راهکار برای یه آدم 29 ساله

[Hosseinsadeh]

سلام
ببین از اساس این ذهنیت شما اشتباهه
درس خواندن برای پولدار شدن عملا جاش رو داده درس خواندن برای مهاجرت کردن
همانقدر که مورد اولی اشتباه محض هستش مورد دومی محض ترین اشتباه هست و نتیجه ش نیهلیسم مطلق و خودکشی در غربته
همتون فقط دنبال هدف میدوید غافل از اینکه هیچوقت هم نخواهید رسید بهش . هیچکدومتون به مسیر فکر نمیکنید . همین هم باعث خستگی و فرسودگی ذهنی تون میشه . مسیر یعنی اینکه برای 1 ساعت بعدت چه برنامه ای داری
موفق باشید

واقعا همینه همه سرمونو انداختیم پایینو داریم می‌دوییم به هم میگیم بدو بدو دیر شد غافل از اینکه سرمونو بیاریم بالا و ببینیم کجا داریم میریم

[_Joseph_]

با نظر شما موافقم ولی به هرحال اینده نگری هم باید داشت دیگه

ببین من از شما 4 سال کوچیکترم
وقتی که میگی کار داری ینی سربازی رفتی و جامعه و وضعیت بازار رو دیدی . شرایط خودت رو هم قطعا بهتر از هر کس دیگه ای میشناسی . موقعیت های خانوادگی و پارتی و ... ات رو هم میشناسی .
میتونی حدس بزنی که چه مسیری رو پیش بری به کجا میرسی
مسیر پزشکی همونطور که گفتی طولانیه و اگر تا اخر خط بخوای بری تقریبا در سن 45 سالگی به تهش میرسی تقریبا .اگر به نظر خودت ارزشش رو داره . خب برو تا تهش . اگر به نظر خودت ارزشش رو نداره خب نرو ولی به هر حال این سن و زمانت سپری خواهد شد و باید یه کاری بکنی .
در کل ارزش هر کاری رو خود اون بشر تعیین میکنه نه کس دیگه .
برای خود من که میخوام مسیر پزشکی رو ادامه بدم . با شناخت خودم و روحیاتم و ارزش های خودم و موقعیتهای خانوادگی و اجتماعی که داشتم و دارم مسیر درستی هستش که بعد چندین سال پیداش کردم و میخوام عمرم رو وقف این مسیر کنم . و در نهایت هم بمیرم
اگر فکر میکنی این مسیر برات ساخته مناسب نیست اصلا ورود نکن بهش .
اگر هدفت مهاجرت هستش . و میخوای مهاجرت تحصیلی بکنی . من شخصا مناسب نمیدونم چنین کاری رو چرا که اولا تمامی رشته ها و موقعیت های شغلی به خصوص در خارج ایران محدودیت سنی دارند . و خب یه ذره براتاون سخت میشه
ایها الناس با مهاجرت مشکلاتتون کم نمیشه . 100 برابر میشه به خدا . خبر ندارید. البته برای کسی که بابای پولداری داره و با پولش میره عشق و حال خب قضیه فرق داره ولی کسی که با این دید میره که من اینجا هیچ کاره ام برم اونور میشم بیزینس من و موفق و..... واقعا سخت در اشتباهه . علی الخصوص که با فکر جهان سومی ایرانی بخوای این کار رو بکنی و فکر کنی اونجا هم میتونی میانبر هایی که میتونی ایران بزنی رو بزنی

[Danica]

سلام دوستان

من یه مرد 29 ساله ام یه سالی هست دارم برای کنکور تجربی میخونم پارسالم رتبم 11 هزار شده دانشگاه هم تا حالا نرفتم
اما یه مشکلی که دارم اینه کهتوجه به سنم و باتوجه به وضع مملکت خیلی افتاده تو سرم که کنکور ریاضی بدم نمیدونم کار درستیه یا نه؟ برای این ریاضی بدم تا مهاجرت کنم البته
خودم کفه علاقم سمت پزشکی از 18 سالگی هم دوسش داشتم نه فقط الان ولی باتوجه به وضع مملکت و سن و سال و اینکه تو پزشکی بخوای تا فارغ التحصیل شی پیر شدی و خیلی دیر به درامد میرسی و غیره و اینکه مهاجرتش هم خیلی سخته گاهی به این فکر میکنم که بیخیالش شم و برم سمت ریاضی اصلا هم مهاجرتش راحت تره و هم زودتر به درامد میرسی البته که علاقم سمت تجربی کلا بیشتره

نظر شما میخواستم بدونم و اینکه ایا اینکار جوگیری نیست؟ چون خب خیلیا با سن بیشتر هم میان سمت تجربی و اگر یه درصد مهاجرت اتفاق نیفته وضع درامدی مهندسی اصلا خوب نیست

من نمیدونم کارتون چی هست ولی اگه به رشته های ریاضی مثل کامپیوتر مرتبط هست به نظرم کنکور ریاضی بدید(برای استخدام و خلاصه ارتقای شغل مدرک مهم هست)
البته برای مهاجرت میتونید یه مهارت یاد بگیرید و از اون طریق مهاجرت کنید مثل نجاری. افراد زیادی رو دیدم که با همین مهارت ها خیلی راحت رفتن
درباره رشته ها نظر شخصی من این هست که یه نفر باید رشته ای رو انتخاب کنه که هم توی ایران ایندش خوب باشه هم تا حدی مهاجرتش راحت باشه چون صرفا با هدف مهاجرت اصلا نمیشه جلو رفت

[_Joseph_]

یه چیزی هم بگم یادم رفت تو پست بالا بگم
ببینید این جور فکر کنید که مثلا شما برای یه پزشک فوق تخصص شدن تقریبا باید 15 سال و یا بیشتر درس بخونید و ادامه بدید خب درسته
ولی
اینکه فکر کنید در این 15 سال شما هیچ تفریحی نخواهید داشت و هیچ کار دیگه ای نخواهید توانست انجام بدید و کلا باید همه علایق و اهدافتون رو بزارید در یه کمدی و درشو ببندید و 15 سال دیگه که رسیدیدد تازه بخوایید شروع کنید به پول در آوردن و کار کردن و یا حتی تشکیل خانواده و ....... 100 درصد اشتباه فکر میکنید
پزشکی یک سبک زندگی هستش و یه مسیری هستش که تمام زندگیتون و تفریحاتون و تشکیل دادن خانوادتون و کلا همه چیتون تو مسیر هستش . هیچ هدفی وجود نداره . هیچ قله ای نست . اگه میخوایید زندگیتون تو این مسیر شکل بگیره خب مسیر درستیه و اگه مسیر رو دوست دارید و این سبک زندگی رو میتونه یه مسیر خیلی خوب برای سپری کردن عمرتون باشه
اگر سبکش رو دوست نداشته باشید و جزو اون دسته ای باشید که گفتم خب مسیر رو اشتباه اومدید و بهتره تا واردش نشدید تغییر مسیر بدید .

اگر هدف صرفا پول در اوردن هستش . مسیر اشتباهیه
ممکنه در این مسیر به پول خیلی زیادی دست پیدا کنید . ولی صرفا با این دید بخوهید واردش بشید واقعا کار اشتباهی میکنید .
چون مسیر پر چالشیه
این چیزی هستش که من میدونم و با این دییدگاه هم میخوام وارد این مسیر بشم و باقی زندگیم رو تو این مسیر طی کنم اگر اشتباه میکنم دوستان اصلاح کنن
امیدوارم موفق باشید

[farzaddd]

کلا همه تو این جامعه تو دور باطلیم
پشت کنکوری میخواد پزشک شه،پزشک دنبال دلالیه،دلال دنبال درس خوندنه،همه هم میخوایم پولدار شیم هزار بار گفتم راه پولدار شدن راهش از درس خوندن نمیگذره ،درس خوندن فقط درس خوندنه

[mohammad_kh199]

ببین من از شما 4 سال کوچیکترم
وقتی که میگی کار داری ینی سربازی رفتی و جامعه و وضعیت بازار رو دیدی . شرایط خودت رو هم قطعا بهتر از هر کس دیگه ای میشناسی . موقعیت های خانوادگی و پارتی و ... ات رو هم میشناسی .
میتونی حدس بزنی که چه مسیری رو پیش بری به کجا میرسی
مسیر پزشکی همونطور که گفتی طولانیه و اگر تا اخر خط بخوای بری تقریبا در سن 45 سالگی به تهش میرسی تقریبا .اگر به نظر خودت ارزشش رو داره . خب برو تا تهش . اگر به نظر خودت ارزشش رو نداره خب نرو ولی به هر حال این سن و زمانت سپری خواهد شد و باید یه کاری بکنی .
در کل ارزش هر کاری رو خود اون بشر تعیین میکنه نه کس دیگه .
برای خود من که میخوام مسیر پزشکی رو ادامه بدم . با شناخت خودم و روحیاتم و ارزش های خودم و موقعیتهای خانوادگی و اجتماعی که داشتم و دارم مسیر درستی هستش که بعد چندین سال پیداش کردم و میخوام عمرم رو وقف این مسیر کنم . و در نهایت هم بمیرم
اگر فکر میکنی این مسیر برات ساخته مناسب نیست اصلا ورود نکن بهش .
اگر هدفت مهاجرت هستش . و میخوای مهاجرت تحصیلی بکنی . من شخصا مناسب نمیدونم چنین کاری رو چرا که اولا تمامی رشته ها و موقعیت های شغلی به خصوص در خارج ایران محدودیت سنی دارند . و خب یه ذره براتاون سخت میشه
ایها الناس با مهاجرت مشکلاتتون کم نمیشه . 100 برابر میشه به خدا . خبر ندارید. البته برای کسی که بابای پولداری داره و با پولش میره عشق و حال خب قضیه فرق داره ولی کسی که با این دید میره که من اینجا هیچ کاره ام برم اونور میشم بیزینس من و موفق و..... واقعا سخت در اشتباهه . علی الخصوص که با فکر جهان سومی ایرانی بخوای این کار رو بکنی و فکر کنی اونجا هم میتونی میانبر هایی که میتونی ایران بزنی رو بزنی

تو 35 سالگی هم میشه مهاجرت تحصیلی کرد مثلا برای دکترا حداقل.....منم چون بازار رو دیدم و وضعیت رو کلا نظرم اینه که اینجا هیچی جواب نمیده جای صحبتش نیست ولی خیلی وضعیت همه چی بده خیلی بد
البته واقعا پزشکی رو دوس دارم من بیمارستان و این چیزارو دوس دارم خب خیلیا هستن متنفرن حالا خود شما چی شد که سبک سنگین کردین اومدین سمت تجربی؟

[mohammad_kh199]

من نمیدونم کارتون چی هست ولی اگه به رشته های ریاضی مثل کامپیوتر مرتبط هست به نظرم کنکور ریاضی بدید(برای استخدام و خلاصه ارتقای شغل مدرک مهم هست)
البته برای مهاجرت میتونید یه مهارت یاد بگیرید و از اون طریق مهاجرت کنید مثل نجاری. افراد زیادی رو دیدم که با همین مهارت ها خیلی راحت رفتن
درباره رشته ها نظر شخصی من این هست که یه نفر باید رشته ای رو انتخاب کنه که هم توی ایران ایندش خوب باشه هم تا حدی مهاجرتش راحت باشه چون صرفا با هدف مهاجرت اصلا نمیشه جلو رفت

کارم تو ساختمونه و علاقه ای هم بهش ندارم اصلا اما چون کارمه و درامدم تامین میشه ادامش میدم
من رشتم دبیرستان ریاضی بوده نه تجربی ولی فیلد تجربی رو واقعا دوس دارم برام رشته های مهندسی خیلی خشکن اما کامپیوتر هم فیلد کاریش و درسیش نامحدوده تقریبا الان با اینحال موندم نمیدونم دقیقا باید چیکار کنم خیلی سخت شده برام و اگر سنم پایین تر بود شاید دلی تر میرفتم جلو الان باید خیلی حساب کتاب کنم

[mohammad_kh199]

کلا همه تو این جامعه تو دور باطلیم
پشت کنکوری میخواد پزشک شه،پزشک دنبال دلالیه،دلال دنبال درس خوندنه،همه هم میخوایم پولدار شیم هزار بار گفتم راه پولدار شدن راهش از درس خوندن نمیگذره ،درس خوندن فقط درس خوندنه

منم فقط درس خوندن میخوام درامدم از راه دیگه ست اینو میدونم

[Rubiker]

سلام دوستان

من یه مرد 29 ساله ام یه سالی هست دارم برای کنکور تجربی میخونم پارسالم رتبم 11 هزار شده دانشگاه هم تا حالا نرفتم
اما یه مشکلی که دارم اینه کهتوجه به سنم و باتوجه به وضع مملکت خیلی افتاده تو سرم که کنکور ریاضی بدم نمیدونم کار درستیه یا نه؟ برای این ریاضی بدم تا مهاجرت کنم البته
خودم کفه علاقم سمت پزشکی از 18 سالگی هم دوسش داشتم نه فقط الان ولی باتوجه به وضع مملکت و سن و سال و اینکه تو پزشکی بخوای تا فارغ التحصیل شی پیر شدی و خیلی دیر به درامد میرسی و غیره و اینکه مهاجرتش هم خیلی سخته گاهی به این فکر میکنم که بیخیالش شم و برم سمت ریاضی اصلا هم مهاجرتش راحت تره و هم زودتر به درامد میرسی البته که علاقم سمت تجربی کلا بیشتره

نظر شما میخواستم بدونم و اینکه ایا اینکار جوگیری نیست؟ چون خب خیلیا با سن بیشتر هم میان سمت تجربی و اگر یه درصد مهاجرت اتفاق نیفته وضع درامدی مهندسی اصلا خوب نیست

من با 7 سال بزرگتر بودن ازت باید بگم هیچ ایده و نظری در مورد سوالت ندارم. هیچی

[mohammad_kh199]

من با 7 سال بزرگتر بودن ازت باید بگم هیچ ایده و نظری در مورد سوالت ندارم. هیچی

چرا؟ و اینکه شما چه راهی رو انتخاب کردین؟ بالاخره خیلی تجربتون از من بیشتره اگر میشه کمکی بهم بکنین ممنون میشم

[Danica]

کارم تو ساختمونه و علاقه ای هم بهش ندارم اصلا اما چون کارمه و درامدم تامین میشه ادامش میدم
من رشتم دبیرستان ریاضی بوده نه تجربی ولی فیلد تجربی رو واقعا دوس دارم برام رشته های مهندسی خیلی خشکن اما کامپیوتر هم فیلد کاریش و درسیش نامحدوده تقریبا الان با اینحال موندم نمیدونم دقیقا باید چیکار کنم خیلی سخت شده برام و اگر سنم پایین تر بود شاید دلی تر میرفتم جلو الان باید خیلی حساب کتاب کنم

ببینید شما وارد دانشکده پزشکی هم بشید افراد بالای ۳۰ سال زیاد میبینید منظورم اینه که ادم میتونه تو هر سنی مسیرش رو عوض کنه
توی دانشکده خودمون هم ار این موارد کم نداریم.

[_Joseph_]

تو 35 سالگی هم میشه مهاجرت تحصیلی کرد مثلا برای دکترا حداقل.....منم چون بازار رو دیدم و وضعیت رو کلا نظرم اینه که اینجا هیچی جواب نمیده جای صحبتش نیست ولی خیلی وضعیت همه چی بده خیلی بد
البته واقعا پزشکی رو دوس دارم من بیمارستان و این چیزارو دوس دارم خب خیلیا هستن متنفرن حالا خود شما چی شد که سبک سنگین کردین اومدین سمت تجربی؟

عزیز من با توجه به حرفهایی که می زنید میتونم حدس بزنم از مهاجرت هیچ اطلاعات دقیقی ندارید .
ببینید هم شما و هم کسانیکه هر جایی میرم مهاجرت مهاجرت و اپلای اپلای میکنن خوب گوش بده به حرف هام بعد تصمیم بگیر
شما تا بخوای مهاجرت کنی . حداقل باید مدرک لیسانس بگیری . اوکی؟ این میشه 4 سال
بعد اگر با لیسانس بخوای بری فاند تعلق نمیگیره بهت و فاند گرفتن شرایط سنی داره . من دوستم در ترکیه شاگر اول کلاسشون هست در دندانپزشکی و دولت ترکیه میخواست بورس کنه ایشون رو ولی چون سنش بالا بود پذیرفته نشد . بقیه کشور ها هم همینطورن
پس به احتمال زیاد باید بری برای فوق لیسانس تا برای دکتری اپلای کنی که فاند بهت بدن
اینم 2 سال میشه و اگر سربازی نداشته باشی بعد از 6 سال تازه میخوای اپلای کنی . تازه بعد از گذشت این مراحل و پرداخت هزینه هاشون 1- مدرک زبان و هزینه اش / 2- هزینه آزاد سازی مدرکت/ 3- هزینه سفارت/ 4-هزینه ترجمه /5-هزینه اپلیکیشن فی دانشگاهی که اپلای کردی {که قبلا ویو میکردن برای ایرانیها ولی الان نمیکنن و باید پرداختش کنی }/ 6-هزینه فرم SAو ریکام و مدارکت که پست میشه به دانشگاه و هزینه پستی اون که چیزی در حدودای 500 دلاری میشه و یدونه پاکت و پست هستش / 7- هزینه بلیط هواپیمات/ این هزینه ها تازه اینور آب هستن که باید پرداختشون کنی خود هر کدوم از این مراحل 8 خوان رستم و اسفندیار هستن . همشون هم به دلار روز محاسبه میشه . تازه این هزینه ها رو تو 6 سال دیگه میخوای بکنی که 6 سال دیگه معلون نیست شرایط چه شکلیه و چه اتفاقایی افتاده
تازه این هزینه ها در شرایطی هستش که تونسته باشی در دانشگاه نمرات عالی کسب کنی و مقاله خفن بدی و بتونی پذیرش بگیری . ولی به فض که عالی کار کردی در این 6 سال و توسنتی از اون 8 خوانهای رستم هم رد بشی و Welcome to USA یا canada یا اروپا شدی

تازه اینجاست که شروع میشه .
یک آدم صفر کیلومتر تازه به دنیا اومده ای . یه شوک فرهنگی اجتماعی عجیب غریبی بهت میخوره که من کی ام و اینجا کجاست .
هیچ هویتی نداری . هیشکی رو نمیشناسی . آدرسی رو بلد نیستی . حتی نمیدونی ایستگاه مترو کجاست/: البته به لطف تکنولوژی خیلی راحت تر میتونی پیداش کنی
هیچ حساب بانکی و حق و حقوقی نداری. باید وکیل بگیری .
سیمکارت هم حتی نداری
اینترنت نداری
خونه نداری
همه اینها رو باید یک به یک بری اداره جاتش و فرم پر کنی و پول بدی و امادشون کنی برای زندگی ت
بعد که ملزومات اولیه زندگیت آماده شدن
تازه دانشگاهت شروع میشه .
کم کم با محیط آشنا میشی و اونجا تازه میخوای 4 سال دکتری بخونی و فاند میدن بهت و با حقوق دانشجویی ت زندگی دانشجویی داری . بعد دکتری شروع کنی کار پیدا کنی . که پیدا کردن کار اصلا کار آسونی نیست . ابدا اسون نیست . چرا فکر میکنید که همه کار ها رو اونجا دولتش برای شما انجام میده و شما باید فقط پاشی و بری؟؟؟؟ به والله به حرف های این بلاگر های اینستاگرامی و یوتیوبی گوش ندید . اینا واقعیت ها رو نیمگن
حدودا 4 سال دکتری میخونی . تقریبا 10 الی 12 سال هستش که داری تحصیل میکنی . و با مشکلات گسترده ای دست و پنجه نرم میکنی هیچ کسی هم نیست که کمکت کنه خودتی و خودت . نمیتونی از کسی قرض بگیری . دوستی و اشنایی و پدری و مادری نیست که حمایت عاطفی بشی و .... و سیستم هم هنوز تو رو recognize نمیکنه چرا که تو از نظر هویتی یک دانشجوی خارجی هستش. اقامتت محدوده و اقامتت تموم بشه باید ترک کنی کشورشون رو
. بعدش تازه حدودای 5 سال هم طول میکشه اونجا زندگیت رو سرو سامون بدی .و راه درخواست و تایید اقامت بهت بدن . کلاا 20 سال طول میکشه خودت رو پیدا کنی .
مسیری هم هستش که باید تا تهش بری . غرورت و حبابی هم که دورت شکل گرفته بهت اجازه نمیده این حرف ها رو بزنی و یا حتی برگردی ایران چونکه همه ازت یک ادم موفقی ساختن که وضعش توپه و عالیه و ..... پدر و مادرت به فامیل و بقیه میگن پسرمون خارجه و ... پزش رو میدن ولی تو پدرت در میاد . یه معروفیت کاذبی همراهته و خودتم کم کم باورت میشه و دیگه نمیتونی برگردی و هم بگی من اشتباه کردمو ..... بعد تازه 20 الی 25 سال اونور میتونی یه زندگی نرمالی داشته باشی که همون زندگی رو تو ایرانم 20 الی 25 سال جوری که اونجا تلاش کردی بکنی میتونی داشته باشی . تازه ایران سیستم تو رو ادم بی هویت و ... نمیشناسه و راه های میانبری هم وجود داره و میتونی کنار تحصیلت کارای دیگه ای بکنی ولی اونجا دیگه این چیزا نیست
بیرونت بقیه رو میسوزونه درونت خودت رو .
در ضمن تو باید تشکل خانواده بدی و ازدواج کنی و خب شاید بچه دارم بشی . که تو خارج کشور این برای یه خارجی خیلی سخته تقریبا .
این مسیری از مهاجرت هستش که هیچ کسی بهت نمیگه . خوبی هاش رو همه میدونن چیا هستن . شرط اینه واقعیت ها و بدی هاش رو هم بدونی .
اوایل مهاجرت خیلی خوبه و همه چی برات جذابه . از ساختمانها بگیر تا خونه ها و خیابون ها و ماشین ها و حتی ادم ها و خوش گذرونی ها و حتی درس خوندنها و همه همه ش برات جالب و جدید و قشنگه و کیف میکنی . ولی کم کم دیگه این چیزا برات عادی میشه و میفهمی که تو یه آدم معمولی هستش . قبلا تو ایرانم معمولی بودی . تفاوتش اینه که تو ایران یه قطره آب بودی تو یک لیوان . تو خارج یه قطره ابی در یک اقیانوس . چیزی که واقعیته تو یه قطره ابی نه بیشتر نه کمتر

حالا یه راهی هم هست . اونم بابای خر پوله . اگر داشته باشی همه چیزش حله . چه اونجا بری و چه اینجا بمونی کلا حله حله

اینم بگم آخر سر . مهاجرت و انتخابای دیگه زندگی یه تصمیم شخصی هستش و هر کسی باید با توجه به نیاز های خودش و کلا با شناختی که از خودش داره پیش بگیره.
اگر فکر میکنید اینجا هیچ جوره نمیتونید ادم موفقی بشید و زندگی تشکیل بدید و زندگی کنید . و اگر برید کن فیکون میشید . خب درست فکر میکنید
اگرم فکر میکنید اینجا میتونید پیشرفت کنید و موفق بشید و زندگی تشکیل بدید و زندگی داشته باشید . بازم درست فکر میکنید .
در هر صورت این شما هستید که تصمیم میگیرید . ولی بدون شناخت و صرفا از روی یه سری احساسات و یا هیجانات تصمیم های مهم زندگیتون رو نگیرید

[NaKayama]

عزیز من

حرفات توش هم نکات درست داره هم غلط من میتونم بگم قطعا توهم خارج کشور مدت طولانی زندگی نکردی و اطلاعاتت تو اون زمینه خیلی کامل نیست
در رابطه با مسایل مرتبط با تحصیل در ایران و بعدا ادامه تحصیل در خارج کشور حرفات به میزان بسیار زیادی درسته (برا همین توصیه میکنم اگر میخوایید برید کشور دیگه وقتتون رو با کنکور و تحصیل تو ایران تلف نکنید مدرک ایران به علت مسایل سیاسی جزو بی ارزش ترین هاست)
در رابطه با بورس و اینها هم بازم حرفات به میزان زیادی درسته
*این رو بدونید که بر خلاف تصورات اشتباه ایرانیا کسی برای شما فرش قرمز پهن نکرده که برید اونجا شکوفا شید اگر هنر یا علمی ندارید و کسیو ندارید که از نظر مالی حمایتتون کنه ایران بمونید بهتره
در مورد زندگی 50 50 درست گفتی - زندگی تو کشور خارجی اینقدرا هم سخت نیست خوب اوایلش مشخصا سخته اما بعدها عادت میکنید به دو شرط 1-زبان اون کشور رو بلد باشید یا کسیو داشته باشید که زبان اونجارو بلده و تا یادگیری زبان با اون باشید 2- پول داشته باشید
توصیه من این هست اگر توانایی رفتن به کشور دیگری رو دارید قطعا استفاده کنید نمیدونید چقدر آدم دیدم که زمانی بهشون پیشنهاد داده شده برن خارج کشور نخواستن وطن! یا خانواده و دوستانو فامیل رو ترک کنن و برن یه جای دیگه بعدها عین چی پشیمون شدن

[Rubiker]

چرا؟ و اینکه شما چه راهی رو انتخاب کردین؟ بالاخره خیلی تجربتون از من بیشتره اگر میشه کمکی بهم بکنین ممنون میشم

من ابتدا کنکور رو انتخاب کردم و نشد الانم نمیدونم چی به چیه برا همون میگم من یکی هیچ کمکی از دستم بر نمیاد. امیدوارم بهترین راه رو انتخاب کنی

[Mahdi.JCHH]

یه چیزی هم بگم یادم رفت تو پست بالا بگم ببینید این جور فکر کنید که مثلا شما برای یه پزشک فوق تخصص شدن تقریبا باید 15 سال و یا بیشتر درس بخونید و ادامه بدید خب درسته ولی اینکه فکر کنید در این 15 سال شما هیچ تفریحی نخواهید داشت و هیچ کار دیگه ای نخواهید توانست انجام بدید و کلا باید همه علایق و اهدافتون رو بزارید در یه کمدی و درشو ببندید و 15 سال دیگه که رسیدیدد تازه بخوایید شروع کنید به پول در آوردن و کار کردن و یا حتی تشکیل خانواده و ....... 100 درصد اشتباه فکر میکنید پزشکی یک سبک زندگی هستش و یه مسیری هستش که تمام زندگیتون و تفریحاتون و تشکیل دادن خانوادتون و کلا همه چیتون تو مسیر هستش . هیچ هدفی وجود نداره . هیچ قله ای نست . اگه میخوایید زندگیتون تو این مسیر شکل بگیره خب مسیر درستیه و اگه مسیر رو دوست دارید و این سبک زندگی رو میتونه یه مسیر خیلی خوب برای سپری کردن عمرتون باشه اگر سبکش رو دوست نداشته باشید و جزو اون دسته ای باشید که گفتم خب مسیر رو اشتباه اومدید و بهتره تا واردش نشدید تغییر مسیر بدید .اگر هدف صرفا پول در اوردن هستش . مسیر اشتباهیه ممکنه در این مسیر به پول خیلی زیادی دست پیدا کنید . ولی صرفا با این دید بخوهید واردش بشید واقعا کار اشتباهی میکنید .چون مسیر پر چالشیه این چیزی هستش که من میدونم و با این دییدگاه هم میخوام وارد این مسیر بشم و باقی زندگیم رو تو این مسیر طی کنم اگر اشتباه میکنم دوستان اصلاح کننامیدوارم موفق باشید

اطلاع داری با مدرک پزشکی عمومی و دندانپزشکی عمومی میشه مهاجرت کرد؟ینی میشه رفت و ادامه تحصیل داد و همونجا شاغل شداگ میشه تو دوران تحصیل درامد داری؟واقعا یکی باید بیاد اینارو جواب بده ۱۰۰۰ تا سوال اینجوری هست که میتونه به هممون کمک کنه