چالش ها و نحوه مطالعه آناتومی

[Danica]

ضمن عرض تشکر از دوستان بابت نظرات مفیدشون
من لازم میدونم یک مطلب بسیار مهم رو به دانشجوهای عزیز گوشزد کنم.مطلبی که احتمالا با واکنش منفی و فغان کشیدن و جامه دریدن همه ی اساتید دانشگاه و متاسفانه اکثر دانشجوهای نسبتا جوگیر!!! روبرو خواهد شد
پیشاپیش بابت طولانی شدن مطلب عذرخواهی میکنم.

بچه ها اینو یادتون باشه که نباید تو هیچ درسی در هیچ مقطعی از پزشکی رفرنس بخونید.بله درست شنیدید.رفرنس ممنوع!!!
رفرنس اسمش روشه.برای مراجعه در مواقعیه که حس میکنید مطلب براتون گنگه.یا برای مراجعه در مواقعیه که قراره لکچری از مطلب ارائه بدید (اینا عین صحبت های استاد مجموعه ی Onlinemeded هم هست.میتونید مراجعه کنید به وبسایتش)
مثلا کتاب گری،همه ی علم آناتومیه.دانشجوی پی اچ دی آناتومی هم از این کتاب استفاده میکنه
کتاب جاوتز،همه ی علم میکروبیولوژیه.دانشجوی دکترای میکروبیولوژی هم از این کتاب استفاده میکنه
بیایم تو بالین
کتاب هاریسون،نهایت علم داخلیه.متخصصین داخلی و فوق تخصص های اون هم از این کتاب استفاده میکنن
شوارتز،یکی از زیباترین کتب تاریخ پزشکی در زمینه جراحیه.متخصصین از این کتاب استفاده میکنن.
سوال اول:به نظرتون با این تفاسیر،منطقیه که دانشجوی پزشکی رفرنس هایی از قبیل رو مطالعه کنه؟اصلا امکان داره فیزیوپاتی که تازه میخواد بفهمه داخلی چیه،بشینه پای کتابی که دریایی از علم داخلیه (یعنی هاریسون)؟؟میتونه تمومش کنه؟؟؟
هاریسون غدد رو یک فوق تخصص در طول دوره عمومی،۴ سال تخصص و ۲ سال فوق تخصص مسلط شده.یه بچه میتونه تو ۲ هفته بخش غدد استاجری اینو بخونه؟؟

سوال دوم:فرض کنیم یک نفر بتونه بخونه رفرنسو.چقدرشو میفهمه؟؟چقدر میتونه دوره کنه؟؟؟چقدر میتونه مسلط بشه؟؟

سوال سوم و مهمتر:اصلا لازمه دانشجوی پزشکی کامل رفرنسو بخونه؟؟لازمه اندازه یک پی اچ دی فیزیولوژی،اطلاعات داشته باشه؟؟مثلا اگه یکی خط به خط آپاندیسیت رو از روی شوارتز حفظ کنه،میذارن آپاندکتومی انجام بده؟؟

مخلص کلام:نمیتونی رفرنس بخونی.اگه بتونی هم هرگز فرصت مسلط شدن رو نخواهی داشت.
خبر خوب اینکه نیازی هم به خوندنش نیس.

بهترین راهکار:مطالعه مباحثی که بیشتر مورد سوال طراحای آزمون پره و دستیاری علوم پایه بوده.
چرا؟چون:
۱-اولا بخش زیادی از مطالبی که تو ۷ سال پزشکی میخونی،واقعا هیچوقت به کارت نخواهد اومد و عملا بیهودس.تنها خاصیتش اینه که بخونی و سوالشو مثلا تو دستیاری جواب بدی که به تخصص مورد علاقت برسی.اگه براساس مباحث مورد نظر طراحا درس بخونی،به این مهم تا حدی دست پیدا میکنی
ثانیا،خوشبختانه تا حد زیادی سوالات از مباحث شایعتر و مهمتر طراحی میشه.یعنی طراحا اتفاقا از اونجاهایی سوال میدن که انتظار میره پزشک عمومی بلد باشه.مثلا عصب دهی حسی و حرکتی اندام ها خیلی تو آناتومی پرسواله.چون نیازه بعدا واسه ارتوپدی و نورولوژی.پس میشه گفت به خوندن مباحث پرسوال،اتفاقا پزشک باسوادی هم خواهی شد.
حالا چجوری این کارو بکنیم؟کتابایی که براین اساس نوشته شده.مثل سیب سبز و پروگنوز و اینا.یا مثلا ژلوفن و کوئسشن بانک و غیره

امتحانارو چیکار کنیم؟
یه قانون نانوشته هست:حتی استادی که میگه رفرنس بخونید،اگه نگیم همه،اکثر سوالای امتحانش از مطالب سرکلاسشه (یعنی جزوه).حالا ممکنه استثنا هم وجود داشته باشه ها ولی خیلی خیلی بعیده (من شخصا یکی دو مورد نهایتا خاطر هست).منطقی هم هست.به هرحال استاد سوالاشو از خط فکری خودش طرح میکنه.همون خط فکری که براساسش درس داده.
پس واسه گرفتن نمره خوب تو امتحانات و حتی گاهی پاس شدن،خوندن جزوه لازمه (واقعا اساتیدی هستند که مطالب سرکلاسشون خیلی بیشتر و یا حتی متفاوت با رفرنس وزارت خونس و برای پاس شدن تنها راه خوندن جزوس.این قضیه تو بالین خیلی بارز تر از علوم پایس.چون اساتید متخصص یا فوق تخصص،چندین رفرنس مختلف مطالعه کردن و مطالبشون لزوما از همون رفرنس وزارتی،تبعیت نمیکنه)

با جزوه خوندن با سواد میشیم؟کاملا بستگی به استاد و نحوه تدریسش داره.نسخه ثابتی نمیشه واسه همه پیچید.

امیدوارم مفید واقع شده باشه.

حرفتون کاملا درسته ممنون بابت توضیحاتتون ولی بیوشیمی و تا حدی فیزیولوژی ما رو مجبور میکردن رفرنس بخونیماگه نمیخوندیم از پس سوالا بر نمیومدیم.... اساتید جوگیر