واقعا حق مطلبو بیان کردین. من دبیرستان عاشق ریاضی بودم. با کلی دردسر خانوادمو راضی کردم برم ریاضی وگرنه اونا میگفتن تجربی. بعدشم که رتبه زیر 500 اوردم وارد دانشگاه شدم و هدفم مهاجرت بود تا اینکه تحقیق کردم و متوجه شدم چقدر سخته و دردسر داره، که این مشکلی نیست برای رفتن از ایران می ارزه () ولی بحث مالیش خودش یه داستانیه. در ضمن من وضع خانوادگی مطلوبی هم ندارم و اولویتم این بود که بتونم خانوادمم ببرم، که با این اوصاف باید یه ده سالی (اگهههه موفق میشدم مهاجرت کنم) جدایی و سختی رو میگذروندیم. من کلا یه مادر دارم و یه خواهر، واقعا نمیتونم ولشون کنم برم.
بعدش فکر کردم اگه قراره تا ده سال دیگه سختی باشه، بذار همینجا باشه. فلذا گشتم رشته ای که درامدش خوب بود و بهش یکم علاقه هم داشتم رو انتخاب کردم.
من خودم یه رویاهایی داشتم برای خودم ولی تا ادم نره دانشگاه و توی جو قرار نگیره متوجه خیلی از حقایق نمیشه. در نهایت امیدوارم تصمیمم درست باشه.
من یادمه از زمانی که من وارد دبیرستان شدم میگفتن تجربی رو به زواله، ولی تنها چیزی که دیدیم رشدش بود
مشکل خیلی از بچه ها موقع مهاجرت، تمکن مالیه. ایتالیا هم پذیرش به نسبت راحت تر میده، هم تمکن مالی مورد نیازش کمتره، هم سفارتش خیلی راحت تر ویزا میده. به علاوه وقتی رسیدین ایتالیا با ارائه شرایط مالی خانواده میتونین بورس استانی هم بگیرین که هم شهریه رو صفر میکنه، هم هزینه زندگی (کم و بیش) سالانه رو بهتون میده، هم یه سری کمک هزینه برای غذا، رفت و امد و ... داره. ویزای ایتالیا رو هم ک داشته باشین میتونین تو کل ناحیه شینگن رفت و امد کنین. خیلیا ازش به عنوان سکوی پرتاب استفاده میکنن، مقطع بعدی رو میرن امریکا، کانادا یا المان و کشورهای اطراف. ایتالیایی هم لازم نیست یاد بگیرین چون خیلی رشته ها توی هر مقطع به انگلیسی هست.
نه واقعا اینبار رو به زواله (همه دانشگاهها معادل دفترچه ایشون و حتی بیشتر دارن خارج به داخل میگیرن + افزایش ظرفیت )
+
من شنیدم توی ایتالیا یه دانشگاهی هس که جهان سومیا رُ پذیرش میکنه وبهمین دلیل ایرانیا همشون میرن اونجا و اتفاقا شهریه هم میگیره! اگر میدونستم اینجوریه حتما ریاضیُ انتخاب میکردم...
سلام دوست عزیز
منم مثل شما بودم اما واقعا در سد کنکور تجربی گیر کردم
شما رو ناامید نمیکنم اما اگر می تونید در عرض یک سال ۲۵۰۰الی ۳۰۰۰ ساعت مطالعاتی و حداقل ۵۰۰۰۰ هزار تست داشته باشید امیدی به قبولی هست و گرنه پشت کنکور می مونید....این حرف واقعا خیلی جدی هست و اصلا از روی تخیلات گفته نمی شه
ان شاءالله که موفق باشید
یا الله/توکل بر خودت
یک نکته کلی بگم
برید رشته ای بخونید که اگه به ف^ک رفت پشیمون نشید از وقتی که برای یادگیریش گذاشتید
الان خیلی حرف پزشکی و دندانپزشکی و دبیری و ... زده میشه ولی اگه کسی که علاقه نداره بره بخونه میتونه تحمل کنه که هر جایی کار کنه؟ می تونه بی پولی رو تحمل کنه؟ الکی برای خودتون از رشته های مختلف مدینه فاضله نسازید. همه ی این رشته ها نیاز یک جامعه هستند ولی سختی های خودشون رو دارن و فقط برای کسی خوبه که علاقه بهش داشته باشه مگرنه اعصاب و روانتون رو کاملا از دست میدید و له میشید.
این حرف ها که فلان دکتر روزی n نفر میرن پیشش و اینقدر درآمد داره رو هم بریزید دور. الان یک آرایشگاه مردونه هم بری ۱۰۰ تا ۲۵۰ تومن میگیره ولی نه آرایشگر میتونه از درسی که پزشک میخونه لذت ببره و نه پزشک میتونه از کاری که یک آرایشگر میکنه لذت ببره
کسی که به دبیری علاقه نداشته باشه میتونه تعهد به خدمت و بی پولی رو تحمل کنه؟
کسی که به مهندسی علاقه نداره میتونه اگه مجبور بشه یه مدت یه کار کاملا بی ربط انجام بده؟
کلا هر وقت هر چیزی خواستید بدست بیارید حساب کنید که چقدر باید از خودتون هزینه کنید. بعضی وقتا به چیزی میرسید ولی دیگه هیچ لذتی براتون نداره.
درسته علاقه مهمه اما اول کار. در حدی که از رشته ای که میخونیم متنفر نباشیم. علاقه مهمه ولی خود شما اگه رشته ای که بهش علاقه داشتی اصلا درامد مناسبی نداشت بازم بهش علاقه داشتی؟ احتمال پشیمونیت زیاد بود. علاقه داشتن به رشته یکم اورریتده. شما امکان نداره بتونی توی تک تک لحظاتی که دنبال یه رشته میری این علاقه رو حس کنی. از یه جا به بعد میفتی توی زندگی واقعی و برات حتی همون علاقت هم تکراری میشه. علاقه فقط در حدی مهمه که بعدا پشیمون نشی بگی کاش این رشته نمیومدم. همین.
" دردا که بپختیم در این سوز نهان
وان را خبر از آتش ما نیست که خامست "
در حال حاضر 1 کاربر در حال مشاهده این موضوع است. (0 کاربر و 1 مهمان)