صدا كن مرا.
صداي تو خوبست.
صداي تو سبزينه ی آن گياه عجيبي ست
كه در انتهاي صميميت حزن مي رويد.

در ابعاد اين عصر خاموش
من از طعم تصنيف در متن ادراك يك كوچه تنهاترم.
بيا تا برايت بگويم چه اندازه...