اینکه بگیم دغدغه ی اصلیمون اینه! نه
جدای از مسائل اقتصادی و سیاسی کشور که در حد فاجعست !
مسائل فرهنگی و هنری که زار زار ! می گرید
کاری به مسائل مذکور درین جستار نداریم! جز همان هنری
از دهه ی گذشته به اینور، موج گسترده ی منفی ئی !! برای نابودی هنر و
ایضا موسیقی ملی ایران و یا حداقل موسیقی با محتوای ایران رخ داد !
من کاری به بد و خوب بودن سبک ها ندارم !
منظور کلی من "اشخاصند" !
بشکلی که از دهه ی اخیر، هر کس با مادر خویش قهر می نمود
و آن شب هم شام نمیخورد، از فردا روز به جمع خوانندگان کشور افزوده شد !
من خودم یادمه یه شب با پدر و مادر قهر کردم و فرداش میخواستم برم بخونم!!
خیلیا رم میشناسم که قهر کردن و الان خوانندن !
طرف تا دیروز نمیتونسته درس کباب غاز ادبیات دوم دبیرستان رو درست بخونه
و وسط خوندن متن، آروق! میزده و دهانش پر از آب و تف ! میشده
الان بواسطه ی قهر کردن با مادرش، خوانندست !! بعضیام تازه طرفدارشن !
بعضیا که چه عرض کنم ! زیاد !
ازونجایی که غذای روح موسیقی و شعره !
و شعر رو دیگه واقعا نمیتونن با یه قهر کردن ساده! بسرایند !
شعر مبرا شده تا حدودی !
ولی موسیقی رو این اشخاص نابود کردند !
خلاصهی کلام یک اینکه این اشخاص رو بشناسید !
دو اینکه در بین فک و فامیل ! هر آن کس که می بینید از مادر خویش قهر کرده
رو اگر صدای خوبی داشت! لااقل ! اونو تشویق کنید !
چون گام نخست خواننده شدن در زمان فعلی قهر کردن با مادره !
و اگر صدای بدی داشت، خدا خیرتون بده همونجا بزنید چپ و راستش کنید !
تا برن دست بوسی مادر و قضیه حل و فصل بشه !
و علیه هنر و فرهنگ و موسیقی ملی و محتوایی و یا اصلا اینها هیچ !
علیه غذادان امان! "روح " امان! سوهانی بزرگ نباشد !