پزشک هم حقوقی دارد

**yaghma** · 31 اردیبهشت 1394, 08:27

با کمال تأسف در طول هفتۀ گذشته خبری بسیار متأثرکننده منتشرگردید.

روز یکشنبه ۲۷اردیبهشت نود و چهار، رزیدنت بیهوشی بیمارستان قائم مشهد در حین کار در اتاق عمل دارفانی را وداع گفت.

خانم دکتر مهرک گلکاریان رزیدنت بیهوشی، بدنبال فشار و استرس بیش از حد کاری، در حین انجام وظیفه دچار ایست قلبی شد و علیرغم تلاش پزشکان و همکارانش جهت احیای وی، متاسفانه دار فانی را وداع گفت. به گفته مطلعین، با توجه به حجم بالای مراجعین و بیماران نیازمند به بیمارستان قائم مشهد و نیاز به حضور مداوم خانم دکتر گلکاریان در اتاق عمل،ایشان فرصت استراحت و تجدیدقوا به اندازه کافی نداشته و همین باعث فشار قلبی شدید و ایست قلبی این پزشک جوان شده است. به گفتۀ همکاران، وی با توجه به حساسیت و سختی کار پزشک بیهوشی در بیمارستان، این پزشکان فرصت کافی جهت استراحت پیدا نمی کنند و حتی تا۳۶ ساعت بطور مداوم در اتاق عمل بیمارستانها مشغول انجام خدمت هستند.

دکتر گلکاریان با وجود احساس درد شدید قلبی ،تا اخرین لحظه نظارت لازم بر اخرین بیمار تحت عمل جراحی را داشت .عملی که با بهبودی بیمار و مرگ پزشک بیهوشی ان ختم شد.

دردنامۀ یکی از دوستان و همکاران آن مرحومه را در پست بعد بخوانید، دردنامه ای که حاکی از اوج مظلومیت رزیدنتهاست

**yaghma** · 31 اردیبهشت 1394, 08:34

این عکس تار ،
حکایت تار و غم انگیز آخرین لحظه های یه دختر خسته بود ...
یه رزیدنت مهربون و زیبا ... بنام " مهرک "
روز گذشته ، درکمال بد اقبالی ، پزشک کشیک گروه cpr بودم ...
اعلام کردند که کد آبی از زایشگاه ...
ثانیه هایی بعد ، همه اونجا بودیم ... و چه کسی باورش میشد ،
کسی که کد خورده بود و داشت cpr میشد ،
همون دانشجوی تخصص بیهوشی بود که چند دقیقه قبلش ، بالای سر مریض ، تو اتاق عمل بوده ؟؟؟
ولی این واقعیت تلخ و دردناک ، اتفاق افتاده بود و فقط خدا میدونه که به تک تک ما ،
تو اون لحظه ها ، چی گذشت تا وقتی درنهایت ، استاف قلب ،
اعلام کرد که تموم ... و به همین مفتی ، دکتر مهرک گلکاریان رفت ...
رفتن خانم دکتر ، برای همه ی ما ، همراه با درد فراوان و یه جور حس هم زاد پنداری خفه کننده بود !
همه ی ما میدونستیم ، مهرک مثل خیلی از رزیدنتا ، چه فشار و استرسی رو تحمل کرد تا به این مرحله رسید ... کشیک های 48 ساعته و غیر استاندارد ، سیل انبوه مریض هایی که اگرچه خودشون ، مظلوم و بی پناهن ولی بی امان و بدون توقف ، میان و میان و میان !!! بیمارستانهای دولتی و داستان همیشگی کمبود امکانات ، اتاق های داغون و پر از سوسک و بوی بد دستشویی های کهنه ، پرسنلی که همیشه خسته هستن و حوصله ندارن ! محیطی که توش هیچ کس دلش برات نمیسوزه و هرگز نباید توقع احترام و حتی حقوق اولیه انسانی داشته باشی ! حقی در حد انتظار آوردن یک لیوان چای در حین کشیک !!! همه ی اینها یک طرف و کانتکت همیشگی با مردمی که شرایط تو رو درک نمیکنن یک طرف ! مردمی که هرگز باورشون نمیشه که یک رزیدنت ، یک سوم کسی که بیمارستان رو تمیز میکنه ، حقوق میگیره ! مردمی که هرگز باورشون نمیشه ، یک رزیدنت ، وقتی از بیمارستان به سمت خونه میره ، گاهی انقدر گیج و خسته و خواب آلود هست که حتی با وجود صدای بلند موزیک ، بازم ماشین جلویی رو نمی بینه و بهش می کوبه !!! رزیدنتی که شاید ماه ها باشه ، حسرت یک تفریح ساده ، یک کوهنوردی کوتاه، یک سالن تئاتر ، یک کلاس موسیقی و حتی یک فروشگاه بدلیجات ، به دلش مونده !!! رزیدنتی که حتی وقت نداره که تشکیل خانواده بده ! حتی وقت نداره که گاهی به عشق فکر کنه !
و اونایی هم که این جرات یا حماقت رو پیدا میکنن تا وارد زندگی مشترک بشن ، تازه میشه شروع استرس ها و دغدغه های بیشتر براشون ... و خدا نکنه که این وسط ، شریک زندگی هم اهل درک نباشه! ...
طفلک رزیدنت ، همیشه باید بشینه و کشیک بده و صداشم در نیاد ...
اینها و خیلی بیشتر از اینها ، در نهایت میتونه که آدم رو از پا دربیاره ...
میتونه کاری بکنه که در نهایت ، خیلی آروم و بی صدا ، تسلیم شی و تموم ...
به همین راحتی ...
آه ! خدایا ! ...
پناه می برم به ذات پاک و مقدس خودت ...
خودت کمک کن ...
و کمک کن که روح پاک مهرک عزیز هم ، غرق نور و آرامش باشه