در چند هفته اخیر بیش از دو هزار پرنده در آبگیرهای اطراف دریاچه ی ارومیه مرده اند. این پرندگان از پنج گونه شامل آنقوت، خوتکا ، خروس کولی و فیلوش بودند که هنوز علت دقیق مرگشان مشخص نشده است. حدس و گمان کارشناسان اداره کل حفاظت محیط زیست مبنی بر این است که با کاهش میزان بارندگی های پاییزی و روان شدن پساب های تصفیه خانه فاضلاب ارومیه و شهرک های صنعتی فاز یک و 2 به این آبگیرها که زمانی بخشی از دریاچه ارومیه بوده میزان غلظت آلاینده های موجود در آبگیر افزایش یافته است. یکی از پیامدهای خشک شدن دریاچه ارومیه از بین رفتن زیستگاههای پرندگان بوده است که این موضوع باعث می شود که پرندگان به هر جایی که دارای کوچکترین منابع آبی هستند مهاجرت نموده ودر برخی مواقع این منابع محدود آبی از کیفیت مناسبی برخوردار نمی باشند و میتوانند باعث بروز مشکلاتی در جمعیت پرندگان گردند. تا امروز هیچ اراده و همتی از طرف دولت برای احیای این دریاچه مشاهده نشده و در حد کنفرانس و شعار باقی مانده است. این اتفاق ناگوار، نمونه کوچک از فجایعی ست که با خشک شدن دریاچه ارومیه برای پوشش گیاهی و جانورانی که در مناطق اطراف آن زندگی می کنند اتفاق خواهد افتاد. زنگ خطر این مصیبت ملی مدت هاست به صدا در آمده اما دریغ که گویی گوش مسئولین شنوای آن نیست.