مشاعره...

[dadash]

تو همچو صبحی و من شمع خلوت سحرم
تبسمی کن و جان بین که چون همی سپرم

[Narvan]

مه من هنوز عشقت دل من فکار دارد

تو یکی بپرس از این غم که به من چه کار دارد

شهریار

[Narvan]

در رخ من مکن ای غنچه ز لبخند دریغ

که من از اشک ترا شاهد گلشن کردم

شهریار

[Mr.me]

من از اقلیم بالایم سر عالم نمی‌دارم

نه از آبم نه از خاکم سر عالم نمی‌دارم

اگر بالاست پراختر وگر دریاست پرگوهر

وگر صحراست پرعبهر سر آن هم نمی‌دارم

[Narvan]

من همه در حکم توام تو همه در خون منی
گر مه و خورشید شوم من کم از آنم که تویی

مولوی

[Narvan]

یا ربا این لطف‌ها را از لبش پاینده دار
او همه لطفست جمله یا ربش پاینده دار

مولوی

[Len]

راحت بخواب ای شهر! آن دیوانه مرده است
در پیله ابریشمش پروانه مرده است

در تُنگ، دیگر شور دریا غوطه‌ ور نیست
آن ماهی دلتنگ، خوشبختانه مرده است

[Narvan]

تو را ز حال پریشان ما چه غم دارد
اگر چراغ بمیرد صبا چه غم دارد
تو را که هر چه مرادست می‌رود از پیش
ز بی مرادی امثال ما چه غم دارد

سعدی

[Len]

در وا شد و پاشید نسیم هیجانش
تا نبض مرا تند کند با ضربانش

تقویم ورق خورد و کسی از سفر آمد
تا دامنه ها برد مرا نام و نشانش

پیشانی او روشنی آینه و آب
بوی نفس باغچه می داد دهانش

[Narvan]

شب همه بی تو کار من شکوه به ماه کردنست
روز ستاره تا سحر تیره به آه کردنست

شهریار

[Len]

تمام مردم اگر چشمشان به ظاهر توست
نگاه من به دل پاک و جان طاهر توست

فقط نه من به هوای تو اشک می ریزم
که هر چه رود در این سرزمین مسافر توست

[Narvan]

تو شاخ خشک چرایی به روی یار نگر
تو برگ زرد چرایی به نوبهار نگر
درآ به حلقه رندان که مصلحت اینست
شراب و شاهد و ساقی بی‌شمار نگر

مولوی

[dadash]

روزها گر رفت گو رو باک نیست
تو بمان ای انکه چون تو پاک نیست

[Len]

تقصیر گلوله نیست
دنیا
نقطه به نقطه
از دید تفنگ
در حکم دشمن فرضی است
و سربازان
نفس‌ها را
باچشم‌انداز دوربین
تنظیم کرده‌اند

[Narvan]

در آستان مرگ که زندان زندگیست
تهمت به خویشتن نتوان زد که زیستم

شهریار