سلام دوستان!
بنده قبلا پیرامون ائمه (ع) و قرآن کریم تاپیک هایی زده بودم و اعجاز علمی که توسط این عزیزان و خداوند متعال اشاره شده بود را متذکر گشته بودم!
منتهی این مطالب به مذاق برخی دین ستیزان خوش نیامده بود!
حال گوی و میدان در دست شماست تا خود برداشتتان را نسبت به این خطبه امام علی (ع) بیان دارید!
لطفا نقل قول نفرمایید! چون منجر به بسته شدن مبحث می گردد!
هر کس نظرش را با دلائل متقن ابراز نماید! و الا با دلائل واهی و توهین تنها عجز خود را به نمایش گذارده!
پیرامون هیچ مساله دیگری جز این خطبه پاسخ ندهید!
قضاوت با خودتان!
با تشکر فراوان!
این هم خطبه 211 نهج البلاغه:
از نشانه هاى توانايى و عظمت خدا، و شگفتى ظرافتهاى صنعت او آن است كه از آب درياى موج زننده، و امواج فراوان شكننده، خشكى آفريد، و به طبقاتى تقسيم
كرد، سپس طبقه ها را از هم گشود، و هفت آسمان را آفريد، كه به فرمان او برقرار ماندند، و در اندازه هاى معيّن استوار شدند. و زمين را آفريد كه دريايى سبز رنگ
و روان آن را بر دوش مىكشد، زمين در برابر فرمان خدا فروتن، و در برابر شكوه پروردگارى تسليم است، و آب روان از ترس او ايستاد، سپس صخره ها، تپه ها، و كوه هاى بزرگ را آفريد، آنها را در جايگاه خود ثابت نگاه داشت، و در قرارگاهشان استقرار بخشيد. پس كوهها در هوا و ريشه هاى آن در آب رسوخ كرد، كوهها از جاهاى پست و هموار سر بيرون كشيده و كم كم ارتفاع يافتند، و ريشه آن در دل زمين ريشه دوانيد، قلّه ها سر به سوى آسمان بر افراشت، و نوك آنها را طولانى ساخت تا تكيه گاه زمين، و ميخ هاى نگهدارنده آن باشد، سپس زمين با حركات شديدى كه داشت آرام گرفت، تا ساكنان خود را نلرزاند، و آنچه بر پشت زمين است سقوط نكند، يا از جاى خويش منتقل نگردد.
پس پاك و منزّه است خدايى كه زمين را در ميان آن همه از امواج نا آرام، نگه داشت، و پس از رطوبت آن را خشك ساخت، و آن را جايگاه زندگى مخلوقات خود گردانيد، و چون بسترى بر ايشان بگستراند، بر روى دريايى عظيم و ايستادهاى كه روان نيست و تنها بادهاى تند آن را بر هم مى زند، و ابرهاى پرباران آن را مى جنباند «و توجه به اين شگفتى ها درس عبرتى است براى كسى كه بترسد»