چجور تحصیلات و شغلی برای یه خانم باعث بالا رفتن موقعیت اجتماعی میشه؟

[BLACK WIDOW]

سلام من یه رشته معمولی دارم و زیاد راضی نیستم. دلم نمیخواد اسمشو بگم چون هدف خیلیاتونه و من نمیخوام مزاحم افکار و اهدافتون بشم. فقط میخوام بدونم الان چه راهی هست که من بتونم یه شغل خوب و تحصیلات و موقعیت خاص رو داشته باشم؟ معدل دیپلمم ۱۹و۵ صدم هستش و خیلی برام سخت میشه بخوام ترمیم کنم و کنکور مجدد بدم خیلی سر در گمم

[Shah1n]

سلام من یه رشته معمولی دارم و زیاد راضی نیستم. دلم نمیخواد اسمشو بگم چون هدف خیلیاتونه و من نمیخوام مزاحم افکار و اهدافتون بشم. فقط میخوام بدونم الان چه راهی هست که من بتونم یه شغل خوب و تحصیلات و موقعیت خاص رو داشته باشم؟ معدل دیپلمم ۱۹و۵ صدم هستش و خیلی برام سخت میشه بخوام ترمیم کنم و کنکور مجدد بدم خیلی سر در گمم

بگو رشتتو شاید یه نفر دیگه هم مثل تو باشه حداقل چندسال درس بیهوده نخونه
ولی راه خاصی وجود نداره که شغل خوب داشته باشه
اینا بستگی به توانایی و علاقه و پشتکار تو داره
بگم کارخونه بزن میزنی؟
قطعا نمیتونی
پس ببین چیکار میتونی بکنی

[BLACK WIDOW]

بگو رشتتو شاید یه نفر دیگه هم مثل تو باشه حداقل چندسال درس بیهوده نخونه
ولی راه خاصی وجود نداره که شغل خوب داشته باشه
اینا بستگی به توانایی و علاقه و پشتکار تو داره
بگم کارخونه بزن میزنی؟
قطعا نمیتونی
پس ببین چیکار میتونی بکنی

فرهنگیان ابتدایی

[Friedrich]

فرهنگیان ابتدایی

شاید باورت نشه ولی وقتی عنوان تاپیک رو دیدم متوجه شدم شما تاپیک رو زدی !

اولش فکر کردم دانش آموز ۱۶_۱۷ ساله هستی که گول رویافروش های اینستاگرامی رو خوردی که این توهم رو بهت داده که تو پزشکی شان و منزلت خاصی داری، همه فامیل بهت میگن خانم دکتر، تو مهمونی همه برات بلند میشن و حسابی تحویلت میگیرن از بس که پزشکی رشته با پرستیژی هست!!!!

ولی در کمال تعجب میبینم که دانشجو هستید و تا حدی جامعه بیرون از کنکور و دانشگاه رو دیدید و اینا رو میگید !!!!

ببخشید که خیلی رک و روراست حرف میزنم ولی شما بیشتر از اینکه به نیاز به یک رشته یا شغل برای افزایش به قول خودتون پرستیژ داشته باشید، مشکل کمبود توجه و اعتماد به نفس و عزت نفس دارید و میخوایید با رسیدن به یک شغل اون اعتماد به نفس رو پیدا کنید، به نظرم صحبت با یک تراپیست میتونه کمکتون کنه

[Mahtab sdghn]

شاید باورت نشه ولی وقتی عنوان تاپیک رو دیدم متوجه شدم شما تاپیک رو زدی !

اولش فکر کردم دانش آموز ۱۶_۱۷ ساله هستی که گول رویافروش های اینستاگرامی رو خوردی که این توهم رو بهت داده که تو پزشکی شان و منزلت خاصی داری، همه فامیل بهت میگن خانم دکتر، تو مهمونی همه برات بلند میشن و حسابی تحویلت میگیرن از بس که پزشکی رشته با پرستیژی هست!!!!

ولی در کمال تعجب میبینم که دانشجو هستید و تا حدی جامعه بیرون از کنکور و دانشگاه رو دیدید و اینا رو میگید !!!!

ببخشید که خیلی رک و روراست حرف میزنم ولی شما بیشتر از اینکه به نیاز به یک رشته یا شغل برای افزایش به قول خودتون پرستیژ داشته باشید، مشکل کمبود توجه و اعتماد به نفس و عزت نفس دارید و میخوایید با رسیدن به یک شغل اون اعتماد به نفس رو پیدا کنید، به نظرم صحبت با یک تراپیست میتونه کمکتون کنه

قبل هر چیزی بگم که من روانشناسی نمیدونم و صرفا نظر خودمو میگم...اعتمادبه نفس از کجا میاد؟مگر نه اینکه در برخورد با دیگران و شنیدن بازخوردهای مختلف توی زندگی ما تبدیل به ادمهای قوی یا ضعیف میشیم؟توی کودکی ممکنه کارهایی انجام داده باشیم و بازخورد متفاوت والدین مارو تبدیل به افراد قوی یا ضعیف کرده باشه توی مسیر زندگی خیلی چیزها از خیلی افراد میشنویم و قطعا چون انسانیم روی باورهای ما ،روی اهداف ما و حتی تصمیمات ما اثرگذاره.میخوام اینو بگم که نمیشه گفت اصلا مردم و توجهشون مهم نیستن .یک بار برای همیشه بیاییم قبول کنیم که ما با این مردم زندکی میکنیم .ازدواجمون،کسب و کارمون وتحقیق برای موارد مختلف همگی از این مردم پرسیده میشه و زمانی که سطح شمارو پایین بدونن هر برخوردی رو خواهند داشت حتی به غلط.تا سوال نشده براتون که چرا همه جا به افراد ثروتمند بیشتر احترام میزارن؟مگه اونا چیزی از ثروتشونو به کسی میدن؟نه.ولی چون ناخوداگاه طرف رو بالاتر و قدرتمندتر میبینن نوع رفتار متفاوته حتی به غلط.اره درسته شغل و زیبایی و پول و قدرت نشان برتری نیست اما کجا؟نوی اون مدینه فاضله ای که ترسیم کردیم نه این جایی که این نگرش و رفتار جاافتاده و من نوعی به تنهایی نمیتونم توی زمان محدود نگرش مردمانی که باهاشون زندگی میکنم تغییر بدم.اصلا من میگم کمبود داشتن باعث خواستن یه رشته شده ،چه اشکالی داره در جهت رفع اون کمبود باشه و حس درونی خودش که باعث خوشحالی درونیش میشه بدست بیاره؟قبول کنیم که ما اگه خیلی از کارهایی که انجام میدیم اگه لیست کنیم برای شخص خودمون نیست برای توجه و قدرت و احترامه و طبیعیه چون ما طالبه قدرت و کمالیم و اینو هم به دوستان گلم که سن کمتری دارن بگم تا زمانی که دلت با چیزی هست تا پرونده اونو نبستی رد نشو ازش که حسرتش خیلی سنگینه و گوشه ذهنت میمونه به نظر من رسیدن و شکست خوردن کمتر حال ادمو خراب میکنه تا نرسیدن و حسرت.اعتماد به نفس از نظر من اکتسابیه و مجموعه مهارتها و تجربیات و بازخوردهایی که توی زندگی گرفتیم باعثش میشه و هیچ اشکالی نداره اگه یه شغل یه ویزگی جدید ظاهری یه ادم جدید یا هر جیز دیگه ای که کمک کنه اعتمادبنفسمون بیشتر بشه به سمتش حرکت کنیم

[BLACK WIDOW]

فایل پیوست 106870
بدون شرح
تاپیک های تکراری با یک موضوع واحد
چرا از داشته هات راضی نیستی؟ مگه فرهنگیان ابتدایی رشته بدیه؟

مناسب من نبود و بدون تحقیق و به اجبار رفتم. مشارکت تو تاپیکام کم بود زیاد میزنم تا جوابای بیشتری ببینم ازتون

[sweetdream]

من از همکلاس هام میگم...من رفتم پرستاری..یکیمون پزشکی..اون یکی هم فرهنگیان...
من که بعد فارغ التحصیلی رفتم طرح و دقیقا خوردم به کرونا و شلوغی بیمارستان ها و...
اون یکی پزشکمون هم امسال تازه فارغ التحصیل شد....
معلمون هم بعد فارغ التحصیلی استخدام رسمی شد...تو دورانی که من طرح بودم، مدارس مجازی شد...دوستمون بعد مدرسه هم کلاس نقاشی و موسیقی می رفت...الآن یه ماشین هم خریده ...
کلا وضعش از ما دو تا بهتره ...موقعیت اجتماعی هم بخوام بگم اگه راهتون به بیمارستان ها افتاده باشه، اونجا میتونید قشنگ پرستیژ یک پرستار یا دکتر را ببینید...مخصوصا برخورد بیمارای ترومایی چاقو خورده...که معمولا با فحش و پرتاب وسایل تشکرشون را ابراز می کنند
و خیلی موارد دیگر...
البته من نمیگم ناراضی ام...خودم کار تو بیمارستان رو دوست دارم ولی احترامی که معلم ها دارند کادر بیمارستان نداره...

فرقی نمی کنه رشتت چی باشه...اصلا تحصیلات دانشگاهی داشته باشی یانه...رفتار و احترام بقیه فقط و فقط مربوط به شخصیت خودته

شغل شما هم جز شغل هایی هست که موقعیت اجتماعی خوبی داره ولی بدونید با تغییر رشته و شغل باز به اون چیزی که میخواید نمی رسید

[BLACK WIDOW]

شاید باورت نشه ولی وقتی عنوان تاپیک رو دیدم متوجه شدم شما تاپیک رو زدی !

اولش فکر کردم دانش آموز ۱۶_۱۷ ساله هستی که گول رویافروش های اینستاگرامی رو خوردی که این توهم رو بهت داده که تو پزشکی شان و منزلت خاصی داری، همه فامیل بهت میگن خانم دکتر، تو مهمونی همه برات بلند میشن و حسابی تحویلت میگیرن از بس که پزشکی رشته با پرستیژی هست!!!!

ولی در کمال تعجب میبینم که دانشجو هستید و تا حدی جامعه بیرون از کنکور و دانشگاه رو دیدید و اینا رو میگید !!!!

ببخشید که خیلی رک و روراست حرف میزنم ولی شما بیشتر از اینکه به نیاز به یک رشته یا شغل برای افزایش به قول خودتون پرستیژ داشته باشید، مشکل کمبود توجه و اعتماد به نفس و عزت نفس دارید و میخوایید با رسیدن به یک شغل اون اعتماد به نفس رو پیدا کنید، به نظرم صحبت با یک تراپیست میتونه کمکتون کنه

آقای محترم در خصوص قسمت اول حرفتون که باید بگم قطعا همینطوره برای فامیل من و دارم هر روز اینو به چشم میبینم.....

[BLACK WIDOW]

قبل هر چیزی بگم که من روانشناسی نمیدونم و صرفا نظر خودمو میگم...اعتمادبه نفس از کجا میاد؟مگر نه اینکه در برخورد با دیگران و شنیدن بازخوردهای مختلف توی زندگی ما تبدیل به ادمهای قوی یا ضعیف میشیم؟توی کودکی ممکنه کارهایی انجام داده باشیم و بازخورد متفاوت والدین مارو تبدیل به افراد قوی یا ضعیف کرده باشه توی مسیر زندگی خیلی چیزها از خیلی افراد میشنویم و قطعا چون انسانیم روی باورهای ما ،روی اهداف ما و حتی تصمیمات ما اثرگذاره.میخوام اینو بگم که نمیشه گفت اصلا مردم و توجهشون مهم نیستن .یک بار برای همیشه بیاییم قبول کنیم که ما با این مردم زندکی میکنیم .ازدواجمون،کسب و کارمون وتحقیق برای موارد مختلف همگی از این مردم پرسیده میشه و زمانی که سطح شمارو پایین بدونن هر برخوردی رو خواهند داشت حتی به غلط.تا سوال نشده براتون که چرا همه جا به افراد ثروتمند بیشتر احترام میزارن؟مگه اونا چیزی از ثروتشونو به کسی میدن؟نه.ولی چون ناخوداگاه طرف رو بالاتر و قدرتمندتر میبینن نوع رفتار متفاوته حتی به غلط.اره درسته شغل و زیبایی و پول و قدرت نشان برتری نیست اما کجا؟نوی اون مدینه فاضله ای که ترسیم کردیم نه این جایی که این نگرش و رفتار جاافتاده و من نوعی به تنهایی نمیتونم توی زمان محدود نگرش مردمانی که باهاشون زندگی میکنم تغییر بدم.اصلا من میگم کمبود داشتن باعث خواستن یه رشته شده ،چه اشکالی داره در جهت رفع اون کمبود باشه و حس درونی خودش که باعث خوشحالی درونیش میشه بدست بیاره؟قبول کنیم که ما اگه خیلی از کارهایی که انجام میدیم اگه لیست کنیم برای شخص خودمون نیست برای توجه و قدرت و احترامه و طبیعیه چون ما طالبه قدرت و کمالیم و اینو هم به دوستان گلم که سن کمتری دارن بگم تا زمانی که دلت با چیزی هست تا پرونده اونو نبستی رد نشو ازش که حسرتش خیلی سنگینه و گوشه ذهنت میمونه به نظر من رسیدن و شکست خوردن کمتر حال ادمو خراب میکنه تا نرسیدن و حسرت.اعتماد به نفس از نظر من اکتسابیه و مجموعه مهارتها و تجربیات و بازخوردهایی که توی زندگی گرفتیم باعثش میشه و هیچ اشکالی نداره اگه یه شغل یه ویزگی جدید ظاهری یه ادم جدید یا هر جیز دیگه ای که کمک کنه اعتمادبنفسمون بیشتر بشه به سمتش حرکت کنیم

حرف دلمو زدی دقیقا

[Mahtab sdghn]

حرف دلمو زدی دقیقا

احتمالا ادم کمالگرایی هستی و یه شبه نمیشه تغییر کنی و زندگی رو سخت نگیری پس اگه چیزی راضیت میکنه و حال دلتو خوب میکنه رو بدست بیارولی خوب فکر کن و عاقلانه عمل کن

[BLACK WIDOW]

احتمالا ادم کمالگرایی هستی و یه شبه نمیشه تغییر کنی و زندگی رو سخت نگیری پس اگه چیزی راضیت میکنه و حال دلتو خوب میکنه رو بدست بیارولی خوب فکر کن و عاقلانه عمل کن

واقعا نمیتونم دوباره کنکور و اونقدر ها هم عاشق پزشکی و دندون نیستم فقط موقعیت خوب می خوام

[Mahtab sdghn]

واقعا نمیتونم دوباره کنکور و اونقدر ها هم عاشق پزشکی و دندون نیستم فقط موقعیت خوب می خوام

من هم در مورد رشته خاصی صحبت نکردم هر کدوم از ما موقعیت خوب رو د ر یه جیزی میبینیم یکی توی قدرت یکی توی ثروت یکی توی مهاجرت و خیلی موارد دیگه تو باید خودت با توجه به زندگیت پیدا کنی که جی میخای

[Friedrich]

قبل هر چیزی بگم که من روانشناسی نمیدونم و صرفا نظر خودمو میگم...اعتمادبه نفس از کجا میاد؟مگر نه اینکه در برخورد با دیگران و شنیدن بازخوردهای مختلف توی زندگی ما تبدیل به ادمهای قوی یا ضعیف میشیم؟توی کودکی ممکنه کارهایی انجام داده باشیم و بازخورد متفاوت والدین مارو تبدیل به افراد قوی یا ضعیف کرده باشه توی مسیر زندگی خیلی چیزها از خیلی افراد میشنویم و قطعا چون انسانیم روی باورهای ما ،روی اهداف ما و حتی تصمیمات ما اثرگذاره.میخوام اینو بگم که نمیشه گفت اصلا مردم و توجهشون مهم نیستن .یک بار برای همیشه بیاییم قبول کنیم که ما با این مردم زندکی میکنیم .ازدواجمون،کسب و کارمون وتحقیق برای موارد مختلف همگی از این مردم پرسیده میشه و زمانی که سطح شمارو پایین بدونن هر برخوردی رو خواهند داشت حتی به غلط.تا سوال نشده براتون که چرا همه جا به افراد ثروتمند بیشتر احترام میزارن؟مگه اونا چیزی از ثروتشونو به کسی میدن؟نه.ولی چون ناخوداگاه طرف رو بالاتر و قدرتمندتر میبینن نوع رفتار متفاوته حتی به غلط.اره درسته شغل و زیبایی و پول و قدرت نشان برتری نیست اما کجا؟نوی اون مدینه فاضله ای که ترسیم کردیم نه این جایی که این نگرش و رفتار جاافتاده و من نوعی به تنهایی نمیتونم توی زمان محدود نگرش مردمانی که باهاشون زندگی میکنم تغییر بدم.اصلا من میگم کمبود داشتن باعث خواستن یه رشته شده ،چه اشکالی داره در جهت رفع اون کمبود باشه و حس درونی خودش که باعث خوشحالی درونیش میشه بدست بیاره؟قبول کنیم که ما اگه خیلی از کارهایی که انجام میدیم اگه لیست کنیم برای شخص خودمون نیست برای توجه و قدرت و احترامه و طبیعیه چون ما طالبه قدرت و کمالیم و اینو هم به دوستان گلم که سن کمتری دارن بگم تا زمانی که دلت با چیزی هست تا پرونده اونو نبستی رد نشو ازش که حسرتش خیلی سنگینه و گوشه ذهنت میمونه به نظر من رسیدن و شکست خوردن کمتر حال ادمو خراب میکنه تا نرسیدن و حسرت.اعتماد به نفس از نظر من اکتسابیه و مجموعه مهارتها و تجربیات و بازخوردهایی که توی زندگی گرفتیم باعثش میشه و هیچ اشکالی نداره اگه یه شغل یه ویزگی جدید ظاهری یه ادم جدید یا هر جیز دیگه ای که کمک کنه اعتمادبنفسمون بیشتر بشه به سمتش حرکت کنیم

فرمودید اگه یه شغل یا آدم جدید یا ویژگی ظاهری ممکنه اعتماد به نفس آدم تغییر کنه، خدمت شما عرض کنم که این چیزی که شما اعتماد به نفس نامیدید کاملا پوشالی هست و خیلی زود که واقعیت جای توهمات رویایی رو بگیرن از بین میره و منجر به افسردگی میشه چرا؟ چون اون دوپامین و سرخوشی که به شما میده کوتاه مدته، چون به محض اینکه با واقعیت ادم روبرو بشه سرخوردگی حاصل از اون واقعیت سبب افسردگی میشه

و اینکه اصلا اعتماد به نفس اسمش روشه، از وجود و نفس و درون آدم میاد نه عوامل بیرونی مثل شغل و ویژگی ظاهری و آدم جدید و بازخورد های ملت و....

[Shah1n]

واقعا نمیتونم دوباره کنکور و اونقدر ها هم عاشق پزشکی و دندون نیستم فقط موقعیت خوب می خوام

اونچیزی که میخوای به عنوان پرستیژ ربطی به ذهن بقیه آدما داره
تو نمیتونی ذهنشون رو عوض کنی
اطرافیانت خیلی مهمن
سعی کن بری دنبال رویاهات نه حرف بقیه
بخوای دنبال حرفشون باشی باید بازیگر بشی و خواسته های بقیه رو بازی کنی تو دنیایی که دوست نداری و قطعا بعد از چندسال به افسردگی و پوچی میرسی
سعی کن بری دنبال چیزی که حالت رو خوب کنه
به به و چه چه بقیه موقتیه و چندسال بیشتر دووم نداره
برگردی به اپایل دهه هشتاد میبینی چقدر مهندسی پرستیژ داره ولی الان نداره
مطمئنم پزشکی هم پرستیژش حداکثر به ۱۰ سال دیگه هم نمیرسه و یه چیز دیگه میره رو بورس
برو دنبال یه شغل که بتونی پیشرفت کنی و به آرزوهات برسی
آرزوهات میتونه مادی هم باشه
اونقدر پولدار شو شغلت محو شه
معلم میشناسم خیلی جایگاه خوبی داره و سالانه سفر اروپایی میره اصلا هم کسی به شغلش توجهی نداره

[BLACK WIDOW]

اونچیزی که میخوای به عنوان پرستیژ ربطی به ذهن بقیه آدما داره
تو نمیتونی ذهنشون رو عوض کنی
اطرافیانت خیلی مهمن
سعی کن بری دنبال رویاهات نه حرف بقیه
بخوای دنبال حرفشون باشی باید بازیگر بشی و خواسته های بقیه رو بازی کنی تو دنیایی که دوست نداری و قطعا بعد از چندسال به افسردگی و پوچی میرسی
سعی کن بری دنبال چیزی که حالت رو خوب کنه
به به و چه چه بقیه موقتیه و چندسال بیشتر دووم نداره
برگردی به اپایل دهه هشتاد میبینی چقدر مهندسی پرستیژ داره ولی الان نداره
مطمئنم پزشکی هم پرستیژش حداکثر به ۱۰ سال دیگه هم نمیرسه و یه چیز دیگه میره رو بورس
برو دنبال یه شغل که بتونی پیشرفت کنی و به آرزوهات برسی
آرزوهات میتونه مادی هم باشه
اونقدر پولدار شو شغلت محو شه
معلم میشناسم خیلی جایگاه خوبی داره و سالانه سفر اروپایی میره اصلا هم کسی به شغلش توجهی نداره

معلم کنکوره
؟