سلام به همه امیدوارم حالتون خوب باشه
بلد نیستم مقدمه بنویسم یه راست میرم سراغ اصل مطلب...
خب از کجا شروع کنم...!؟ آها خب از دهم شروع میکنم یه آدم به شدتتتت درسخون بودم ترازا عالی نمرات عالی و...
کرونای منحوس اومد و درگیر یه سری مشکلات روحی (افسردگی، استرس مداوم، وسواسی شدن نسبت به همه چیز و غیره و غیره) دیگه گذشت گفتم بزار تابستون میشینم یازدهم و درست و حسابی میخونم و...
که متاسفانه بهتر که نشدم هیچ بدتر هم شدم، از وسواس روی مکان مطالعه و منابع بگیر تا حساس شدن روی اندک سر و صدا...
خب اینایی که گفتم چه ربطی به کمال گرایی داشت؟ خب من نشستم یا خودم فکر کردم که ریشه مشکلات من در چیه و دیدم همشون از این کمالگرایی بیش از حدم نشات میگیرن
جوری که دلم میخواد کتابکار ام بهترین ها باشن، درصدام همه 100 باشن رتبه هام تک رقمی باشن و...
و وقتی نمیتونم به این اهداف برسم به شدت نا امید میشم و کلا بیخیال همه چیز میشم
مخصوصا این وسواس روی منابع... مدام دارم کتابکار میخرم و هی احساس میکنم کمه و اینا خوب نیستن
خودمم نمیدونم چی شد که یهو دلم خواست بیام اینجا و اینارو بنویسم ولی خب نوشتم دیگه...
نمیدونم کسی مثل من هست یا نه ولی اگه تجربه من رو داشتین یا دارین واقعا از صمیمی قلبم ممنونتون میشم که بهم کمک کنید