امیدوارم واقعا رتبم به اونی که میخوام بخوره با اینکه امسال اولین سالی بود که کنکور میدادم ولی اینقدر اثرات جسمی و روانی بدی رو گذاشته که نمیدونم چطور توصیفش کنم. از یه طرفم خانواده میگن هرچی اوردی برو ولی من حیفم میاد بعد این همه سختی که کشیدم به یه رشته متوسط راضیشم و برم.(قصد بی ارزش شمردن سایر رشته هارو ندارم اما بعد از کلی تحقیق متوجه شدم که روحیه من با جنین رشته هایی سازگار نیست)
کوله باری پر از هیچ که بر شانه ماست...🍃
ممنونم . تمام مشکلات و اشتباهاتی که فکر میکردم سال اولم باعث شده قبول نشم رو همون هفته اول بعد کنکورم که گفتم کلا ناامید بودم رو لیست کردم و یه سری پلنا بر اساسش برای سال دوم چیدم . سعیم روهم میکنم انرژیو بالا نگه دارم چون اگه خدایی نکرده به سال بعد بیفته و بازم نشه مجبورم تن به یه سری تصمیماتی بدم که مرگ ارزوهای 18.19 سالمو در پی داره!
امیدوارم هرچی خیره پیش بیاد.....
کوله باری پر از هیچ که بر شانه ماست...🍃
هیچ جوینده ندانست که جای تو کجاست...
تو در نهاییت انشالله 30 یا 40 سالت که میشه
میتونی از هر زمانی که خواستی شروع کنی شکست معنی نداره ، مهم اینه که توی اون سنین 30 تا 40 سال و بالاتر اسم دکتر یا مهندس یا وکیل یا هرچیزی پشت اسم کوچکت هست یا نه
پس هیچ وقت از چیزی نا امید نشو که نامیدی برای ما خلق نشده ، امسال انشالله تلاش کرده باشی جوابش رو میگیری
تو هرچه قدرم یه جاده رو بپیچی و بچرخی اگر به صلاحت باشه که به مقصدی که برات تعیین شده برسی باز هم از دشت و کوه و دریا بری باز هم به همون مقصد میرسی نگران نباش
7 سال قراره پشت کنکور باشی. حتما حتما برای انتخاب رشتت دقت کن چون اگه بخوام دوستانه بگم اگه رفتی دیگه فرصت زیادی برای انصراف و تغییر مسیر و اینچیزا نیست.یکی پارسال قبول شد که 28 سالش بود و بعد 10 سال برگشت به درس خوندن و رتبش شد 800/ دخترا 10 سالم میتونن پشت بمونن ولی تو پسری سعی کن امسال دیگه تیر اخرت باشه
در حال حاضر 1 کاربر در حال مشاهده این موضوع است. (0 کاربر و 1 مهمان)