سلام
ببین امیدوارم قبول بشی واقعا خدا رو چه دیدی شاید شد ولیییییی
حس هایی که داری کاملا طبیعیه . من الان که خواندم متنت رو با خودم گفتم چه جالب من تنها نیستم یکی دیگه هم شبیه منه!
فقط در همین حد میتونم بهت بگم که تنها نیستی حداقل اینو مطمئن باش .
بعدشم ارزشمندی آدما ربطی به کنکور و شغل و پول و قیافه شون نداره . این خیلی زشته که ارزش خودت رو به کنکور گره بزنی و حالا احساس بی ارزشی کنی .
در مورد دوست داشته شدن هم حقیقتا چه اهمیتی داره؟؟؟؟
.gif)
تو اینی هر کی دوست نداره خب نداشته باشه . توی کل عمرت اگر بتونی یکنفره رو پیدا کنی که دوستت داشته باشه بسه .
خودت باش . اونوقت دوست داشتنی ترین پسر دنیا میشی . تو الان ناراحت و غمگینی و این واقعیت توعه . به خودت زمان میدی یواش یواش حالت بهتر میشه و به ایده آل خودت میرسی . خودتخریبی نکن و قوی باش . به این قدرتت در آینده نیاز پیدا میکنی .
یکبار بتونی افسردگی و غم رو مدیریت کنی دیگه یاد میگیری و در موقعیت های دیگه هم باهاش کنار میایی . نه اینکه ناراحت نشیاااا نه ! ولی دیگه نمیندازتت و ادامه میدی . پس شاید بد نباشه به این وضعیت به عنوان یه تمرین نگاه کنی برای روزای سخت آینده .
اگر حالت بهتر نبود بازم بنویس تا حرف بزنیم خالی بشی
.gif)
.gif)