مرداب

[orib]

سلام، من فلورم، جای بهتری از پارسال قرار دارم ولی در مجموع می‌شه گفت جای خوبی نیستم. به نود و یک درصد دنیا قول دادم و وای از اون یک درصد.
ناامیدم، کل دیروز فقط ترسیده بودم، امروز بعد یکسال و چندماه لاگ‌‌این کردم چون کاربری اینجا برام سخته و فکر می‌کنم اینجوری باعث اعتیاد نمی‌شه.
واقعا عقبم، واقعا گمراهم، واقعا سرکوفت‌هایی شنیدم، واقعا بدنم رو دوست ندارم چون انگار تنم یه توده‌ی اضافه‌ی راحت‌طلبه. ولی گاهی هم درس‌هایی خوندم، تلاش‌هایی کردم، آزمون‌هایی دادم، ولی کم، کم.
می‌خوام مثل افشین مقتدا معجزه شم؟ یا مثل اون دختره باران؟ قراره بعدها برای هم‌کلاسی‌هام تعریف کنم که چجوری تونستم و چقدر ضریب هوشیم بالاست؟ یا قراره هیچی نشه؟
نمی‌دونم، این تاپیک بین هزارتا تاپیک مشابه گم می‌شه و من نباید گم شم، باید خودم رو از این مرداب بکشم بیرون، باید حرکت کنم، جاری شم و امیدوار باشم، همین. به امید پیروزی.

[titimousavi]

چیزی که من متوجه شدم اینه که تو اسیر ذهنت شدی و بزرگ ترین دشمن انسان همین ذهنه. راه مقابله باهاش هم آسونه هم سخت. اینه که وانمود کنی وجود نداره و خودتو به کری بزنی. حرفاشو نشنوی و فقط بری. راه بری. بری جلو. توجه نکن بهش. کُشتی هم باهاش نگیر. چون صددرصد میبازی. واکنش بهش نشون نده. ضد ضربه در مقابلش جلوه کن. ینی هرچی اون میزنه، تو اصلن تو توجه نمیکنی بهش جدی ش نمیگیری وگرنه بزرگ تر و بزرگ تر میشه. موفق باشی