمام وجودش برا من و شمایی که مدام از مشکلاتمون می گیم درسه، درس زندگی و غیرت و همت…

مدام برا خانوادت قیافه نگیر اگه می بینی دستشون نمی رسه برات امکانات کمک آموزشی و کلاسای جورواجور مهیا کنن، بخدا برا پدر و مادر واقعی خیلی سخته جلوی بچه شون شرمنده شن… اینقدر از همه طلبکار نباش تو فقط خودتی و بس و فقط تویی که باید برای خودت تلاش کنی و از هیچ کس طلبکار نیستی و اگرم کسی برات کاری می کنه از لطفشه و بس، جدی چرا ما نمی تونیم حتی در اوج مشکلات یک لبخند فقط یک لبخند به اطرافیانمون هدیه کنید و با کوچکترین مشکلی از زمین و زمان طلبکار می شیم و قیافه ی عبوسمون رو همه باید تحمل کنن… جدی فکر می کنی از این بچه کمتری که تو این شرایطی که داره بازم لبخند زیباش رو از دیگران دریغ نمی کنه و با لبخندش امید و حیات رو به همه هدیه می ده…

و اینا رو ببین که به خدا با همه ی کوچیکی شون خیلی مرد هستند، انگیزه و امید و همت و تلاش رو از اینا یاد بگیر که بخدا هیچ علاقه ای به کاری که می کنن ندارن و فقط مجبورن ولی تلاش می کنن، با شکم گرسنه از صبح تا شب برا یک لقمه نون برا خونواده شون… به خدا با همه ی کوچیکی شون خیلی بزرگن، خیلی مرد اند… مردای کوچیک با همتی بزرگ…

و سرود زندگی همچنان ادامه داره، باید سرود باید با تمام وجود خوند و آهنگ زندگی رو ادامه داد… اگه حرکت نکنی و قدمی بر نداری مرده ای و اگر حتی یک قدم برداری زنده ای… قدم اول رو همین حالا بردار و ببین چجوری تا آخرش می ری…

دوست عزیز، بلند شو و بهانه نیار که بهانه آوردن راحت ترین توجیهه برای نرفتن، برای در جا موندن و تلاش نکرن… و نهایتش فقط و فقط پوچیه و بس… زندگی یعنی تلاش و مبارزه برای رسیدن به هدف های والا… فقط آرزو نکن، آرزوهای قشنگ داشتن خیلی خوبه ولی تلاش برای رسیدن به آرزوهاست که لذت بخشه و حیات آفرین…
هستم اگر می روم
گر نروم نیستم
موجیم که آسودگی ما عدم ماست
همین حالا، یک صفحه، یک خط، یک قدم بردار و در ادامه قدم های بعدی… با یک گام شروع کن و تا آخر خط ادامه بده… فرصت خیلی زیاده اگر همین حالا شروع کنی…
انگیزه ندارم و حسش نیست و خسته شدم و این حرفا رو همین حالا دور بریز؛ سال جدید رو با کارهای جدید شروع کن و با همت و اراده ای محکم و تلاشی نو تا رسیدن به هدف های مقدس و والا…
یا علی
با ما همراه باشید
حق نگهدارتون


مکتبستان

[Dr.Naser]

عالی بوود

[Amin ZD]

درسته به تاپیک ربط زیادی نداره اما :

تبریز در مسیر ثبت شهر بدون کودک خیابانی - تبریز شهر آرزوها

فوقش اینه به عنوان اسپم حذف میشه و منم یه اخطاری میگیرم

[Mr.Gentleman]

خیلی عالی بود تشکر میکنم از ابجی عزیز aftom

[_7challenger6_]

شاعر میگه :روستا زادگان دانشمند به وزیری پادشاه رفتند
پسران وزیر ناقص عقل به گدایی به روستا رفتند
اکثر ما ایرانی ها تاچیزی رو از دست ندیم قدرشو نمیدونیم . وقتی مریض میشیم تازه قدر سلامتی رو میدونیم.قدر الانتونو بدونید.

[_7challenger6_]

یه کسی نیست بگه fatom عزیز مگه شما خودت درس نداری اینقدر تاپیک میزنی؟درسته میخوای به بقیه کمک کنی اما یک ذره به درس خودت برس . یک ذره از اعتیادت به سایت کم کن . بعد از کنکور هم سایت هست . به عمل کار براید به سخن دانی نیست.

[rezagmi]

درسته به تاپیک ربط زیادی نداره اما :

تبریز در مسیر ثبت شهر بدون کودک خیابانی - تبریز شهر آرزوها

فوقش اینه به عنوان اسپم حذف میشه و منم یه اخطاری میگیرم

انصافا تبریز متکدی نداره!
تو این یک سال فقط ی نفر دیدم اون رو هم بکی از بچه ها بهش شماره ی مرکزی رو داد گفت نیاز داری به اینجا زنگ بزن

[سیمین]

دوستان عزیز و همراهان همیشگی

سلام
حتماً این مطلب رو تا آخرش بخونید و نظرتون رو راجع بهش بدین…منتظریم…
ای بابا درس خوندن مال پولداراست… من حس درس خوندن ندارم .. با این همه مشکل مگه میشه درس خوند… من اونقدر گرفتاری و مشکل دارم که دیگه جایی برا درس خوندن نمی مونه… ما بدبختا بدبخت آفریده شدیم و باید همیشه بدبخت بمونیم… ما که نمی تونیم پیشرفت کنیم… قسمت ما اینه دیگه… و هزاران جمله و اما و اگری که فقط و فقط برای فرار از مسؤولیته و توجیح رخوت و تنبلی!!!
ممکنه بگین برو بابا از رو دلخوشی حرف می زنی…
می دونم خیلیا هستند که فقط شعار می دن و واقعاً نمی دونن مشکل و گرفتاری چیه و بنابراین فقط نسخه می پیچن که مشکل چیه، بدبخت خودش مقصره، باید حقش رو بگیره همون جور که ما گرفتیم و هزاران حرف قشنگ بی ارزش دیگه که اونم فقط به خاطر توجیه خودشونه که خدای ناکرده مجبور نشن دست کسی رو بگیرن و خودشون رو به زحمت بندازن…
دوست عزیز من که به هر دلیلی گرفتار مشکلاتی هستی که موجب میشه نتونی خوب تلاش کنی و به آرزوهات برسی، می دونم که خیلی مشکل داری و گرفتاری و متأسفانه امکاناتی در اختیار نداری ولی در عین حال آرزوهای بلند داری که حقته و همین که این آرزوها رو داری نشون می ده که فکر می کنی و می خواهی و در فعل خواستن مشکلی نداری و مشکلت در رفتنه و تو گیرها وپیچ و تاب مشکلاتت گیر کردی و نمی دونی چیکار باید بکنی…
اگه تو مرداب گرفتار هستی، مقصر نیستی و شاید در به وجود اومدن وضعیتی که در اون هستی هیچ تقصیری نداشته ای ولی اگه تو این وضعیت بمونی و هیچ تلاشی برای رهایی از این مرداب نکنی، اون وقته که گرفتار گنداب می شی و فقط و فقط خودت مقصری و بس… تو تلاش خودت رو بکن و از همین حالا و همون جایی که توش واستادی شروع کن، یک قدم بردار، آره یک قدم… همش نشین برنامه های بلند مدت بچینی و کارای بزرگ برا خودت ردیف کنی و در آخر هم هیچ… همین یک قدم رو بردار… خیلی راحت و کوتاه، فقط یک قدم بردار ولی شروع کن… به خدا قدم اول خیلی سخته، بعدش حرکتت مدام روون تر میشه… برای انجام کارهای بزرگ باید با قدم های کوچیک شروع کرد…
همین حالا کتابت رو بردار و فقط یک صفحه، نه فقط یک خط بخون و در فرصت بعدی خط و صفحه ی بعد… و همین جور تا آخر ادامه بده و ببین که چه جوری موقعیت ها رو برا خودت می سازی و شرایط رو ایجاد می کنی…
تصاویری آموزنده واسه شمایی که میگی حس درس خوندن ندارم

دوست عزیزم نگاهی به این تصاویر بنداز…
آیا فکر می کنی از اینا ضعیف تری که توان برداشتن هیچ باری رو نداری ؟ بخدا آدم از خودش تو هر شرایطی که باشه خجالت می کشه وقتی این بچه ها رو می بینه که چجوری برای فقط یک لقمه نون با اون بدن نحیفشون، چیکار باید بکنن… و ما … چیزی نگم بهتره، فکر کنم خودت تا آخرش رو خوندی…

این یکی رو با دقت ببین که تو سرمای زمستون، برای یک لقمه نون برا خانوادش و احتمالاً مادر و پدر بیمارش و خواهر و برادر کوچیکترش باید از صبح تا شب تو خیابونا بچرخه و از هر کس و ناکس حرف بشنوه ولی بازم فردا صبح میاد تا نونش حلال باشه و ننگ دزدی رو با خودش به دوش نکشه… ایول به غیرتش، ایول به مردانگی این مرد کوچک که تمام وجودش برا من و شمایی که مدام از مشکلاتمون می گیم درسه، درس زندگی و غیرت و همت…

مدام برا خانوادت قیافه نگیر اگه می بینی دستشون نمی رسه برات امکانات کمک آموزشی و کلاسای جورواجور مهیا کنن، بخدا برا پدر و مادر واقعی خیلی سخته جلوی بچه شون شرمنده شن… اینقدر از همه طلبکار نباش تو فقط خودتی و بس و فقط تویی که باید برای خودت تلاش کنی و از هیچ کس طلبکار نیستی و اگرم کسی برات کاری می کنه از لطفشه و بس، جدی چرا ما نمی تونیم حتی در اوج مشکلات یک لبخند فقط یک لبخند به اطرافیانمون هدیه کنید و با کوچکترین مشکلی از زمین و زمان طلبکار می شیم و قیافه ی عبوسمون رو همه باید تحمل کنن… جدی فکر می کنی از این بچه کمتری که تو این شرایطی که داره بازم لبخند زیباش رو از دیگران دریغ نمی کنه و با لبخندش امید و حیات رو به همه هدیه می ده…

و اینا رو ببین که به خدا با همه ی کوچیکی شون خیلی مرد هستند، انگیزه و امید و همت و تلاش رو از اینا یاد بگیر که بخدا هیچ علاقه ای به کاری که می کنن ندارن و فقط مجبورن ولی تلاش می کنن، با شکم گرسنه از صبح تا شب برا یک لقمه نون برا خونواده شون… به خدا با همه ی کوچیکی شون خیلی بزرگن، خیلی مرد اند… مردای کوچیک با همتی بزرگ…

و سرود زندگی همچنان ادامه داره، باید سرود باید با تمام وجود خوند و آهنگ زندگی رو ادامه داد… اگه حرکت نکنی و قدمی بر نداری مرده ای و اگر حتی یک قدم برداری زنده ای… قدم اول رو همین حالا بردار و ببین چجوری تا آخرش می ری…

دوست عزیز، بلند شو و بهانه نیار که بهانه آوردن راحت ترین توجیهه برای نرفتن، برای در جا موندن و تلاش نکرن… و نهایتش فقط و فقط پوچیه و بس… زندگی یعنی تلاش و مبارزه برای رسیدن به هدف های والا… فقط آرزو نکن، آرزوهای قشنگ داشتن خیلی خوبه ولی تلاش برای رسیدن به آرزوهاست که لذت بخشه و حیات آفرین…
هستم اگر می روم
گر نروم نیستم
موجیم که آسودگی ما عدم ماست
همین حالا، یک صفحه، یک خط، یک قدم بردار و در ادامه قدم های بعدی… با یک گام شروع کن و تا آخر خط ادامه بده… فرصت خیلی زیاده اگر همین حالا شروع کنی…
انگیزه ندارم و حسش نیست و خسته شدم و این حرفا رو همین حالا دور بریز؛ سال جدید رو با کارهای جدید شروع کن و با همت و اراده ای محکم و تلاشی نو تا رسیدن به هدف های مقدس و والا…
یا علی
با ما همراه باشید
حق نگهدارتون


مکتبستان

دوست عزیز من با حرفای این کاری ندارم دیگه تجربه ای که خودم به دست آوردمو میگم.سال 90 سال کنکور من بود.اصلا حس درس خوندن نداشتم به خصوص بعداینکه یه مشکلی برام پیش اومد.فکر میکردم فقط منم که مشکل داره واسه همین غصه میخوردم همش و بیشتر از اینکه به درس خوندن فکرکنم فکرم پیش بدبختی خودم بود.دانشگاه مترجمی زبان انگلیسی خوندم چون رشته راحتی بودبرام و فکرمیکردم بخاطرمشکلم انتخاب خوبیه.اما حالا که لیسانسمو گرفتم انگار سرم به سنگ خورده.دوباره نشستم میخونم کنکوربدم اما اینبار نه مثل اون دفعه.یعنی یه ضربه رو خوردم دیگه نمیخورم اون ضربه رو.
حرفم اینه که نذار مثل من تازه اگه خوش شانس بودی بعد 4 سال بفهمی چقدر خودت و توانایی هاتو حیف کردی.نصیحت نمیدم چون خودمم خوشم نمیاد از نصیحت اما من چون قدر روزایی که فرصت داشتمو ندونستم خیلی پشیمونم الان.حالا خودت میدونی که حس پیدا کنی واسه درس خوندن یا نه.
ممنون بابت وقتی که گذاشتی و خوندی

[ALI-LEGEND]

بسیار عالی بود ...
بله درس خوندن و نتیجه خوب تو کنکور گرفتن فقط با مدرسه غیر انتفاعی چند ملیونی تو تهران با استادای ملیونی اتفاق نمیفته بلکه برعکس اکثرا نتیجه مثبتی تا وقتی خود طرف درس خون و با پشتکار نباشه اتفاق نمیفته!
من اینو به عینه تو دانشگاه میبینم ... من خودمم اصلا کلاس خصوصی و مدرسه آنچنانی نداشتم و خودم تمام تلاشمو کردم!
پس مهم خواستنه !

[amin278]

دربرابر اون بچه ها که روحیه لطیفی دارن و حقشون این بود که توی یه مدرسه خوب با همکلاسی هاشون رقابت کنن ولی درعوض دارن بسختی دارن کار میکنن
احساس حقارت میکنم و هیچوقت نمیتونم خودو بذارم جای اونا چون مطمئنم شکست میخورم
اونا قویتر از من هستن و اگه جای من بودن مطمئنا بهتر از من عمل میکردن
پس حالا که یه فرصت و نعمت در اختیار دارم باید ازش بخوبی استفاده کنم نه اینکه تلفش کنم و فرصتی که میتونست یک نفر رو موفق کنه رو ضایع کنم.

[mahsa77]

دربرابر اون بچه ها که روحیه لطیفی دارن و حقشون این بود که توی یه مدرسه خوب با همکلاسی هاشون رقابت کنن ولی درعوض دارن بسختی دارن کار میکنن
احساس حقارت میکنم و هیچوقت نمیتونم خودو بذارم جای اونا چون مطمئنم شکست میخورم
اونا قویتر از من هستن و اگه جای من بودن مطمئنا بهتر از من عمل میکردن
پس حالا که یه فرصت و نعمت در اختیار دارم باید ازش بخوبی استفاده کنم نه اینکه تلفش کنم و فرصتی که میتونست یک نفر رو موفق کنه رو ضایع کنم.

سلام
بله دقیقا با حرفای شما موافقم
اما یه مشکلی که من یا شایدم بسیاری از دوستانمو ازار میده اینکه چطوری از این فرصت یا نعمت ها استفاده کنیم؟؟؟
مثلا خود بنده با تمامی امکانات و فرصت های خوب همیشششششششششه فکر شکست دارم!!!
چون نتونستم از فرصتا درست استفاده کنم ومدام به خودم میگم که بازنده ی بازی شدم
بیشتر اشنایان به قبولیم توی دانشگاه خوب ایمان دارن اما خودم حتی فکر نمیکنم مجاز بشم چه قبولی
به نظر شما چطور باید به این احساسات غلبه کرد وچطور از فرصت ها درست استفاده کرد؟

[Masoume]

دوستان عزیز و همراهان همیشگی

سلام
حتماً این مطلب رو تا آخرش بخونید و نظرتون رو راجع بهش بدین…منتظریم…
ای بابا درس خوندن مال پولداراست… من حس درس خوندن ندارم .. با این همه مشکل مگه میشه درس خوند… من اونقدر گرفتاری و مشکل دارم که دیگه جایی برا درس خوندن نمی مونه… ما بدبختا بدبخت آفریده شدیم و باید همیشه بدبخت بمونیم… ما که نمی تونیم پیشرفت کنیم… قسمت ما اینه دیگه… و هزاران جمله و اما و اگری که فقط و فقط برای فرار از مسؤولیته و توجیح رخوت و تنبلی!!!
ممکنه بگین برو بابا از رو دلخوشی حرف می زنی…
می دونم خیلیا هستند که فقط شعار می دن و واقعاً نمی دونن مشکل و گرفتاری چیه و بنابراین فقط نسخه می پیچن که مشکل چیه، بدبخت خودش مقصره، باید حقش رو بگیره همون جور که ما گرفتیم و هزاران حرف قشنگ بی ارزش دیگه که اونم فقط به خاطر توجیه خودشونه که خدای ناکرده مجبور نشن دست کسی رو بگیرن و خودشون رو به زحمت بندازن…
دوست عزیز من که به هر دلیلی گرفتار مشکلاتی هستی که موجب میشه نتونی خوب تلاش کنی و به آرزوهات برسی، می دونم که خیلی مشکل داری و گرفتاری و متأسفانه امکاناتی در اختیار نداری ولی در عین حال آرزوهای بلند داری که حقته و همین که این آرزوها رو داری نشون می ده که فکر می کنی و می خواهی و در فعل خواستن مشکلی نداری و مشکلت در رفتنه و تو گیرها وپیچ و تاب مشکلاتت گیر کردی و نمی دونی چیکار باید بکنی…
اگه تو مرداب گرفتار هستی، مقصر نیستی و شاید در به وجود اومدن وضعیتی که در اون هستی هیچ تقصیری نداشته ای ولی اگه تو این وضعیت بمونی و هیچ تلاشی برای رهایی از این مرداب نکنی، اون وقته که گرفتار گنداب می شی و فقط و فقط خودت مقصری و بس… تو تلاش خودت رو بکن و از همین حالا و همون جایی که توش واستادی شروع کن، یک قدم بردار، آره یک قدم… همش نشین برنامه های بلند مدت بچینی و کارای بزرگ برا خودت ردیف کنی و در آخر هم هیچ… همین یک قدم رو بردار… خیلی راحت و کوتاه، فقط یک قدم بردار ولی شروع کن… به خدا قدم اول خیلی سخته، بعدش حرکتت مدام روون تر میشه… برای انجام کارهای بزرگ باید با قدم های کوچیک شروع کرد…
همین حالا کتابت رو بردار و فقط یک صفحه، نه فقط یک خط بخون و در فرصت بعدی خط و صفحه ی بعد… و همین جور تا آخر ادامه بده و ببین که چه جوری موقعیت ها رو برا خودت می سازی و شرایط رو ایجاد می کنی…
تصاویری آموزنده واسه شمایی که میگی حس درس خوندن ندارم

دوست عزیزم نگاهی به این تصاویر بنداز…
آیا فکر می کنی از اینا ضعیف تری که توان برداشتن هیچ باری رو نداری ؟ بخدا آدم از خودش تو هر شرایطی که باشه خجالت می کشه وقتی این بچه ها رو می بینه که چجوری برای فقط یک لقمه نون با اون بدن نحیفشون، چیکار باید بکنن… و ما … چیزی نگم بهتره، فکر کنم خودت تا آخرش رو خوندی…

این یکی رو با دقت ببین که تو سرمای زمستون، برای یک لقمه نون برا خانوادش و احتمالاً مادر و پدر بیمارش و خواهر و برادر کوچیکترش باید از صبح تا شب تو خیابونا بچرخه و از هر کس و ناکس حرف بشنوه ولی بازم فردا صبح میاد تا نونش حلال باشه و ننگ دزدی رو با خودش به دوش نکشه… ایول به غیرتش، ایول به مردانگی این مرد کوچک که تمام وجودش برا من و شمایی که مدام از مشکلاتمون می گیم درسه، درس زندگی و غیرت و همت…

مدام برا خانوادت قیافه نگیر اگه می بینی دستشون نمی رسه برات امکانات کمک آموزشی و کلاسای جورواجور مهیا کنن، بخدا برا پدر و مادر واقعی خیلی سخته جلوی بچه شون شرمنده شن… اینقدر از همه طلبکار نباش تو فقط خودتی و بس و فقط تویی که باید برای خودت تلاش کنی و از هیچ کس طلبکار نیستی و اگرم کسی برات کاری می کنه از لطفشه و بس، جدی چرا ما نمی تونیم حتی در اوج مشکلات یک لبخند فقط یک لبخند به اطرافیانمون هدیه کنید و با کوچکترین مشکلی از زمین و زمان طلبکار می شیم و قیافه ی عبوسمون رو همه باید تحمل کنن… جدی فکر می کنی از این بچه کمتری که تو این شرایطی که داره بازم لبخند زیباش رو از دیگران دریغ نمی کنه و با لبخندش امید و حیات رو به همه هدیه می ده…

و اینا رو ببین که به خدا با همه ی کوچیکی شون خیلی مرد هستند، انگیزه و امید و همت و تلاش رو از اینا یاد بگیر که بخدا هیچ علاقه ای به کاری که می کنن ندارن و فقط مجبورن ولی تلاش می کنن، با شکم گرسنه از صبح تا شب برا یک لقمه نون برا خونواده شون… به خدا با همه ی کوچیکی شون خیلی بزرگن، خیلی مرد اند… مردای کوچیک با همتی بزرگ…

و سرود زندگی همچنان ادامه داره، باید سرود باید با تمام وجود خوند و آهنگ زندگی رو ادامه داد… اگه حرکت نکنی و قدمی بر نداری مرده ای و اگر حتی یک قدم برداری زنده ای… قدم اول رو همین حالا بردار و ببین چجوری تا آخرش می ری…

دوست عزیز، بلند شو و بهانه نیار که بهانه آوردن راحت ترین توجیهه برای نرفتن، برای در جا موندن و تلاش نکرن… و نهایتش فقط و فقط پوچیه و بس… زندگی یعنی تلاش و مبارزه برای رسیدن به هدف های والا… فقط آرزو نکن، آرزوهای قشنگ داشتن خیلی خوبه ولی تلاش برای رسیدن به آرزوهاست که لذت بخشه و حیات آفرین…
هستم اگر می روم
گر نروم نیستم
موجیم که آسودگی ما عدم ماست
همین حالا، یک صفحه، یک خط، یک قدم بردار و در ادامه قدم های بعدی… با یک گام شروع کن و تا آخر خط ادامه بده… فرصت خیلی زیاده اگر همین حالا شروع کنی…
انگیزه ندارم و حسش نیست و خسته شدم و این حرفا رو همین حالا دور بریز؛ سال جدید رو با کارهای جدید شروع کن و با همت و اراده ای محکم و تلاشی نو تا رسیدن به هدف های مقدس و والا…
یا علی
با ما همراه باشید
حق نگهدارتون


مکتبستان

تنها یک جمله: اللهم عجل لولیک الفرج