وزن روح انسان چقدر است ؟!

[artim]

طبق تحقیقات یک دانشمند در قرن ۱۸ انسان وقتی می‌میرد ۲۱ گرم از وزنش کاسته می‌شود. طی تحقیقات یک پزشک آمریکایی (تقریباً در سال ۱۹۱۰) این نتیجه به دست آمد. این پزشک وزن بیماری که در آستانهٔ مرگ قرار داشت را بوسیلهٔ ترازویی دقیقی اندازه گیری کرد و بلافاصله بعد از مرگ وی نیز وزن او را اندازه گرفت و متوجه شد بعد از مرگ دقیقاً ۲۱ گرم از وزن بیمار کم شده‌است. که از آن این موضوع به یک باور جمعی تبدیل شده بود که این ۲۱ گرم وزن روح انسان می‌باشد که پس از مرگ از جسم رها می‌شود.

[milad475]

از کجا معلوم که روح باشه شاید با مرگ یه چیز دیگه ی بدن از بین بره.در ضمن روح معنویه مادی نیست که کسی بخواد وزنش کنه.:yahoo (4):

[artim]

از کجا معلوم که روح باشه شاید با مرگ یه چیز دیگه ی بدن از بین بره.در ضمن روح معنویه مادی نیست که کسی بخواد وزنش کنه.:yahoo (4):

چه كسی فكرش را می كرد؟ درست در لحظه مرگ من و شما و هر كس دیگری دقیقا ۲۱ گرم از وزن بدن كاسته می شود. این نكته ای است كه در فیلم ۲۱ گرم ساخته آلخا ندرو گونزالس ایناریتو و با شركت شون پن، بنیتسیو دل تورو و نائومی واتس مطرح می شود.
فیلم، با توجه به تبلیغاتش خیلی سریع پیش فرض ذهنی همگانی را با این پرسش باطل می كند «آیا روح انسان است كه آن ۲۱ گرم را تشكیل می دهد؟» و سریع ترین پاسخ این است: خیر!
رابرت اشترن پاتولوژیست دانشگاه كالیفرنیا می گوید: «من ۴۵ سال است كه درباره مرگ تحقیق می كنم و بر مبنای مدارك موثق می گویم چنین چیزی وجود ندارد.»
پس این ادعای كذایی از كجا می آید؟ چه كسانی اعتقاد دارند كه به محض توقف پمپاژ خون و از بین رفتن ایمپالس های الكتریكی مغز، ما ۲۱ گرم وزن كم می كنیم؟
منشا اصلی این تئوری ۲۱ گرم به اظهارات دكتر دانكن مك دوگال استاد دانشگاه هاورهیل ماساچوست در سال های اولیه قرن بیستم باز می گردد.
او علاقه شدیدی به مقوله مرگ داشت و بخش عمده ای از دوران كاری او شامل تحقیقاتی توام با وسواس درباره روح می شد. او فكر می كرد كه اگر انسان ها روح داشته باشند، این روح می بایست در بدن به شكلی مادی وجود داشته و این ماده می بایست وزن داشته باشد.
مك دوگال در سال ۱۹۰۷ و مقارن با معرفی فرمول معروف E = mc² اینشتین نتایج تحقیقات خود را منتشر كرد. مك دوگال در نوشته هایش توضیح می داد كه چطور یك تخت بیمارستان را به نوعی متعادل كرده بود. بدین ترتیب او می توانست تغییرات وزن بیماران را هنگام مرگ اندازه گیری كند. بنابراین مك دوگال همه جا به دنبال بیماران مسلول می گشت كه رو به مرگ بودند. همانطور كه او خود نوشته است: «برای من بهترین حالت یافتن بیمارانی بود كه در اثر بیماری های به شدت ناتوان كننده می مردند چون در غیر این صورت هنگام مرگ حركات شدید عضلانی آنها تعادل تخت را به طرز غیرقابل پیش بینی بر هم می زد.» به هر حال مك دوگال برای بررسی تئوری خود روی ۶ بیمار كار كرد كه ۴ نفر از آنها مسلول بودند. او این افراد را روی آن تخت خاص می خواباند و دقایقی قبل از مرگ تا دقایقی پس از مرگ سیستم های حیاتی آنها را مانیتور می كرد. هر گونه دفع گوارشی یا كلیوی ثبت و در نتیجه آزمایش لحاظ شد.
مك دوگال برای تكمیل آزمایش خود، عملیات فوق را بر روی ۱۵ سگ تكرار كرد تا بر این باور مذهبی خود كه حیوانات روح ندارند مهر تایید بزند. واقعا مشخص نیست كه او چطور سگ ها را قربانی می كرده ولی احتمالا او با دارو حیوانات را به مرگی مطابق فاكتورهای مورد آزمایش خود می رسانده است.
در پایان این تاخت و تاز علمی مك دوگال اظهار داشت كه انسان ها هنگام مرگ سه چهارم اونس معادل همان ۲۱ گرم وزن از دست می دهند. درحالی كه تغییری در وزن سگ ها در زمان مرگ دیده نشد.
او می پرسد: چه چیز دیگری غیر از روح هنگام مرگ از بدن جدا می شود؟
او قبل از انتشار نتایج تحقیقات خود برای اطمینان بیشتر از اینكه آخرین نفس های بیمارانش داده های او را مخدوش نكرده باشند، خودش روی تخت خوابید و دقایق كوتاه نفس های خود را بیرون داد.
سپس از یكی از دوستانش هم خواست تا اینكار را تكرار كند. تعادل تخت در اثر این آزمایش اخیر تغییر محسوسی را نشان نمی داد.
علاوه بر دقت پایین تحقیق، گوناگونی فراوان داده ها و تعدادكم نمونه ها و روش ناخوشایند تحقیق او هنگام مرگ بیماران، تحقیقات او را زیر سوال برد. او مجددا درگیر این سوال شد كه چرا در برخی از بیماران این تغییر وزن سریعتر و در برخی دیرتر اتفاق می افتد. برای قانع كردن مخالفان، مك دوگال نوشت: «وزن روح طبیعتاً در آخرین تنفس از بدن كسر می شود گرچه در افرادی با خلق و خوی آرام یا افراد تنبل ممكن است مدت بیشتری در بدن باقی بماند.» او بعداً اظهار كرد: «ما بطور تجربی نشان دادیم یك ماده كه می تواند واجد وزن باشد در لحظه مرگ بدن را ترك می كند.»
مقاله مك دوگال در نیویورك تایمز به چاپ رسید و چند سال بعد این فكر ایجاد شد كه شاید بتوان با رادیوگرافی، عكسی از روح تهیه كرد. تمام نتایج تحقیقات او در دست است. اشرت می گوید: «خیلی ساده! نباید او را جدی گرفت.» اشرت اشاره می كند كه اجساد مردگان به مرور زمان مقداری وزن از دست می دهند. آزادشدن آنزیم های یكی از اندام های داخلی سلولی به نام لیزوزوم است كه باعث می شود بدن به گاز و مایع تجزیه شود.
اشرت می گوید: «به همین دلیل است كه وقتی قبرهای دسته جمعی وجود دارد ممكن است به خاطر وجود گاز آتش سوزی و انفجار رخ دهد. فرض كنید اگر بدن ما تجزیه نمی شد و به همان شكل اولیه باقی می ماند تمام مردگان هنوز اینجا بودند. از این موضوع هم می توان فیلم خوبی ساخت.

واژه ۲۱ گرم دقیقاً به مفهوم مرگ اشاره دارد زیرا طبق تحقیقات یک دانشمند اروپایی در قرن ۱۸ انسان وقتی می‌میرد ۲۱ گرم از وزنش کاسته می‌شود. فیلم به معنی و مفهوم این وزن اندک می‌پردازد. (نام فیلم ۲۱ گرم و همچنین جملات پایانی پل ناشی از تحقیقات یک پزشک آمریکایی (تقریباً در سال ۱۹۱۰) می‌باشد. این پزشک وزن بیماری که در آستانهٔ مرگ قرار داشت را بوسیلهٔ ترازویی دقیقی اندازه گیری کرد و بلافاصله بعد از مرگ وی نیز وزن او را اندازه گرفت و متوجه شد بعد از مرگ دقیقاً ۲۱ گرم از وزن بیمار کم شده‌است. که از آن این موضوع به یک باور جمعی تبدیل شده بود که این ۲۱ گرم وزن روح انسان می‌باشد که پس از مرگ از جسم رها می‌شود.