چه چیزهایی نمی گذارند درس بخوانیم؟!
وقتی دیگر قرار می شود بنشینیم و برای امتحانات درس بخوانیم اول از همه تمام خانواده را مطلع می کنیم که ما قصد درس خواندن داریم و بعد خط و نشان می کشیم که سر و صدا نکنند، صدای تلویزیون را کم کنند، ما را به هر بهانه ای صدا نزنند، آرام صحبت کنند یا اصلا با هم صحبت نکنند! حق ندارند فیلم نگاه کنند، مهمان دعوت کنند و... خلاصه بعد از این که حافظ شیرازی هم متوجه درس خواندن ما شد و استرس امتحان را بین اعضای خانواده تقسیم کردیم آن وقت تازه می نشینیم تا درس بخوانیم اما باز هم این وسط خیلی چیزها هست که مانع این می شوند تا ما درس بخوانیم و سرمان توی درس و کتاب باشد.
وقتی حواس مان نیست
شاید بیشتر شبیه روایت روزهای امتحان است، روایت و تصویری از روزهایی که می نشینیم پشت میز و تصمیم داریم واقعا درس بخوانیم! فرقی نمی کند پشت یک میز تحریر باشیم یا پشت یک میز کوچک روی زمین، باید طوری فضا را برای خودمان امتحانی کنیم تا حس درس خواندن مان بیاید، یعنی ذهن و فکرمان را آرام کنیم تا این آرامش اجازه دهد درس بخوانیم و امیدی به گرفتن نمره داشته باشیم. توی این ایام با این که خواهر کوچیکه، مادر و حتی پدرمان هم جرات نمی کنند برای خرید نان یا شستن ۴تکه ظرف ما را از اتاق بیرون بکشند اما باز هم چیزهایی هست که توی همان اتاق، مانع درس خواندن ما می شود برای ما که این اتفاق زیاد افتاده است شاید برای شما هم این روایت تکرار شده باشد و در ایام امتحانات با چیزهای وقت گیر مواجه شده اید، چیزهایی که گاهی مثل سد مانع تمرکز و درس خواندن تان شده است.
اتاق شلوغ
وقتی خودمان و خودشان (خانواده محترم مان) را کاملا مطمئن کردیم که باید درس بخوانیم اولین چیزی که روزهای اول درس خواندن، جلوی تمرکز ما را می گیرد و هی حواس ما را پرت می کند همان اتاق شلوغ و پلوغ اطراف مان است که اجازه نمی دهد ما درس بخوانیم. میز تحریر با تمام وسایل رویش و حتی آویزهای در و دیوار توی این ایام هی به ما چشمک می زنند! گاهی حتی به سرمان می زند در همان روز امتحان دکور اتاق را عوض کنیم، کمد کتاب های مان را مرتب کنیم یا اگر شود یک اتاق تکانی راه بیندازیم! همه این ها زمانی است که اتاق مان نامرتب یا پر است از وسائلی که هر کدام شان یک کوله بار خاطره است. حالا آدم در این اوضاع یک چشمش به کتاب است یک چشمش به کمدش، یک صفحه کتاب می خواند یک دور کتاب هایش را جا به جا می کند، یک فصل درس می خواند یا با یک نگاه به عروسک روی میزش یاد خاطرات سال ۴۲ می افتد و... بیشتر از آن که برای خانواده مان خط و نشان بکشیم که حق ندارند از یک وجبی ما رد شوند، چون حواس مان پرت می شود، بهتر است همان اول، اتاق مان را مرتب کنیم. وسایلی که حواس مان را پرت می کند و یا ما را می برد توی عالم خاطرات جمع کنیم و اگر جمع کردن یا مرتب کردن اتاق خیلی وقت مان را می گیرد اتاق دیگری را برای درس خواندن انتخاب کنیم. اتاقی که ذهن ما را آرام کند و فکرمان را مشغول چیزی نکند.
همراه خاموش
خودمان را هم که بکشیم از صبح که بیدار شویم تا شب، ۱۲ ساعت بیشتر مفید نمی توانیم درس بخوانیم. حالا فکرش را بکنید تازه وارد فضای درس خواندن شده ایم که دوستان مان با پیام های شان وقت ما را ثانیه به ثانیه می گیرند یا ما باید جواب دهیم یا باید منتظر جواب دوستان مان باشیم، بعد که نگاه کنید چند ساعت گذشته و نفهمیده ایم دقیقا چه خوانده ایم! تازه پیام که خوب است شما تصور کنید توی همین روزها که هر یک ساعت برای شما حکم پاس کردن یک درس را دارد یکی از دوستان قدیمی تان که فیلش یاد هندوستان کرده است با شما تماس گیرد! صحبت کردن با او را با همه خاطراتی که برای تان زنده می شود یا حرف هایی که زده شده و فکرتان را درگیر کرده است با هم جمع کنید می بینید اصلا ارزش این را ندارد که توی اوج ساعات مهم درسی، گوشی تان روشن باشد پس خاموشی بهترین اتفاق است.
مهمانی ها
مسلما به خاطر آن ژست درس خواندنی که در ابتدای ایام امتحانات برای خانواده تان گرفته اید خودشان می دانند که شما اهل مهمان بازی نیستید پس اگر جایی بروند حتی اگر خودتان هم بخواهید شما را خدا رو شکر با خودشان نمی برند، اگر این اتفاق بیفتد که اتفاق خیلی بدی است! چون با یک حساب سر انگشتی متوجه می شوید تنها یک مهمانی که شامل بازدید بستگان بدون صرف شام باشد چیزی حدود ۲ ساعت تا ۲:۳۰ وقت شما را می گیرد تازه اگر پس لرزه ها و عواقب بعدش را حساب نکنیم. پس خودتان را گول نزنید که این موضوع وقتی نمی برد. خودتان بهتر می دانید که توی این ایام همان ۲ ساعت درس ارزش ۲ نمره ای دارد. حالا می ماند مهمان هایی که یکهو یعنی کامل سرزده به خانه شما می آیند مخصوصا اگر یکی از این مهمان ها پسر عمه یا دخترخاله مان باشد. در این موقعیت باید خودتان را مدیریت کنید. چون مهمان ها از دست شما خارج هستند، اول تنها به خوش آمدگویی بسنده کنید و بعد عذرخواهی کنید و بگویید که امتحان دارید در این حالت هم شما یک دیداری داشته اید هم آن ها به خود اجازه نمی دهند که وارد اتاق تان شوند. بعد می توانید در این مدت بلند بلند درس بخوانید تا حدی که شما صدای مهمان ها را متوجه نشوید این به معنی این نیست که داد بکشید حواس تان باشد بلند خواندن با داد زدن فرق دارد.
فیلم و کتاب های نادیده و نخوانده
همه ما یک سری فیلم ها و کتاب هایی داریم که گذاشته ایم برای روزهای مبادا! گاهی توی ایام امتحانات به خاطر این که یا خیلی خسته می شویم یا دل مان می گیرد بس که خانه نشین بودیم، یاد این مجموعه بزرگ سرگرمی می افتیم و آن وقت به جای درس خواندن وسوسه می شویم چند تا فیلم ببینیم یا چند تا از آن مجلات یا کتاب هایی که تا نیمه رهایشان کرده ایم را بخوانیم. این مجموعه ها جزو وسایلی است که باید بروند توی کمد و درشان قفل شود چون بودن شان جلوی چشم تنها دردسر درست می کند.
تلویزیون و اینترنت
خدا این مجموعه های تلویزیونی را که آدم معتادش می شود هدایت کند! حالا این که صدا و سیما دوست دارد دقیقا در ایام امتحانات ۴۰ تا سریال شبانه پخش کند به شما ربطی ندارد شما باید جلوی خودتان را بگیرید. بهترین کار این است که هیچ سریالی را دنبال نکنید و اگر دنبال می کردید کنار بگذارید! با خودتان فکر نکنید چشم بسته غیب گفته ام! خودمانیم، هر سریالی کمش ۴۵ دقیقه است که با پیام های بازرگانی اش آن هم در ساعات خیلی مفید مثل ۸ یا ۹ شب حدود یک ساعت و نیم وقت می گیرد که واقعا زمان زیادی است. برای این که خودتان را ترک دهید خانواده را مجبور نکنید که تلویزیون را خاموش کنند این مشکل شماست. فقط چند شب بخواهید که صدای آن را به حداقل برسانند یا بعدش برای تان ماجرا را تعریف نکنند که شما جذبش شوید. ۲ شب که نبینید چون موضوع سریال از دست تان خارج می شود دیگر خیلی تمایل به دیدن آن نخواهید داشت. ماجرای اینترنت و شبکه های مجازی و این که چه وقتی از شما خواهد گرفت را بهتر از هر کسی می دانید. در این یک مورد از خانواده بخواهید شما را کنترل کنند و اجازه ندهند پای سیستم بنشینید. فقط یک کامنت گذاشتن و سری به وبلاگ چند تا از دوستان زدن و بعد همه ایمیل های خود را بررسی کردن ۳ یا ۴ ساعت وقت خواهد برد. می توانید توی این مدت اینترنت خود را قطع کنید.
کار
آدمی که می خواهد درس بخواند باید فقط درس بخواند. شرکت در همایش ها و جلسات کاری در یک روز ۳ یا ۴ ساعت زمان می برد اگر کار دایمی دارید حتما مرخصی بگیرید و اگر نمی توانید کارتان را در همان زمان کاری محدود کنید اگر می خواهید در رودربایستی همکاران یا رئیس تان گیر نکنید، بهتر است کمتر جلوی چشم باشید و بعد از ساعت اداری هم ارتباطات تلفنی و ایمیلی خودتان را با آن ها قطع کنید. اجازه ندهید مسایل حاشیه ای کار که خیلی مهم نیست به درس تان لطمه بزند بعد از ایام امتحانات می توانید دل همکاران و رییس تان را به دست آورید.
نویسنده: وجیهه محمدپورمقدم