مردگان در هر شب جمعه به محل زندگی و اهل و عیال و خانواده و اقوام خویش می آیند.و هر یک از آنها به آواز گریان فریاد می زنند که ای اهل من،ای فرزندان من،ای خویشان من مهربانی کنید به ما با چیزی.خدا شما را رحمت کند.ما را به خاطر بیاورید و مارا فراموش مکنید.رحم کنید بر ما و بر غربت ما.رحم کنید بر ما و بخل نکنید از دعا و صدقه ای برای ما.شاید خدا شما را نیز رحم کند پیش از آنکه شما نیز مانند ما شوید.ای دریغ که ما نیز مانند شما توانا بودیم.ای دریغ.ای بندگان خدا بشنوید سخن ما را و فراموش مکنید ما بیچارگان را که دستمان از دنیا کوتاه است.به درستیکه این زیادی های معاش که در دست شما است،در دست ما نیز بود.اما ما آنها را در راه خدا خرج نکردیم و حق را منع کردیم.اینک آنها وبال و عذاب ما گردید و منفعتی برای دیگران.پس فریاد می کنند:چقدر نزدیک است که شما نیز مانند ما گشته و به حال خود گریه کنید و نفع ندهد،چنانکه ما اینک گریه میکنیم و نفع نمی دهد ما را.پس کوشش کنید پیش از آنکه مانند ما شوید.واز حضرت رسول اکرم(ص)پرسیدند:هدیه برای مردگان چیست؟فرمود:صدقه و دعا و خواندن قرآن.و فرمود ارواح مومنین هر جمعه به آسمان دنیا می آیند و هر یک از ایشان به آواز حزین و گریان،مقابل خانه ها و منزل های خود فریاد می کنند:ای اهل من و ای پدر من و مادر من و ای خویشان من،خدا شما را رحمت کند با ما مهربانی کنید به آنچه در دست ما بود و اینک حساب و عذاب آن بر گردن ماست و نفعش برای غیر ما.و هر یک فریاد می کنند خویشان خود را که مهربانی کنید بر ما به در همی یا قرص نانی یا جامه ای،که خداوند بپوشاند شما را از جامه ی بهشت.پس رسول خدا(ص)گریست و مردم نیز گریه کردند و آن جناب از کثرت گریه قادر به سخن گفتن نبود.سپس فرمود:اینها برادران دینی شمایند که زیر خاک پوسیده شده اند بعد از سرور نعمت.پس ندا می کنند به عذاب و هلاکت بر جانهای خود و می گویند:وای برما؛اگر انفاق می کردیم آنچه را که در دست ما بود،اگر آن را در راه طاعت و رضای خداوند انفاق می کردیم،اینک محتاج شما نبودیم.پس بر می گردند به حسرت و پشیمانی و فریاد می کنند که زود بفرستید صدقه ی مردگان را.از حضرت رسول اکرم(ص)روایتی است که فرمود:هر صدقه ای که برای مرده ای بدهید،ملکی آن را می گیرد و در طبقی از نور که آنچنان درخشان است که شعاع آن به هفت آسمان می رسد،پس بر لب قبر می ایستد و فریاد می کند:السلام علیکم یا اهل القبور.اهل شما این هدیه را به سوی شما فرستادند.پس میت آن را می گیرد و به قبر خود بر می گردد و به واسطه ی آن خوابگاهش فراخ و وسیع می گردد.پس فرمود:آگاه باشید هرکه مرده ای را با صدقه ای مهربانی کند،در نزد خدا اجر او مانند کوه احد است،و در روز قیامت که سایه ای جز سایه ی عرش الهی نیست،در سایه ی عرش خداوندی آرام می گیرد و زنده و مرده با این صدقه نجات می یابند.و حکایت شده که مردگان می گویند:آنچه را که برای سگان خود می اندازید،ثواب آن را به ما هدیه کنید که بسیار به آن محتاجیم.پس شرط انسانیّت نیست که آنها را فراموش کنیم.چرا که ما نیز روزی به جمع مردگان خواهیم پیوست.