چرا احساس ناراحتی در تمام انسان ها وجود دارد خواه او پولدار باشد یا بی پول مگر پول دلیلی برای خوشحال بودن نیست؟ یا چرا انسانی فقیر در هندوستان خوشحال است مگر فقر دلیلی برای ناراحتی نیست؟ اصلن ما تعریفی برای خوشبختی یا خوشحالی داریم؟ معیار ما برای سنجیدن اون چیه؟ تعریف ما از ثروت چیه؟ در آمد یک انسان میتونه به هزاران دلار درساعت برسه در حالی که درآمد یه شخص در یه کشور آفریقایی ماهانه یک دلاره... وووووووو...... این موضوع قابل تعمیم دادن به هر چیزی هست... ما درعین حال که نسبت به خیلی از انسان های کره زمین بد بخت فقیرو شکست خورده هست نسبت به خیلی ها خوشبخت پول دار و موفق هستیم شاید شما بگید که باید واقعیت رو دید و خود را با بهترین ها مقایسه کرد تا بتونیم مشابه اون ها باشیم اما حرف من منافاتی با این موضوع نداره من میگم تا زمانی که میشه مثبت فکر کرد و روی دیگر ماجرا رو دید و با این حرکت میزان رضایت خود رو بالا برد و به فکر بهترین ها بود چرا منفی فک کنیم و ذهن خودمون رو تخریب کنیم در عین حال هم نمیگم که بیایید به کاعنات انرژی مثبت بفرستیم که اون هم این انرژی رو به ما پس بده... این احمقانه ترین حرفی بوده که تا حالا شنیدم انسانی که در مقابل عظمت این جهان هیچه چطور میتونه به اون انرژی بده یا بگیره اون هم از طریق ذهنش.. اما میتونه با مثبت فکر کردن و سنجیده فکر کردن و امیدوار بودن و همچنین صبور بودن افکار و مغز خودش رو که چیزی شناخته شده تر و قابل فهم ترهست براش تحت تاثیر بگذاره و عملکرد خودش رو بهتر کنه و شاد باشه.... مثل سعدی باشیم که وقتی تو بیایون میرفت واز رنجیده شدن پاش به خاطر کفش خرابش ناراحت بود واز خدا گلایه میکرد سگی رو دید که یک پا نداشت واز این کوتاهی خودش از خدا عذر خواهی کرد بیاید سطح توقعات خودمون رو از خودمومن کم کنیم بیایید به حرف سهراب گوش بدیم و چشم هامون رو بشوریم و دنیا رو جور دیگه ای ببینیم اون طوری که دوست داریم باشه اون طوری که هست نه بیشتر و نه کمتر و در عین حال به تلاش ادامه بدیم چون تا شقایق هست زندگی باید کرد...!!!