سلام بچه های عزیز. بعد از مدت طولانی برگشتم انجمن. خیلی تلاش کردم دانشگاه بدون کنکور درس بخونم ولی نشد. نمیتونم. من امروز در این سن تصمیم گرفتم دوباره کنکور بدم. پشیمانم از اینکه تا امروز هیچ کاری برای خودم نکردم و شاهد فارغ التحصیلی دور و بری هام بودم و رنج حرف شنیدن از اره و عوره و شمسی کوره رو به خودم تحمیل کردم. اما این حرف شنیدن ها و کلیشه ی آی به همه نشون میدم منم میتونم و این بچه بازیها باعث تصمیم من برای کنکور مجدد نیست. من به خودم بدهکارم. من رسیدن به اهدافم و رضایت عمیق قلبی رو و شادمانی رو به خودم بدهکارم. نتیجه واقعا مهم نیست. من اون عرق ریختن برای اهدافم و شادمانی های کوچک ناشی از تلاش رو به خودم بدهکارم. از نا امیدی نگید. رنجور تر نکنید روان و تنتون رو بیشتر از اینی که هست. فارغ از هر چیزی و حرفی و گذشته و آینده و بدون هیچ اما و اگری یه شانس دیگه به خودتون بدین و بی هیچ پرسشی فقط انجامش بدین. باور کنید پشیمانی بسیار سخت تر از عرق ریختن برای موفقیته. اگه امسال نتونستید سال دیگه میتونید. بنده ی حرف این و اون نباشید. این حرف رو از نی نی میشنوید که میگفت رها کنید..عجب عوض میکنه آدم رو سیلی روزگار و واقعیت..موفق باشید.