گاهی چقدر زود دیر میشه....

[khatereh 2]

دور و بر ما هستند افرادی که هر روز اونها رو می بینیم و دوستشون داریم! اما برامون عادی شدن!

وجودشون برامون شده یک عادت و فکر می کنیم که باید باشن و وظیفشونه که باشن و قدرشون رو اونجور

که باید نمی دونیم و گاهی با نا سپاسی و سوء رفتار اونها رو می رنجونیم و بی توجه به وجود نازنینشون

که برکت بزرگیه ، تو زندگی مستانه و پر غرور می تازونیم!

اما غافل از اینکه روزگار همیشه بر مراد ما نیست و گاهی زود دیر میشه!

دیگه بعد اونها زندگی رنگی نداره و یک زمانی ممکنه به خودمون بیایم که دیگه خیلی دیره و دیگه نیستن

اون عزیزان!!!!

اون وقت ما می مونیم و حسرت و جای خالی بزرگ و عمیق اونها توی قلبمون!

پس تا دیر نشده و هنوز وجود نازنینشون کنارمونه بیایم قدرشون رو بدونیم و با همه وجود ازشون عذر

بخواهیم برای همه اشتباهاتمون و بهشون بگیم که دوستشون داریم و به داشتنشون افتخار می کنیم.

بهشون بگیم که اگه نباشن زندگی ما زیبا نیست و وجودشون پر از شادی و برکت و آرامشه برای ما!

نمیدونم این عزیزان برای شما چه کسایی هستن!

پدرتون؟ مادرتون؟ خواهر یا برادرتون؟ دوستتون؟ همکارتون؟ همسرتون؟ نامزدتون؟ پدر بزرگ یا مادر

بزرگتون؟ یک آشنا؟ فامیل؟ دوست؟ و ..........

پس تا دیر نشده و کنارتون هست وجود نازنینشون برید و بابت بودنشون ازشون تشکر کنید!

چون گاهی خیلی زود دیر می شود!

[khatereh 2]

تنگ است!... چند روزي ست با خودم فكر مي كنم... هميشه خوبها زود مي روند! نه هرگز از ياد ، كه از ديده ي كوتاه بين ما... و آن وقت تازه مي فهمي چقدر دوستشان داشتي و چقدر از نبودنشان دلتنگ مي شوي... هر چند هم كه دير به دير و كوتاه مي ديديشان و شايد ماهها هم به يادشان نمي افتادي، اما خيال بودنشان آرامت مي كرده است!

وقتي يك روز چشم باز مي كني و مي شنوي كه ديگر او نيست! هر چند كمرنگ... هرچند دور... دلت تنگ مي شود! قلبت به درد مي آيد ... تا مدتها هر روز بوي خاطراتش در كوچه پس كوچه هاي دور ذهنت مي پيچد! و نبودنش چشمانت را باراني مي كند! با خود تكرار مي كني! لحظه ها را بايد بيشتر و بهتر زندگي كرد!

اين روزها حال آدمي را دارم كه اين گونه دلتنگ كسي ست! هر روز او به ذهنم مي آيد و بي اختيار قلبم آرام زمزمه مي كند: « چه حيف كه زود رفتي!» دلم واقعا برايت تنگ مي شود

[sahel.]

می خواهمت چنانکه شب ِ خسته خواب را
می جویمت چنانکه لب ِ تشنه آب را

محو تو ام چنانکه ستاره به چشم ِ صبح
یا شبنم ِ سپیده دمان آفتاب را

بی تابم آنچنانکه درختان برای باد
یا کودکان خفته به گهواره تاب را

بایسته ای چنانکه تپیدن برای دل
یا آنچنانکه بال ِ پریدن عقاب ر ا

حتی اگر نباشی می آفرینمت
چونانکه التهاب بیابان سراب را

ای خواهشی که خواستنی تر ز پاسخی
با چون تو پرسشی چه نیازی جواب را؟!.......

[khatereh 2]

دیروز دائما" به امروز تبدیل می شود

و شانس ها برای تجربه های لذت بخش سریعا" از بین می رود.

دیروز به یکی از عزیزانم گفتم :دوستت دارم .

امروز او از پیش همه ما رفته است و فردا، او را به من بر نخواهد گرداند.

چقدر خوب می شد همگی می دانستیم فردا چه اتفاقاتی در انتظارمان است

اما حال که این کار برایمان میسر نیست ، امروز را برای گفتن دوستت دارم

به عزیزانمان از دست ندهیم.

تنها برای امروز، بیشتر لبخند بزنید ،

به ناگفته های قلب کسی گوش بدهید،

یک سکه را جایی بیندازید که پسر بچه فقیری آن را پیدا کند،

چیز جدیدی یاد بگیرید، سپس آن را به دیگری آموزش دهید،

به دوستتان، به همسرتان و هر کس که دوستش دارید اطمینان دهید

که چقدر به فکرش هستید .

به چشمان فرزندتان نگاه کنید

و به او بگویید از نظر شما چه موجود فوق العاده ای است.

قبل از نگاه کردن به صورت افراد به قلبشان نگاه کنید

[sahel.]

گاهی چقدر زود دیر مشود
گاهی ارزوها سراب میشود
گاهی چقدر از عزیزانمان غافل میشویم
گاهی فراموش میکنیم که هستمان به بودنشان و نبودمان به نبودنشان بسته هست
گاهی فراموش میکنیم که باید مواظشان باشیم
مواظب باشیم که خسته نشوند نیفتن شکست نخورن و غافل میشویم که دوستشان داشته باشیم و به انها یاداوری کنیم که برایمان ارزشمندن که یاداوری کنیم که بخاطر وجودشان ارامش داریم ...

[khatereh 2]

کسانی هستند که از خودمان می رنجانیم؛

مثل ساعت هایی که صبح، دلسوزانه زنگ می زنند؛

و در میانِ خواب و بیداری، بر سرشان می کوبیم؛

بعد می فهمیم که خیلی دیر شده ...!