آدما همیشه میخوان از طرف بقیه تایید بشند. (دختر ها بیشتر) (بحث سکسیستی نیست)
حالا بعضا وقتی تو انجام یه کاری مردد هستی میخوای از بقیه هم نظر بخوای و در نهایت اون کاری که انجام میدی رو ازشون تاییدیه بگیری. تا شاید مثلا وجدانتو راحت کنی. یا ذهنتو آروم کنی(مثلا من سر مسعله اینکه تو این سن کنکور بدم همیشه دنبال تاییدیه بقیه بودم و حتی اگه مخالف نظر خودم میشنیدمم ناراحت میشدم که چرا ساپورتم نمیکنند)
یا مثلا به خودت تلقین کنی که آره شیش ماه استراحت میکنم.(در حالی که در بازه مثلا 17 تا 23) استراحت آنچنانی نمیتونی بیابی ... چون بیشتر اوقات هم از خیلیا حرفای شولوم شوربا میشنوی. مگه اینکه بری خودتو قرنطینه کنی. که باز استراحت حساب نمیشه.
در کل به قول خودت جونت برات مهمتره ...... اگه میبینی واقعا بهش نیاز داری، بدون اینکه از کسی بپرسی، استراحت کن. گردش برو. کیف کن. بیشتر چیزارو به صورت کنترل شده امتحان کن.
ولی دیگه اگه میپرسی، یعنی مرددی و شایدم نیاز نداری بهش.... شاید ترسیدی. شاید ناامید. و اینم در نظر بگیر که تنبلی تو ذات آدماست. ازش خجالت نکش. فقط سعی کن درستش کنی. و دیسیپلین رو بیاری تو زندگیت.
در کل خودت خودت رو بهتر از همه میشناسی. بنظرم شیش ماه زیاده.
من بودم، این سه ماه (100 روز) رو خودمو پاره میکردم و میخوندم. بعد اگه قبول نمیشدم، سه ماه بعدش رو استراحت میکردم. بعدش دوباره شروع.
شاد و شنگول باشی همیشه