پـشت پـنـجـره
هــی پـشـت پـنـجــره می آیـم
شـایـد ، نـشــانـی از تـــو بـجــویــَم
هــی پـشت پنجـــره می آیم
شاید ، شـمـیـم پـیـرهـنـت را
کالسـکـه ی نـســیــم ، فـرو آرَد ....
هــی چـشـم خـود ، بـه جــادّه می دوزم
زان دور دست سـاکـــت و وَهــم آلـــود
گــــرد و غـبــار ِ پــای ســـواری نیـسـت ؟
آیـــا ، کبــوتــر صـحـرایــی
زانـســوی ابــریِ بــارانــی
مـکـتــوب یــار ؛
نـیـاورده ســت ؟
.....
هــی پشـت پـنجــره می آیم
هـی پـشـت پنجــره می آیـــم ...
تصورش راحته...
بدیهی بعد رفتنت فقط با چشم دل دنیای بی تو رو میبینم
اگه بشه اسمشو دنیا گذاشت