بی‌حسی

[Nnn2007]

معمولا فشار که روم بیشتر از یک حدی میشه فقط بلدم زانوی‌غم بغل بگیرم و از تختم بیرون نیام. از ی طرف مصاحبه فرهنگیان از ی طرف معدلم از ی طرف کنکور دوم از ی طرف رتبه‌ی کنکورم از ی طرف جنگ از طرفی هم جوونیم که با سرعت داره میره اما انگار بدون من. از اینکه نتیجه‌ی هیچی رو نمیدونم و تکلیفم مشخص نیست متنفرم. کاش وقتی بدنیا می‌اومدیم رو پیشونیمون مینوشتن که قراره تو دنیا چیکار کنیم .نمیدونم برام زیاده، بی‌حس شدم سخته تکون بخورم. شاید بعدا که اومدم اینجا و ی نگاهی انداختم به خودم بخندم که چقدر قضایا رو برای خودم بزرگ کردم شایدم گریه کنم که با این همه سختی موفق نشدم آخرش. نمیدونم فثط خواستم بنویسم که سبک شم. با امید روزهای بهتر برای خودم و وطنم.

[_Euphobia_]

سلام

طبیعیه هیچ کدوممون برای تحمل این شرایط ساخته نشدیم
در حال حاضر فک نکنم کسی باشه که حس بلاتکلیفی نداشته باشه، دیگه اگه کنکوریم باشه که هزار بار بدتره

والا نمیخوام امید بیخودی بدم ولی بعدا که بیای اینو بخونی احتمالا هیچ حسی بهش نداشته باشی یا هم یه لبخند بزنی و کلا فراموشش کنی.
چون اون موقع مسائل مهمتر، فکر و مشغله های جدید داری.. بعضیاشون سخت تر بعضیا آسون تر

زندگی همینه دیگه اتفاقات پشت سر هم ردیف میشن و بعدشم تبدیل به یه خاطره دور، آخرشم محو میشن

به نظرم به خودت سخت نگیر.. یکمی استراحت کن بعد درسو شروع کن.. لازم نیست همه چیز رو کنترل کنی.. تو بیشتر موقعیتا اصلا کاری از ما ساخته نیست. واقعا میگم.

به جز اینکه بعنوان یه تجربه بهشون نگاه کنیم. تجربه ای که یه چیزایی رو از ما میگیره و یه چیزایی هم بهمون میده

[Loneman]

معمولا فشار که روم بیشتر از یک حدی میشه فقط بلدم زانوی‌غم بغل بگیرم و از تختم بیرون نیام. از ی طرف مصاحبه فرهنگیان از ی طرف معدلم از ی طرف کنکور دوم از ی طرف رتبه‌ی کنکورم از ی طرف جنگ از طرفی هم جوونیم که با سرعت داره میره اما انگار بدون من. از اینکه نتیجه‌ی هیچی رو نمیدونم و تکلیفم مشخص نیست متنفرم. کاش وقتی بدنیا می‌اومدیم رو پیشونیمون مینوشتن که قراره تو دنیا چیکار کنیم .نمیدونم برام زیاده، بی‌حس شدم سخته تکون بخورم. شاید بعدا که اومدم اینجا و ی نگاهی انداختم به خودم بخندم که چقدر قضایا رو برای خودم بزرگ کردم شایدم گریه کنم که با این همه سختی موفق نشدم آخرش. نمیدونم فثط خواستم بنویسم که سبک شم. با امید روزهای بهتر برای خودم و وطنم.

منم از نتیجه خبر ندارم و به آینده فکر کنم همین میشه اوضاعم
الان در حال حاضر به جلو پام نگاه میکنم قید آینده رو میزنم و برنامه برا هیچی نمی ریزنم تو آینده ، اینجوری حس غم و اندوهی نمی‌گیرم ، آرامش روان خاصی دارم بویژه که میگم باس هردمبیل باشی برا آینده ، و روزگارو غافلگیر کنی و نزاری غافلگیر بشی ،کلا به آینده جز پنج درصد فکر نکن بسپار به خدا کلا ، و فقط چیزیو انجام بده که توش هستی ، و خوب انجامش بده ، حس و حالت خوب میشه
مثلاً برنامه ریخته بودیم با رفقا بعد کنکور آنلاین گیم بزنیم که گه مال شد کلا ، یا مثلاً گفتیم جمعه بریم کوه نشد ، اما یهو میگم بریم گیم بزنیم پشم روزگار رو ریختیم نتونسته سنگ بندازه، یا یهو گفتیم بریم کوه هم پشم روزگار ریخت ، یا مثلاً رفتیم جنوب استان ، یهو گفتم بریم قم زیارت، همراهان موافقت کردن رفتیم باز پشم روزگار ریخت
به آینده فکر نکن زیاد و بسپر به خدا ، حالت کیف و کوک میشه