چطور با تنهایی و افسردگی بعد از کنکور کنار بیام

[Ali_Major]

دوستان من ۳ سال برای کنکور میخوندم و به معنای واقعی کلمه از خونه بیرون نمی‌رفتم خیلی منزوی و کمرو شدم و الان که بعد از کنکوره واقعا احساس تنهایی می‌کنم چون بخاطر مدتی که کنکوری بودم منزوی و کمرو و همچنین تنها شدم نمیدونم چطور دوست پیدا کنم و از تنهایی بیرون بیام دلم می‌خواهد مثل بقیه رفیق زیاد داشته باشم ، بیرون برم دعوتم کنن و اجتماعی باشم ولی نمیدونم چطور ، اصلا نمیدونم چطور اجتماعی بشم و حتی نمیدونم چطور دوست پیدا کنم یا کجا برم خواهش میکنم اگه میتونین راهنماییم کنین

[Nsi]

دوستان من ۳ سال برای کنکور میخوندم و به معنای واقعی کلمه از خونه بیرون نمی‌رفتم خیلی منزوی و کمرو شدم و الان که بعد از کنکوره واقعا احساس تنهایی می‌کنم چون بخاطر مدتی که کنکوری بودم منزوی و کمرو و همچنین تنها شدم نمیدونم چطور دوست پیدا کنم و از تنهایی بیرون بیام دلم می‌خواهد مثل بقیه رفیق زیاد داشته باشم ، بیرون برم دعوتم کنن و اجتماعی باشم ولی نمیدونم چطور ، اصلا نمیدونم چطور اجتماعی بشم و حتی نمیدونم چطور دوست پیدا کنم یا کجا برم خواهش میکنم اگه میتونین راهنماییم کنین

سلام
اولین راهکار اینه که میتونین وارد اجتماع های هم سن و سالتون بشید مثلا اگه دنبال دوستی های کوتاه مدت ترید میشه مافیاهایی که توی شهرتون برگزار میشه رو شرکت کنین مطمئنم داره سرچ کنین
یا میتونین یه کلاس ثبت نام کنین مثلا کلاس والیبالی فوتبالی یا حتی کلاسای کامپیوتر ولی بهتره این کلاس جوری باشه که با بقیه در ارتباط باشی مثلا کامپیوتر بازم تک نفره به حساب میاد کلاسهای گروهی بهتره
من شرایط شمارو نمیدونم ولی الان که گویا درگیر کنکور نیستید به کار کردن فکر کنین کارهای ساده مثلا توی یه بوتیک یا یه کافی شاپ کارکنین نمیگم کار همیشگیتون باشه نه فقط برای چند ماه که با مردم دوباره در ارتباط باشید
اگرم کلا توی واقعیت نمیتونین خیلی اقدامی کنین گپ های شهرتون رو پیدا کنین توی اون گروه ها یه اکیپ پیدا میشه قطعا باهاشون دوست بشید و برید بیرون کم کم دوستای بیشترم پیدا میشه
قبل کنکور قطعا دوستای دوران دبیرستان یا بچه های فامیلتون یه شخصی بوده که قطعا قبلا باهاشون صمیمی بودید دوباره پبامشون بدید و دوستیای گذشته رو زنده کنین
حتی اگه شخصیت ادبی دارید میتونین از شب های شعر و گروه هایی که دور هم جمع میشن راجب یه مسائلی صحبت میکنن و... شروع کنین

[mahdi_artur]

مردم فکر می‌کنند تنها بودن درده
بنابراین برای تنها نبودن دست به هر کاری می‌زنیم ...
انتونی استور در کتاب نابغه های تنها معتقده تنهایی برخلاف چیزی که جامعه مدرن به ما تحمیل کرده برای هر انسانی لازمه در واقع تنهایی برای بازگشت به درون و خودشناسی ضروریه !
حتما این کتاب رو مطالعه کنید تا ذهنیت تون راجع به این قضیه تغییر کنه.
https://bookapo.com/books/solitude

و اما مطلب بعدی:
دوست عزیز یه عده سبک خاصی از زندگی دارن که اسمش رو نمیدونم (شایدم اسمی نداره) طی اون دیده شدن نکته بسیار مهمیه، این سبک زندگی می‌تونه حتی روی درس خواندن افراد هم تاثیر بگذاره بعنوان همیشه هستند کسانی که درس خواندن گروهی براشون بازده بالاتری داره و روش مطالعه انتخابی دارند؛ در دنیای این افراد زندگی شبیه اجرای تئاتر بر روی «سنِ زندگی» هست و همه چیز تنها وقتی جذابه که تماشاگری باشه، پس داشتن تماشاگر در دنیای این افراد نه یک نقطه‌ضعف که یک نوع بودن و حتی نقطه قوت بحساب میاد و اصطلاحاً به این ویژگی Reward Dependent بودن می‌گن که به معنی وابسته به پاداش اجتماعی بودنه، یعنی کسانیکه انرژی سرشتی خودشون رو از نگاه، تشویق و رفتارهای اجتماعی دیگران به دست می‌آرن و هر موقع که احساس می کنند که موردتوجه ان، توان و انرژی بیشتری پیدا می‌کنند و انگار نگاه دیگران، آبِ زندگانیِ درختِ هستی شونه و این اصلاً به معنی نقطه‌ضعف نیست، بلکه این هم نوعی از بودنه، بودنی که در تمام موجودات عالم دیده می‌شه، مثل پرندگانی که فقط در کنار هم می‌تونن زندگی کنن اما داریم پرندگانی که در انزوا بهتر می‌تونن رشد کنند (نقطه مقابل)
دوست خوب شما وقتی نمی‌دونی که دقیقا از بودن در اجتماع چی می‌خوای، تلاش برای امتحان کردن معنی شکست نمیده. شما باید بودنت رو امتحان کنی، روی «سن» بودنت رو امتحان کنی، روبروی چشم دیگران بودن رو امتحان کنی و ببینی لذتی در کار هست؟ طعم زندگی بهتر میشه؟
آدم‌ها، معیار‌هایی دارن قابل مشمولِ مرورِ زمان شدن.
قابل خشک شدن و افتادن !
بعنوان شاید امروز برای شما انزوا، بوی پوچی و بی‌معنایی بده ولی چند سال بعد طلایی بهتر از این پیدا نکنی ...

موفق باشید.

[farzaddd]

مردم فکر می‌کنند تنها بودن درده
بنابراین برای تنها نبودن دست به هر کاری می‌زنیم ...
انتونی استور در کتاب نابغه های تنها معتقده تنهایی برخلاف چیزی که جامعه مدرن به ما تحمیل کرده برای هر انسانی لازمه در واقع تنهایی برای بازگشت به درون و خودشناسی ضروریه !
حتما این کتاب رو مطالعه کنید تا ذهنیت تون راجع به این قضیه تغییر کنه.
https://bookapo.com/books/solitude

و اما مطلب بعدی:
دوست عزیز یه عده سبک خاصی از زندگی دارن که اسمش رو نمیدونم (شایدم اسمی نداره) طی اون دیده شدن نکته بسیار مهمیه، این سبک زندگی می‌تونه حتی روی درس خواندن افراد هم تاثیر بگذاره بعنوان همیشه هستند کسانی که درس خواندن گروهی براشون بازده بالاتری داره و روش مطالعه انتخابی دارند؛ در دنیای این افراد زندگی شبیه اجرای تئاتر بر روی «سنِ زندگی» هست و همه چیز تنها وقتی جذابه که تماشاگری باشه، پس داشتن تماشاگر در دنیای این افراد نه یک نقطه‌ضعف که یک نوع بودن و حتی نقطه قوت بحساب میاد و اصطلاحاً به این ویژگی Reward Dependent بودن می‌گن که به معنی وابسته به پاداش اجتماعی بودنه، یعنی کسانیکه انرژی سرشتی خودشون رو از نگاه، تشویق و رفتارهای اجتماعی دیگران به دست می‌آرن و هر موقع که احساس می کنند که موردتوجه ان، توان و انرژی بیشتری پیدا می‌کنند و انگار نگاه دیگران، آبِ زندگانیِ درختِ هستی شونه و این اصلاً به معنی نقطه‌ضعف نیست، بلکه این هم نوعی از بودنه، بودنی که در تمام موجودات عالم دیده می‌شه، مثل پرندگانی که فقط در کنار هم می‌تونن زندگی کنن اما داریم پرندگانی که در انزوا بهتر می‌تونن رشد کنند (نقطه مقابل)
دوست خوب شما وقتی نمی‌دونی که دقیقا از بودن در اجتماع چی می‌خوای، تلاش برای امتحان کردن معنی شکست نمیده. شما باید بودنت رو امتحان کنی، روی «سن» بودنت رو امتحان کنی، روبروی چشم دیگران بودن رو امتحان کنی و ببینی لذتی در کار هست؟ طعم زندگی بهتر میشه؟
آدم‌ها، معیار‌هایی دارن قابل مشمولِ مرورِ زمان شدن.
قابل خشک شدن و افتادن !
بعنوان شاید امروز برای شما انزوا، بوی پوچی و بی‌معنایی بده ولی چند سال بعد طلایی بهتر از این پیدا نکنی ...

موفق باشید.

من با ۳۷ سال سن واقعا لذت میبرم نوشته های شمارو میخونم دستمریزاد

[Ali_Major]

دوست عزیزم حقیقتش زمانی که من در اجتماعی و به قول شما روی سن هستم رانگار رو تئاترم ، اون زمان انگیزه بیشتری دارم زمانی که بقیه رو میبینم که دارن تلاش میکنن منم به تلاش تشویق میشم و زمانی که میبینم دارن اتلاق وقت میکنن به قول لقمان حکیم برعکسشون عمل می‌کنم بنابراین بنظرم زندگی اجتماعی برای من بهتره به علاوه کسی که در تنهایی باشه زندگی ثابت و حوصله سربری داره همه کسایی که کنکور رو گذروندن میدونن تنهایی چه حس بدی داره و همون افسردگی ناشی از اون قدرت ادامه پر انرژی زندگی رو ازشون میگیره

[Mahdi.JCHH]

چقدر تفاوت
تنهایی خوبه واقعا هم خوبه کلی موارد مثبت توش هست البته اگه برنامه داشته باشی.
خودم سال 97 پیش دانشگاهی تموم شد و از اون سال دیگه ارتباط با دوستان قطعه . بیرون رفتن هم مگر اینکه کار داشته باشم که برم وگرنه دورهمی و اینا اصلا.
باورتون نمیشه توی تنهایی واقعا ارامش بیشتری دارم .
تنهایی اصلا چیز بدی نیست.

تنها بودن و توی جمع بودن هردو واجبه
به اندازه و متناسب با شرایط

[Bricexx]

سلام
میفهمم چی میگین
بنظرم روابط اجتماعیتونو قوی کنین
سعی کنین شما سر صحبتو باز کنین،میتونین برین باشگاه،یا جاهایی که میشه دوست پیدا کرد
و سر صحبتو باز کنین و بعد چند جلسه اشنایی بیشتر بیرون قرار بذارین یا چت کنین
اینطوری دوستانون بیشتر و بیشتر میشن

[Bricexx]

اگه نمیتونین سر صحبتو باز کنین باید اعتماد به نفس بیشتری داشته باشین یا سعی کنین بر ترساتون غلبه کنین
ترسایی مثل این که
خب الان اگه طرف از من خوشش نیاد چی———-اگه طرف ازتون خوشش نیومد مشکلی نیست ادامه نمیدین و با یکی دیگه گرم میگیرین
گرچه من هروقت اینکارارو کردم جواب داده و دوست پیدا کردم������و بنظرم دلیلی نداره طرف بخواد مشتاق نباشه