به نام خدا
شاید نیازی به گفتن قضیه ستایش قریشی نباشه و همه ازش اگاه باشیم . چند روز قبل یه سایت خبری خبر جدید رو در مورد قانل ستایش منتشر کرد و گفته های مدیر کل ریاست پزشکی قانونی رو در مورد این قاتل منتشر کرد:
و این سایت خبری هم نوشت :«اخیرا شاهد قتل دختر بچه شش ساله افغانی توسط یک پسر هفده ساله بودیم. متأسفانه قاتل ستایش از دوازده سالگی مشـروب مصرف میکرده و مصرف مداوم داشته و هنگام مصاحبه با وی متوجه شدیم که همزمان ترامادول نیز مصرف میکرده است؛ مصرف مشروب، ترامادول و موادمخدر به طور همزمان، علت مرگهای ناگهانی و قتلهای ناشی از مصرف الکل است».
اما کامنت های پای این خبر و موضوع برای من جالب تر از خود خبر بود ، چند تاشو ببنید :مجرمی خطرناک که تصاویر اینستاگرام وی نشان میدهد قلیان نیز میکشیده، دوست غیر همجنس نیز داشته، خودزنی هم در کارنامه وی به ثبت رسیده و به گفته برخی منابع، فیلم های مستهجن هم تماشا میکرده است؛ مجرمی ترسناک که از هیچ کار بدی فروگذار نبوده، در حالی که هنوز به سن قانونی نیز نرسیده!
اگر از بی مسئولیتی پدر و مادر این بچه بگذریم و اگر واقع بینانه نگاه کنیم متوجه عمق فاجعه در سیستم آموزشی کشور میشیم .
دانش اموزان روزانه 6 تا 8 ساعت که نزدیک به یک سوم شبانه روز هستش رو در مدرسه میگذرونن .این مشکلات رو من و شما هم در مدرسه خودمون دیدیم .
مدارسی که به جای پرورش اخلاقی دانش آموزان به مانند پادگان عمل میکنن و به کوتاهی مو و پوشیدن لباس فرم گیر میدن
مدارسی که درس زندگی درش یاد داده نمیشه .
از پدر و مادرقاتل که گذر کنیم ، گناه سیستم آموزشی ما و مدارس ما در کشته شدن ستایش کمتر از خود قاتل نیست ...