LinkBack URL
About LinkBacks
برد دزدی را سوی قاضی عسسخلق بسیاری روان از پیش و پس
گفت قاضی : کاین خطاکاری چه بود؟
دزد گفت: از مردم آزاری چه سود؟
گفت، بدکردار را بد کیفر است
گفت، بدکار از منافق بهتر است
گفت، هان بر گوی شغل خویشتن
گفت، هستم همچو قاضی راهزن
گفت، آن زرها که بردستی کجاست؟
گفت، در همیان تلبیس شماست
گفت، آن لعل بدخشانی چه شد؟
گفت، میدانیم و میدانی چه شد
گفت، پیش کیست آن روشن نگین؟
گفت، بیرون آر دست از آستین
دزدی پنهان و پیدا، کار تست
مال دزدی، جمله در انبار تست
تو قلم بر حکم داور میبری
من ز دیوار و تو از در میبری
حد بگردن داری و حد میزنی
گر یکی باید زدن، صد میزنی
میزنم گر من ره خلق، ای رفیق
در ره شرعی تو قطاع الطریق
می‌برم من جامهٔ درویش عور
تو ربا و رشوه میگیری بزور
دست من بستی برای یک گلیم
خود گرفتی خانه از دست یتیم
من ربودم موزه و طشت و نمد
تو سیه دل مدرک و حکم و سند
دزد جاهل، گر یکی ابریق برد
دزد عارف، دفتر تحقیق برد
دیده‌های عقل، گر بینا شوند
خود فروشان زودتر رسوا شوند
دزد زر بستند و دزد دین رهید
شحنه ما را دید و قاضی را ندید
من براه خود ندیدم چاه را
تو بدیدی، کج نکردی راه را
میزدی خود، پشت پا بر راستی
راستی از دیگران میخواستی
دیگر ای گندم نمای جو فروش
با ردای عجب، عیب خود مپوش
چیره‌دستان میربایند آنچه هست
میبرند آنگه ز دزد کاه، دست
در دل ما حرص، آلایش فزود
نیت پاکان چرا آلوده بود
دزد اگر شب، گرم یغما کردنست
دزدی حکام، روز روشن است
حاجت ار ما را ز راه راست برد
دیو، قاضی را بهرجا خواست برد
********************************
********************************
دیوانه و زنجیر
گفت با زنجیر ، در زندان شبی دیوانه ایعاقلان پیداست، کز دیوانگان ترسیدهاندمن بدین زنجیر ارزیدم که بستندم بپایکاش می‌پرسید کس، کایشان به چند ارزیدهانددوش سنگی چند پنهان کردم اندر آستینای عجب! آن سنگ‌ها را هم ز من دزدیدهاندسنگ می‌دزدند از دیوانه با این عقل و رایمبحث فهمیدنی‌ها را چنین فهمیدهاندعاقلان با این کیاست، عقل دوراندیش رادر ترازوی چو من دیوانه‌ای سنجیدهانداز برای دیدن من، بارها گشتند جمععاقلند آری، چو من دیوانه کمتر دیدهاندجمله را دیوانه نامیدم، چو بگشودند درگر بدست، ایشان بدین نامم چرا نامیدهاندکردهاند از بیهشی بر خواندن من خندههاخویشتن در هر مکان و هر گذر رقصیدهاندمن یکی آئینه‌ام کاندر من این دیوانگانخویشتن را دیده و بر خویشتن خندیدهاندآب صاف از جوی نوشیدم، مرا خواندند پستگر چه خود، خون یتیم و پیرزن نوشیدهاندخالی از عقلند، سرهائی که سنگ ما شکستاین گناه از سنگ بود، از من چرا رنجیدهاندبه که از من باز بستانند و زحمت کم کنندغیر ازین زنجیر اگر چیزی به من بخشیدهاندسنگ در دامن نهندم تا در اندازم بخلقریسمان خویش را با دست من تابیدهاندهیچ پرسش را نخواهم گفت زین ساعت جوابزانکه از من خیره و بیهوده، بس پرسیدهاندچوب دستی را نهفتم دوش زیر بوریااز سحر تا شامگاهان، از پیش گردیدهاندما نمیپوشیم عیب خویش، اما دیگرانعیبها دارند و از ما جمله را پوشیدهاندننگها دیدیم اندر دفتر و طومارشاندفتر و طومار ما را، زان سبب پیچیدهاندما سبکساریم، از لغزیدن ما چاره نیستعاقلان با این گران سنگی، چرا لغزیده‌اند
پاسخ با نقل قول
.gif "Yahoo (4)")
)))
