دو بیتی های طنز دانشگاهی

[terme1]

پی مدرک به دانشگاه رفتی
به صدها نذر و اشک و آه رفتی
دبیرستان مگر جای بدی بود؟
ز چاله آمدی ، در چاه رفتی
***
یه کیف سامسونت در دست داری
شبیه نامه ها پیوست داری
گمون کردی که مدرک چاره سازه
ولیکن مقصدی بن بست داری
***
چه سخته طعم مشروطی چشیدن
به دوش خویش ، بار «اِف» کشیدن
شبیه دُم برای نمرۀ ده
پی استاد ، روز و شب دویدن
***
چی می شد نمرۀ من بیست می شد
و هرچی نمرۀ «اِف» نیست می شد
چه حالی داشت ، اسم بنده یک روز
تو شاگردای اول ، لیست می شد
***
چه خوبه واحدی را پاس کردن
و طعم بیست را احساس کردن
ز دانشگاه ، ما خیری ندیدیم
به جز بدبخت و آس و پاس کردن
***
به هنگام کلاس، او کار دارد
دوصد توجیه نا هموار دارد
چو می آید، ندارد هیچ آرام
مگر این صندلی ها خار دارد؟
***
دو سه ترمی که دانشگاه رفتی
سراغ قصه ای جانکاه رفتی
مجرد بودنت عیبی مگر داشت؟
ز چاله آمدی ، در چاه رفتی
***
تو دانشجویی و خرجت زیاده

نگیر این قدر کارو سهل و ساده
اینو مادر بهت می گفت ، اما
نگشتی از خر شیطون ، پیاده
***

سوار ابر بودم، غرق رؤیا
نبودم لحظه ای در فکر فردا
تموم شد حرفهای عاشقونه
حالا من موندم و دفترچه قسطا

[saj8jad]

خیلی حال کردم ، ابیات قشنگ بودن