تمرکز درسی فارغ التحصیلان و دوری از سایر دغدغه ها.........

[safer1]

فارغ التحصیلانی که الان سنشون کمی بالا رفته نسبت به قبل و دوره کنکور خودشون چطور از دغدغه های دیگرتون چشم پوشی میکنین چون اگه کسی لیسانس داره و دو سه سال دیگرم بخواد پشت کنکور بمونه یا چند سال پشت کنکور مونده باشه دغدغه‌هایی دیگه ای هم اضافه میشه... راه رهایی از سایر دغدغه ها چیه؟؟؟؟؟؟؟؟؟

[Mr.Hosein]

ببینید چنین کسایی به چند دسته تقسیم میشن...

کسایی که وارد کار میشن و میبینن درامد و جایگاه پزشک باور نکردنیه...
کسایی که نمیتونن وارد کار بشن و میبینن برای پزشک همیشه کار هست...
کسایی که درسشونو تموم میکنن ولی نمیتونن خودشونو راضی کنن که به علاقه ی اصلیشون نرسیدن...

دلیل هر کدوم از گروه ها قانع کنندس برای خودشون...
ولی یه سری بها باید براش بپردازن...وقت بیشتر گذاشتن...کلی مشغله ی جدید و ...
یه جورایی وقتی رو که باید صرف زندگی کردن,لذت بردن و رسیدن به خیلی چیزهای دیگه بکنن رو صرف تحصیل میکنن...هم میشه گفت ارزششو داره...هم میشه گفت به هیچ وجه نداره...

ولی مسیله اینجاس که سال کنکور همه کنکور میدن...کسی مجبور به خوندن برای کنکور نیست...برای همین اکثرا نمیخونن...
ولی کسی که برمیگرده بعد چندسال میاد وقت میذاره میخونه مثل کسیه که داره برای ارشد میخونه...همشون دلایل محکم دارن...هدف دارن...اومدن که برنده باشن و اشتباه های گذشته رو تکرار نکنن...

در کل نظر من اینه که اگه کسی فقط به خاطر درامد میخواد به این راه برگرده اشتباه میکنه...چون تو اکثر شغل ها اگه ذهن ادم خوب کار کنه و براش وقت بذارید به دارمد میرسه...حتی بدون توجه به رشته ی تحصیلی هم میتونید به درامد برسید...در بهترین حالت با وقتی که میزارید و اگه تو کنکور قبول شید8-9سال تحصیل پیش رو دارید تا عمومی بشید...همون اندک سال های باقی مانده از دوران جوونی هم خرج تحصیل میشه میره...(مگر اون کسی که درامد بالا بخواد که بحثش جداس...)(البته این نظر هم هست که میگن شما 28-9سالگی پزشک میشی و 20سال کم کمش میخوای بازم زندگی کنی...ولی سوال اینجاس که همه ی زندگی فقط تحصیل و درامده؟!...و اینکه واقعا پزشکی عمومی انقدر درامد داره که از همون روز اول 20سال اخر زندگی( که ایشالا همگی 120ساله شن)ادم تو رفاه و راحتی باشه...؟!نه...اینجاس که اگه علاقه وسط نباشه بازهم سردرگمی ایجاد میشه...)
ولی کسی که هدفش رسیدن به علاقه ی قلبیش هست کار درستی میکنه...چون اون حسرت ذوق و شوق زندگی رو از ادم میگیره...صبح که بیدار میشه روزها براش تکراریه و انگیزه ای برای کار نداره...

شما با فکر کردن به هدفایی که تو ذهنت داری برای خودت انگیزه بساز...