دلتنگی های آدمی را، باد ترانه ای می خواند//رویاهایش را آسمان پر ستاره نادیده می گیرد//و هر دانه ی برفی به اشکی ناریخته می ماند//سکوت سرشار از سخنان ناگفته است//از حرکات ناکرده//اعتراف به عشق های نهانو شگفتی های بر زبان نیامده//در این سکوت حقیقت ما نهفته است//حقیقت تو و من...