مرد دانشمندي مانند ابن سينا در هيچ دانشگاهي درس نخوانده بود؛ پيش پدر و چند آموزگار گمنام تحصيل كرده بود، اما با ذوق و شوق و همتي كه داشت در هجده سالگي همه دانشهاي روزگارش را نيك مي دانست.((از كتاب معجزه ايراني بودن))
هر كه دنيا خواهد، دانش آموزد و هر كه آخرت خواهد در عمل كوشد.((ابوعلي سينا))
اگر مي دانستيد كه يك محكوم به مرگ هنگام مجازات تا چه حد آرزوي بازگشت به زندگي را دارد، آنگاه قدر روزهايي را كه با غم سپري مي كنيد، مي دانستيد.((ابوعلي سينا))
هر كس عادت كند كه بدون دليل هر حرفي را باور كند، از صورت انساني خارج است.((ابوعلي سينا))
نشان دوست نيكو آن است كه خطاي تو را بپوشاند، تو را پند دهد و رازت را آشكار نسازد.((ابوعلي سينا))
موسيقي، صداي خداست.((ابوعلي سينا))
انسان، هر زمان از پيشامدِ آينده درباره ي خود انديشيد و از آن، بيم و هراس در خاطرش نِشاند، آن خطر، زودتر او را تعقيب مي كند.((ابوعلي سينا))
نيك بخت ترين مردم كسي است كه كردار به سخاوت بيارايد و گفتار به راستي.((ابوعلي سينا))
برخي چنان سرگرم ميراث علمي گذشتگانند كه فرصت مراجعه به عقل خود را ندارند و اگر فرصتي هم به دست آورند حاضر نيستند اشتباه ها و لغزش هاي آنان را اصلاح و جبران كنند.((ابوعلي سينا))
تعصب در دانش و فلسفه مانند هر تعصب ديگر نشانه ي خامي و بي مايگي است و هميشه به زيان حقيقت تمام مي شود.((ابوعلي سينا))
هيچ چيز در دنيا اتفاقي نيست.((ابوعلي سينا))
چيزي كه دانش مي آرايد راستي است.((ابوعلي سينا))
اگر توانايي دانشمندان ايران از جهان دانش گرفته شود چيزي جز سياهي باقي نمي ماند.((ابوعلي سينا))