1. «وَ قَدْ نَزَّلَ عَلَیْکُمْ فِی الْکِتابِ أَنْ إِذا سَمِعْتُمْ آیاتِ اللَّهِ یُکْفَرُ بِها وَ یُسْتَهْزَأُ بِها فَلا تَقْعُدُوا مَعَهُمْ حَتَّى یَخُوضُوا فی حَدیثٍ غَیْرِهِ إِنَّکُمْ إِذاً مِثْلُهُم»؛[1]و خداوند (این حکم را) در قرآن بر شما نازل کرد که هر گاه بشنوید افرادى آیات خدا را انکار و استهزا مىکنند، با آنها ننشینید تا به سخن دیگرى بپردازند! و گر نه، شما هم مثل آنان خواهید بود!
« و شما آنان [مؤمنان] را به ریشخند گرفتید، تا [با این كار] یاد مرا از خاطرتان بردند و شما بر آنان مى خندیدید.» (2)
« چون گفته می شد که وعده خدا حق است و در قیامت تردیدی نیست ، می گفتید ، ما نمی دانیم قیامت چیست ? جز گمانی نمی بریم و به یقین نرسیده ایم.
اعمال زشتشان در برابرشان آشکار شد و آن چیزی که مسخره اش می کردند، گرد بر گردشان را بگرفت.
به آن ها گفته شود : امروز فراموشتان می کنیم ، همچنان که شما دیدار چنین روزتان را فراموش کرده بودید جایگاهتان در آتش است و شما را هیچ یاوری نیست.» (3)
«منافقان از آن بیم دارند كه سورهاى بر ضد آنها نازل شود و به آنچه در دل دارند آگاهشان سازد. بگو: مسخره كنید، بى تردید خداوند افشاگر چیزى است كه از آن بیم دارید.
و اگر از ایشان سؤال كنى [چرا استهزا مى كردید]، مسلما خواهند گفت: ما صرفا به شوخى حرف مى زدیم و تفریح مى كردیم. بگو: آیا خدا و آیات او و رسولش را مسخره مى كردید.
عذر نیاورید به راستى بعد از ایمانتان كافر شدید. اگر از تقصیر گروهى از شما بگذریم، گروهى دیگر را عذاب خواهیم كرد، چرا كه آنان تبهكار بودند.» (1)
«و هیچ پیامبرى به سوى ایشان نیامد، مگر اینكه او را به ریشخند مى گرفتند.
و نیرومندتر از آنان را به هلاكت رسانیدیم و سنّت پیشینیان تكرار شد.»(4)
«[آرى،] آنان كسانى اند كه آیات پروردگارشان و لقاى او را انكار كردند، در نتیجه اعمالشان تباه گردید، و روز قیامت براى آنها [قدر و] ارزشى نخواهیم نهاد.
این جهنم سزاى آنان است، چرا كه كافر شدند و آیات من و پیامبرانم را به ریشخند گرفتند.»(5)