تغییر رشته از مهندسی به پزشکی، چالشی به نام علاقه مفرط!

[هدی]

تازه عروسم نمی تونید بشید..........:yahoo (4):.......راستی منظورم از محدودیت سنی این بود کی بکاریم کی برداشت کنیم

[Elham_T]

راجع به محدودیت سنی تا اونجا که من میدونم هیچ محدودیتی نیست،ورودی های امسال دانشگاه ما تا 30 سالم داشتن.
ولی ای کاش فقط به علاقه فک نکنید و قبلشم حسابی تحقیق کنید.پزشکی حداقل 7 ساله!حداقل!!
اول اینکه آوردنش کار زیاد آسونی نیست و بچه های تجربی توش موندن.بعدشم،فقط قبول شدنش نیست که،شما اگه یکم تحقیق کنید میفهمید که درسایی که بچه های پزشکی پاس میکنن خییییلی سخت تر از درساییه که پشت کنکور میخونن.پس اینکه بدونید تواناییشو دارید یا نه خیلی مهمه
ولی در کل به نظر من بهترین مشاور هر کسی تو این زمینه خودشه.چون فقط خود آدمه که میتونه تشخیص بده توانایی هم کلاس بودن با کسایی که کلی ازش کوچکترن داره یا نه.توانایی حداقل 7 سال درس خوندن و تازه پزشک عمومی شدن....اونایی که تواناییشو تو خودشون میبینن حرفای منو نمیزنن،میگن آخرش دکتر میشیم دیگه!هر که طاووس خواهد جور هندوستان کشد!
امیدوارم تو راهی که قدم برمیدارید موفق باشید دوستان

[farazn85]

تازه عروسم نمی تونید بشید..........:yahoo (4):.......راستی منظورم از محدودیت سنی این بود کی بکاریم کی برداشت کنیم

انشاا.. که همه به وقتش میرن خونه بخت... البته من نظرم اینه که درس خوندن کاشت یک محصوله که هروقت برداشت کنی دیر نیست... البته برای دختر خانوما راحت تره چون به هر حال مسئولیت سرپرستی و هزینه ها با اونا نیست و اینکه در آینده در درامد منزل مشارکت داشته باشند یا نه بسته به شرایط و به اختیار خودشون... مثل پسرا البته مردا اجباری نیست.

[farazn85]

راجع به محدودیت سنی تا اونجا که من میدونم هیچ محدودیتی نیست،ورودی های امسال دانشگاه ما تا 30 سالم داشتن.
ولی ای کاش فقط به علاقه فک نکنید و قبلشم حسابی تحقیق کنید.پزشکی حداقل 7 ساله!حداقل!!
اول اینکه آوردنش کار زیاد آسونی نیست و بچه های تجربی توش موندن.بعدشم،فقط قبول شدنش نیست که،شما اگه یکم تحقیق کنید میفهمید که درسایی که بچه های پزشکی پاس میکنن خییییلی سخت تر از درساییه که پشت کنکور میخونن.پس اینکه بدونید تواناییشو دارید یا نه خیلی مهمه
ولی در کل به نظر من بهترین مشاور هر کسی تو این زمینه خودشه.چون فقط خود آدمه که میتونه تشخیص بده توانایی هم کلاس بودن با کسایی که کلی ازش کوچکترن داره یا نه.توانایی حداقل 7 سال درس خوندن و تازه پزشک عمومی شدن....اونایی که تواناییشو تو خودشون میبینن حرفای منو نمیزنن،میگن آخرش دکتر میشیم دیگه!هر که طاووس خواهد جور هندوستان کشد!
امیدوارم تو راهی که قدم برمیدارید موفق باشید دوستان

سلام و خیلی ممنون از نظرتون.. کاملا درسته منم موافقم چون خیلی از عمومی ها هم الان بیکارن یا از شرایط کاریشون راضی نیستن... تازه بعد از قبول شدن هم پاس کردن اون درسا کار ساده ای نیست...
اما نظر شخصی من اینه .. گاهی آدم یک رویایی رو در سر داره و هرچه زمان میگذره اون فکر نه تنها کمرنگ نمیشه بلکه هی آدمو دنبال می کنه... آدم هم بالاخره یه روز تصمیم میگیره بره دنبالش...حالا اینکه موفق میشه یا شکست می خوره اینو دیگه گذشت زمان تعیین می کنه.
در انتها یک سوال هم داشتم ازتون... اگر به هر دلیلی نیاز به عکس گرفتن از معده باشه از حالت گماری dv استفاده میکنن یا vd ؟ یا اصلا حالت گماری دیگه ای داره؟

[mohammadali]

آقا محمدعلی یک نکته عرض کنم خدمتت
درسته که مرگ یک انسان در هر شرایطی ناراحت کننده و دردناکه اما 2 نکته اینجا حائز اهمیته:
1- اگه علاقه باشه سختی های کار برای آدم نمیگم آسون اما قابل تحمل میشه و این سختی ها هم گذراست و مشکلات کار هم به مرور زمان برای آدم قابل تحمل و عادی میشه و فردا روزی که شما وظیفتو خوب انجام بدی حتی اگه بیمار هم فوت کنه وجدان شما ناراحت نیست چون تمام تلاشتو کردی هرچند ناراحت میشی...
2- در ثانی در رشته هایی که با جان انسان ها سروکار دارن این موضوع هست و امکان داره این اتفاق بیوفته و ما شاهد مرگ انسان ها باشیم مهم اینه که ما چقدر شرافت کاری داریم و چقدر مسولیت پذیریم...
براتون یک مثال میزنم... به نظرتون یک مهندس راه و ساختمان یا عمران با جون مردم سر و کار نداره؟ یکم فک کنی میبینی اونا هم درگیر این قضیه هستن منتها نه مثل پزشکا مستقیم...
یه ساختمون با پی ضعیف با مصالح بد یا یک جاده با شیب نادرست یا میدان دید کم و طراحی غیر استاندارد هم به راحتی با جون چندین و چند نفر بازی می کنن..
پس اگه خوب و دقیق نگاه کنیم از یک پزشک فوق تخصص تا یک حتی کارگر شهرداری ( که خیلی خیلی عزیز و قابل احترام هستن) همگی در حفظ سلامت و جان انسانها سهیم و مسئول هستن..
هر کاری بخوای تو جامعه به عهده بگیری مسئولیت داره منتها متاسفانه تو این دوره خیلی ها چشمشون رو رو به این واقعیت بستن و فقط به این فکر می کنن که چطور یک شبه ره صد ساله برن...
ممنون از همه عزیزانی که وقت گذاشتن و نظر منو خوندن.

من نظر شخصیمو گفتم که من نمیتونم ببینم کسی زیر دستم فوت کنه هرچند که خوب کارکرده باشم ... حس عذاب وجدان و اینا هم نیست کلا فوت دیگران واقعا برام دردآوره
رشته های دیگه اگه توش خوب کار کنی احتمال خسارت جانی تقریبا 0

[a_67]

واقع بینی+ داشتن توان کافی(یا کسب)+ اراده+ پشتکار = موفقیت
نیت مثبت در هر کار و حرفه+ تلاش در خور = سعادت

[*Setare*]

بعد از تحقیقات و بررسی هایی که انجام شد، این قضیه منتفی شد دی:
یه رشته خودم هم علاقه دارم هم توانایی انجام کار (نیم کره چپ) و احتمال زیاد با امتحانی که دادم امسال ارشد سراسری تهران رو میارم و خیلی قشنگ تا آخر ادامه می‌دمش. برای اون بخش از علاقه (نیم کره راست) هم سعی می‌کنم بصورت Self Study جلو برم! (: چه پر تناقض، نه؟ (: یهویی تو ذهنم اومد و یهویی هم رفت (:

برای بقیه افرادی که چنین تصمیمی دارن هم آرزوی موفقیت می‌کنم. بعــــله! (:

[Dr.bahtiyar]

من هم همچین تصمیمی دارم. ولی کلاس کاری پزشکی و درامدش نمیذاره بیخیالش بشم.

[sorosh]

سلام،
بسیار عالی، من در مرحله بررسی، تحقیقات و تصمیم گیری هستم.
چقدر رقیب پیدا شد یهویی دی:

من علاقه من بودم که بدونم آیا کسی با وضعیت مشابه ما بوده که بیاد تغییر رشته بده و پزشکی قبول بشود در سال اول آیا؟
چون من آدم بمون نیستم! سال اولم رو باید صد در صد قبول بشم، دانشگاه آزاد و اینا هم عمرا! محاله بهش فکر کنم.



محدودیت سنی هم مگر داریم آیا؟

از همین سر کوچه خونمون تا دو تا خیابون اون ور تر من 5 نفر میشناسم که از رشته های دیگه رفتن پزشکی . کارمند. مهندس. معلم و ...... اکثرا هم سال اول قبول شدن و دانشگاه تهران هم رفتن. سنشونم بالا بوده.اما اینکه الان با این وضعیت زیست و.. وضعیت چطور میشه نمیدونم. از اون طرف تا دلت بخواد دانش آموز مدرسه نمونه و معدل 19-20 هم میشناسم 3-4 سال کنکور دادن و اخرش شده علوم آز
حساب کتاب عجیبی داره.

[sorosh]

بعد از تحقیقات و بررسی هایی که انجام شد، این قضیه منتفی شد دی:
یه رشته خودم هم علاقه دارم هم توانایی انجام کار (نیم کره چپ) و احتمال زیاد با امتحانی که دادم امسال ارشد سراسری تهران رو میارم و خیلی قشنگ تا آخر ادامه می‌دمش. برای اون بخش از علاقه (نیم کره راست) هم سعی می‌کنم بصورت Self Study جلو برم! (: چه پر تناقض، نه؟ (: یهویی تو ذهنم اومد و یهویی هم رفت (:

برای بقیه افرادی که چنین تصمیمی دارن هم آرزوی موفقیت می‌کنم. بعــــله! (:

خوبی های پزشکی خیلی زیاده اما واقعا محدودیت هم میاره. برای من اصلی ترین محدودیتش بحث ادامه تحصیل خارج از کشور بود که رسما مدرک تحصلیش دکتراش به هیچ دردی نمیخورد و باید میرفتی تو فیلد علوم پایه . چون توی فیلدای پزشکی تقریبا کار نشدی هست پذیرش گرفتن.

[elena_ma]

سلام دوستان ستاره جون هدی جون فرزان خان آ67جون سروش خان زاویه جان سلام به همگی
ستاره جون
دیدم شما نظرت عوض شد اما گفتم منم اینجا خودی نشون بدم تا با بچه هایی که هنوز دودلن آشنا بشم
من تازه اینجا عضو شدم
متولد 62 هستم و سال 82 یه بار کنکور دادم که مهندسی مکانیک سراسری روزانه قبول شدم ولی الان 6 ساله که نتونستم توی رشته ی خودم کار درست درمون پیدا کنم
از بچگی به دندونپزشکی علاقه داشتم سال دوم دبیرستانم اول رفتم رشته تجربی اما بچگی کردم رشته مو عوض کردم توی تمام سالهای بعد از اون دلم دندونپزشکی رو میخواست ولی همیشه با خودم میگفتم نمیشه دیگه دیر شده باید این راه رو تا تهش برم و نشون میدم کم آوردم اگه انصراف بدم و ... از این فکرا
اما حالا بعد از 13، 14 سال میدونم که باید باید برم دنبال علاقم. علاقه چیزیه که آدمو تو هر سنی مجبور میکنه دبالش بره هرچی دیرتر بری دنبالش وقت و هزینه ی بیشتری براش باید بدی
الان که پخته تر شدم و بعضی محیط های کاری رو دیدم برام بیشتر محیط های کاری رشته های علوم پزشکی جذابه تا خود پزشکی. یعنی پرستاری رادیولوزی ... هم راضیم میکنه برای همین پارسال کنکور تجربی دادم کتابارو اینترنتی از سایت چاپ دانلود کردم و جواب ها رو هم توی بعضی وبلاگا و سایت ها نه کامل تقریبا پیدا کردم ولی خیلی وقت می بره و منم دیگه از دوره ایم که بشینم یه ریز پای کتاب، گذشته. رتبه م بد شد. میخواستم امسال هم دوباره بخونم ولی وقتی میخواستم انتخاب رشته کنم دیدم که برای آدمی با شرایط من(کارشناسی روزانه) هزینه های تحصیل دوباره خیلی زیاده مثلا دندونپزشکی سالی تقریبا 8 میلیون پرستاری یا اتاق عمل سالی 5 میلیون
من خودم اصلا از پس همچین هزینه ای بر نمیام برای همین با اینکه هنوز دوست دارم این رشته رو تصمیم گرفتم ارشد تغییر رشته بدم و بعدش اگه تونستم پول جمع کنم برم دنبال علاقه م

[elena_ma]

هدی جون
منم مثل تو خیلی نگران سن و اینا بودم ولی چند تا تحقیق از پزشک ها و دانشجوهای پزشکی کردم دانشجوهای ممتاز پزشکی همه میگفتن اگه علاقه دارین تلاش کنین با یکی از دانشجوهای پزشکی که صحبت کردم میگفت خیلی دیر میشه تا بخوای 13 سال درس بخونی و تخصص بگیری بعد کی میخوای کار کنی؟ بهتره بری رشته ای که 5 6 سال بیشتر وقتتو نگیره مثل دندونپزشکی یا دارو. اما راستش من حاضرم تا 45 سالگی درس بخونم و بعدش توی مطب و بیمارستان عمرمو بگذرونم
یه آقای 52 ساله رو هم میشناسم که الان داره جراحی میخونه و 8 سال پیش پزشکی عمومی قبول شده

[EDGE98]

سلام، حالتون خوبه؟ من تازه عضو اینجا شدم.
23 سالمه و کارشناسی مهندسی نرم افزار کامپیوتر رو از دانشگاه سراسری در مقطع شبانه دارم. با اینکه در تمام مقاطع تحصیلی شاگرد اول بودم و معمولا بهترین عملکرد رو در جشنواره‌ها، مسابقات علمی و... تو رشته خودم داشتم و پتانسیل خیلی خوب هم واسه قبولی در ارشد اما بازم این منو ارضا نمی‌کنه، همیشه بیشترین علاقه خودم رو تو پزشکی می‌دیدم و حتی تو دبیرستان هم بهترین نمرات من مربوط به زیست، علوم و شیمی بود و اولویت انتخاب رشته‌ام هم همین بودم اما اومدم ریاضیات. من با اینکه علاقه صد در صدی به این رشته نداشتم اما همین علاقه 30-40 درصدی‌ای که دارم باعث شده که بتونم آدم نسبتا موفقی تو رشته خودم باشم، اما مطمئنم که اگه تو رشته مورد علاقم تحصیل می‌کردم یه آدم بی نظیر تو دنیا می‌شدم.

دارم به این فکر می‌کنم که بیام بشینم واسه کنکور سراسری تجربی برای پزشکی بخونم، مطمئنم که تواناییش رو دارم، چون یک بار از سد این کنکور در شاخه ریاضی فیزیک گذاشتم، با این فرق که انگیزم اینجا خیلی بیشتره، اما نمی‌دونم این بازگشت به عقب به حساب میاد آیا؟ برگشت از لیسانس به دوران دبیرستان؟ حتی اطلاعات دقیقی هم در مورد چگونگی انجام این کار ندارم، یه سری سوالات برام پیش اومده مثل اینکه این کار تا چه اندازه منطقیه؟ تفاوت سنی چند ساله با کسایی که قبول میشن مثلا؟ نمی‌دونم، میشه منو راهنمایی کنید تا یه دید واضح‌تری از این قضیه داشته باشم؟ مرسی

با این چیزایی که گفتی بهتره همون مهندسی رو ادامه بدی و به جاهای خوبی میتونی برسی(مثلا ارشد شریف یا امیر کبیر قبول شی). چون هیچ تضمینی نیست تو رشته پزشکی هم همین جور باشی .

[Ahmad-Rp]

سلام، حالتون خوبه؟ من تازه عضو اینجا شدم.
23 سالمه و کارشناسی مهندسی نرم افزار کامپیوتر رو از دانشگاه سراسری در مقطع شبانه دارم. با اینکه در تمام مقاطع تحصیلی شاگرد اول بودم و معمولا بهترین عملکرد رو در جشنواره‌ها، مسابقات علمی و... تو رشته خودم داشتم و پتانسیل خیلی خوب هم واسه قبولی در ارشد اما بازم این منو ارضا نمی‌کنه، همیشه بیشترین علاقه خودم رو تو پزشکی می‌دیدم و حتی تو دبیرستان هم بهترین نمرات من مربوط به زیست، علوم و شیمی بود و اولویت انتخاب رشته‌ام هم همین بودم اما اومدم ریاضیات. من با اینکه علاقه صد در صدی به این رشته نداشتم اما همین علاقه 30-40 درصدی‌ای که دارم باعث شده که بتونم آدم نسبتا موفقی تو رشته خودم باشم، اما مطمئنم که اگه تو رشته مورد علاقم تحصیل می‌کردم یه آدم بی نظیر تو دنیا می‌شدم.

دارم به این فکر می‌کنم که بیام بشینم واسه کنکور سراسری تجربی برای پزشکی بخونم، مطمئنم که تواناییش رو دارم، چون یک بار از سد این کنکور در شاخه ریاضی فیزیک گذاشتم، با این فرق که انگیزم اینجا خیلی بیشتره، اما نمی‌دونم این بازگشت به عقب به حساب میاد آیا؟ برگشت از لیسانس به دوران دبیرستان؟ حتی اطلاعات دقیقی هم در مورد چگونگی انجام این کار ندارم، یه سری سوالات برام پیش اومده مثل اینکه این کار تا چه اندازه منطقیه؟ تفاوت سنی چند ساله با کسایی که قبول میشن مثلا؟ نمی‌دونم، میشه منو راهنمایی کنید تا یه دید واضح‌تری از این قضیه داشته باشم؟ مرسی

برو کنکور تجربی شرکت کن

بشین برنامه قلمچی بشین بخون برو کنکور تجربی شرکت کن

[Hellion]

من هم همچین تصمیمی دارم. ولی کلاس کاری پزشکی و درامدش نمیذاره بیخیالش بشم.

سلام دوست عزیز ... بخاطر کلاس کاری و درآمد نمیتونی پزشکی قبول شی ... موفق باشید