-.زندگی یک چمدانیست که می آوریش/
بار و بندیل سبک میکنی و میبریش/
خودکشی مرگ قشنگیست که به آن دل بستم/
دست کم هر دو سه شب سیر به فکرش هستم/
گاه و بیگاه پُر از پنجره های خطرم/
به سَرم می زند این مرتبه حتما بپرم/
گاه و بیگاه شقیقه ست و تفنگی که منم/
قرص مــاهـی که تو باشی و پلنگی که منم/
چمدان دست تو و ترس به چشمان من ست/
این غم انگیزترین حالت غمگین شدن ست.-
دنیا جای خطرناکی برای زندگی است. نه به خاطر مردمان شرور،بلکه به خاطرکسانی که شرارتها را می بینند و کاری درمورد آن انجام نمی دهند.
انیشتین
در حال حاضر 1 کاربر در حال مشاهده این موضوع است. (0 کاربر و 1 مهمان)