ببینین مدت زمان تحصیل رشته پزشکی طولانی هست
7 سال تحصیلش هست که حدود 4 سال از این هفت سال رو شما تو بیمارستان داری کاراموزی میکنی یعنی اینجورنیست کهع بری سر کلاس بیای خونه نصف روز میری بیمارستان (برای مثال) بعضا شنیدم که اون مدت کاراموزی اینجور نیست که از مهر باشه تا وسط تیر تابستون هم برای اونی که ازش شنیدم کاراموزی بوده (حالا نمیدونم همه جا اینجوره یا ن نه)
اگر دانشگاه دولتی برین 2 سال بعد از این هفت سال شما طرح باید بری و ممکنه حتی بیافتی مناطقی که خیلی با شهر خودتون فاصله داره پس حواستون به این باشه که خانواده بعدا نگن اجازه نمیدیم و این ها
پزشک عمومی حقیقتا تو شهرای اصلی اشباعه و تو سه حالت عمومی به دردت میخوره (نظر منه تخصص ندارم تو این زمینه) یکی اینکه انقدر تو دانشگاه برجسته بوده باشین که بهتون کار بدن یکی اینکه پشتوانه داشته باشین یا اینکه برین مناطق محروم چون اون جا واقعا کمبود پزشک هست وحقوق به نسبت خوبی هم میدن
ولی اگر بخواین تخصص برین جدا از طاقت فرسا بودن قبولیش 3 سال درس که بازهم کاراموزی داره و یه جورایی عمدش کاراموزیه فکر کنم حدود 3 سال هم طرح داره
شما درباره ازدواج پرسیدین حالا تصور کن بخوای ازدواج کنی اگر دوران دانشگاه ازدواج کنی عملا خیلی تایم ها خونه نیستی خصضوصا کهع پزشکی اینجور نیست بگی صبح میرم سشب میام ممکنه کشیک شبانه بهت بخوره. ممکنه یه استاد باهات حال نکنه تو دوران تحصیل هی جریمت کنه کشیک بده و ...
اگر هم بگیم بعد تحصیل ازدواج کنین و 18 سالگی رفتی دانشگاه 27 سالگی عمکومی گرفتی بخوای ازدواج کنی یا 33 سالگی تخصص گرفتی بخوای ازدواج کنی که واقعا دیره (نظر شخصیمه نظر بقیه هم محترمه)
به نظرم ازدواج برای داشنجوی پزشکی در حالتی خوبه که همسرت هم پزشک باشه و تو شرایط یکسان باشین اینجوری درک بالا میره و مشکلات کمتر میشه
ولی در کل جدا از سختی درس اگر ازدواج برات مهمه باید بدونی پیه این موارد رو هم باید به تنت بمالی
به نظر من این بزرگ ترین عیب هاش بود ولی اگر پاش بایستین واقعا بعد دوران تخصص تو اکثر موارد (نمیگم همیشه) بعد تخصص دوران درو محسوب میشه 0میدونم کار کردن پزشک طاقت فرساس ولی در مقایه با اون 15 سالی که یه پزشک پشت سر میذاره یه جورایی دوران ارامش محسوب میشه)
باز هم میگم من تخصص تو این زمینه ندارم این ها حرف هایی بود که شنیدم و برداشت های شخصمیه پس ممکنه اشتباه بینشون باشه