2 تا سوال ادبیات از آزمون 8 اذر قلم چی

[SepiSm]

1 - کلمه ی التفات که توی شعر اکسیر عشق اومده ، موقع خوندن چون معنیشو میدونستم دیگه دنبالش نرفتم ( چون ستاره دار هم نیست که آدم بخواد تمام معنی هاشو حفظ کنه )
التفات میشه توجه کردن که همه میدونیم ، حالا امروز توی قلم چی التفات رو به معنی روی آوردن نوشته بود که من زدم غلطه درحالی که زده درسته

سوال من اینه که دوستانی که درست زدن چه جوری معنی این کلمه رو یاد گرفتن ؟؟؟؟ آخه اصلا ستاره دار هم نیست که ادم بره ته کتاب با چند معنیش مواجه بشه ، من خودم کتاب لغت معنی خیلی سبزو دارم که بعضی کلمات مهم رو علاوه بر ستاره دار ها نوشته ، ولی این توش نبود !!!!!!!!


2- ارایه ی آمده در همه ی ابیات به استثنای گزینه ی .......... تماما درست است . (فقط 2 تا از گزینه هاشو مینویسم ، چون این دوتا برام مسئله شده )
1) نرگس مست نواشگر مردم دارش / خون عاشق به قدح بخورد نوشش باد ( ایهام / استعاره )
2) من از تو سیر نگردم و گر ترش کنی ابرو / جواب تلخ ز شیرین ، مقابل شکر آید ( تناقض / اسلوب معادله )

خود پاشخنامه زده 2 ! ولی مگه گزینه ی 1 ایهام داره ؟؟؟؟ گزینه ی 1 ایهام نداره که ! پس با توجه به سوال 1 باید بشه !
الان گزینه ی 2 هم اسلوب داره هم تناقض اخه !!!!!

[Bl4Ck_96]

مطمئنی دومی اسلوب داره؟؟

[Amir James]

سوال١:
منم اشتب زدم . كلا لغت نخوندم هيچي.
اما بايد معني خيلي لغات فاقد ستاره رو بدوني
٢:
مردم دار ايهامه. از اينكه مردم داره( اجتماعيه) و مردمك چشم

[SepiSm]

مطمئنی دومی اسلوب داره؟؟

آره اسلوب که داره ، مصرع دوم تمثیلی از مصرع اوله ، بر پایه ی تشبیه هم هست

[benyamin6422]

برای تشخصی اسلوب معادله عبارت برای اینکه رو بین دو بیت قرار دهید اگه معنی داد اسلوب معادله داره اگه معنی نداد که نداره !!!
که اینجا معنی نمیده

[SepiSm]

سوال١:
منم اشتب زدم . كلا لغت نخوندم هيچي.
اما بايد معني خيلي لغات فاقد ستاره رو بدوني
٢:
مردم دار ايهامه. از اينكه مردم داره( اجتماعيه) و مردمك چشم

عجب چیزیرو توجه نکردم ، حق با توئه
آقا من یه مشکل اساسی با ایهام دارم اونم اینه که من چه جوری باید بفهمم یه کلمه ای 2 معنی و منظورو میرسونه ؟
الان خود شما ایهام هارو چه جوری تشخیص میدی که فلان کلمه ایهام داره ؟
من نمیتونم

[Amir James]

كتاب گاج موضوعي قسمت آرايه هاش يه صفحه يه سري لغت اورده واسه ايهام، ١ هفته هر روز نگاه كني و تست بزني ايهام راه ميفته. از اقاي نظري بپرس اگه ميشه خودشون اون صفحه رو بزارن. من اجازه ندارم يا برو از كتاب دوستات بگير بخون!

[mahdi nazari]

1 - کلمه ی التفات که توی شعر اکسیر عشق اومده ، موقع خوندن چون معنیشو میدونستم دیگه دنبالش نرفتم ( چون ستاره دار هم نیست که آدم بخواد تمام معنی هاشو حفظ کنه )
التفات میشه توجه کردن که همه میدونیم ، حالا امروز توی قلم چی التفات رو به معنی روی آوردن نوشته بود که من زدم غلطه درحالی که زده درسته

سوال من اینه که دوستانی که درست زدن چه جوری معنی این کلمه رو یاد گرفتن ؟؟؟؟ آخه اصلا ستاره دار هم نیست که ادم بره ته کتاب با چند معنیش مواجه بشه ، من خودم کتاب لغت معنی خیلی سبزو دارم که بعضی کلمات مهم رو علاوه بر ستاره دار ها نوشته ، ولی این توش نبود !!!!!!!!


2- ارایه ی آمده در همه ی ابیات به استثنای گزینه ی .......... تماما درست است . (فقط 2 تا از گزینه هاشو مینویسم ، چون این دوتا برام مسئله شده )
1) نرگس مست نواشگر مردم دارش / خون عاشق به قدح بخورد نوشش باد ( ایهام / استعاره )
2) من از تو سیر نگردم و گر ترش کنی ابرو / جواب تلخ ز شیرین ، مقابل شکر آید ( تناقض / اسلوب معادله )

خود پاشخنامه زده 2 ! ولی مگه گزینه ی 1 ایهام داره ؟؟؟؟ گزینه ی 1 ایهام نداره که ! پس با توجه به سوال 1 باید بشه !
الان گزینه ی 2 هم اسلوب داره هم تناقض اخه !!!!!

1. سوال اول غلطه.
طرح سوال از واژه های بی ستاره به این شکل، از استاندارد طراحی خارجه و فقط طراح اجازه داره التفات رو به معنی «توجه کردن» بپرسه. توجه به فرهنگ معین (!)، کتابای ادبیات پیام نور (!) و کتابای انسانی ِ سالای قبل (!) باعث طرح همچین سوالایی میشه.
خط قرمز، منابع کنکورن و اطلاع طراح از منابع دیگه نباید ذهن بچه رو به هم بریزه.

2. اینم غلطه!
ایهام گزینه ی (1): مردم دار: دارای مردمک! / اهل معاشرت
انتخابِ همزمان ِ دو آرایه ی «تناقض و اسلوب» برای بیت دو کاملا اشتباهه، چون به شدت به هم مربوطن:
«شیرین» رو یا باید به معنی ِ «هر معشوق دلپذیر» بگیریم یا «شیرین خانوم، معشوقه ی خسرو»
حالت اول:
«شیرین» به معنی ِ «هر معشوق دلپذیر»؛ اسلوب وجود نداره، چون مصراع دوم توانایی تبدیل شدن به ضرب المثل رو نداره؛ به جاش تناقض داره : این که یه آدم ِ شیرین (دلپذیر)، جواب ِ تلخ بده.
حالت دوم:
«شیرین» به معنی ِ «شیرین خانوم، معشوقه ی خسرو»؛ اسلوب داره، اما دیگه مسلما تناقض نداره، چون اگه «شیرین»، اسم ِ معشوق باشه، جواب ِ تلخ دادنش تناقض ایجاد نمیکنه. در این حالت، «جواب تلخ ز شیرین» دقیقا مث اینه که بگی: «جواب تلخ ز منیژه»!! چون معنی ِ لفظی ِ «شیرین» دیگه مهم نیس!

قضیه وختی پیچیده تر میشه که بدونی «شکر» هم همین وضعیت «چندمعنایی» رو داره: یکی به معنی ِ «ماده ی شیرین ِ خوراکی» و یکی «معشوقه ی دیگر ِ خسروپرویز و هَووی ِ شیرین»!!!

طراحی هر سوال نیاز به تسلط روی ظرافتهایی داره که اگه بخوای لیست کنی، بیشتر از هزار موردن و متاسفانه نادیده گرفته میشه.
در مجموع، به خاطر پیچیدگی ِ بیت 2 و وابسته بودن ِ دوتا آرایه ی پیشنهادی به همدیگه، این بیت هم نادرسته.

[Mr.Emadi]

استاد چرا شما طراح نمیشین تا اینا اینقد مارو گیج نکنن؟

[shahriar70]

با سلام در جواب به سوالات SepiSm
باید بگم که اساسا در کنکور برای آشفته کردن ذهن افراد از لغات بی ستاره استفاده می‌شه غالبا
پس شما تا اونجایی که می تونی سعی در حذف گزینه با کمک لغات ستاره دار داشته باش و به بقیه توجهی نکن ، البته تا جایی که میشه ، در نهایت ممکنه بین دو گزینه گیر کنی ، اونجا هم از بین لغات خارج کتاب ، اونی که خیلی شوت و پرت معنی شده رو انتخاب کن . در مجموع این تست نامردانه طرح شده و زیاد نباید دلگیر و رنجوده بشی از غلط زدن این تست. در ضمن پیشنهاد من به شما و همه دوستان اینه که یه لغت نامه کنار دستتون بذارید و معنای واژه‌ها رو از رو اون بردارید و یادداشت کنید که می‌دونم کار وقت گیری هست ولی باور کنید نتیجه بخشه و شما رو حتی تو خوندن بیت‌ها و معنا کردنشون هم به طور ناخداآگاهانه ای کمک میکنه

در مورد اون بیت که براش تناقض و اسلوب آورده شده باید بگم تست بسیار خوب طرح شده و شما باید التفات داشته باشی که در اسلوب معادله ، به هیچ وجه مصرع اول نباید از لحاظ دستور زبانی ارتباطی به مصرع دوم داشته باشد. بیت دارای تمثیل است ولی هر تمثیلی اسلوب نیست ، در مصرع دوم اگر با دقت بخوانی رد و ربطی به مصرع اول به روشنی وجود دارد و در واقع در آخر مصرع اول و بعد آن در شروع مصرع دوم شاعر دست به استفاده از ترکیب جمله شرطی می زند ، همان طور که در عربی و ساختار جملات شرطی یاد گرفته اید ، اول ادات شرط می آید ، بعد فعل (جمله) شرط و بعد فعل (جمله) جواب ؛ پس با این حساب «گر ترش کنی ابرو » نیاز به جواب شرط دارد که در مصرع دوم آمده و در نتیجه دو مصرع به هم مرتبط هستند و شرط اساسی عدم ارتباط دستوری دو مصرع وجود ندارد.
امیدوارم توانسته باشم شما را کاملا با آرایه اسلوب معادله و پیچیدگی های آن آشنا کرده باشم.

[A.H.Shokouhi]

استاد چرا شما طراح نمیشین تا اینا اینقد مارو گیج نکنن؟

استاد طراح سوالای گاج هستند

[ali14018]

سلام
در مورد سوال اولتون حق با قلم چیه، چون توجه به جانب چیزی ، روی آوردن به آن است.و نیز یادمون باشه فرض رو بر این بگذاریم که هیچ خط قرمزی برای طراحان محترم کنکور مترتب نیست و دانش آموز حتما باید هر لغتی که در کتاب است معنیشو یاد بگیره.
در مورد سوال دومتون ، اولا شکل درست شعر اینه :نرگس مست نوازش گر (نوازش کن)مردم دارش / خون عاشق به قدح گر بخورد نوشش باد"بر وزن فاعلاتن فقلاتن فقلاتن فع لن.
در ثانی ، بله مردم دار ایهام داره 1-مردم دارنده ( خوش خلق)2-مردمک دار .
در ضمن نرگس استعاره از چشم است.بنابراین در گزینه 1 مشکلی نیست
اما گزینه 2:دو تا کنایه است اولی سیر شدن و دومی رو ترش کردن . البته اولی رو طبق آرایه سوم انسانی میتونیم مجاز بگیریم با علاقه ی سببیه. و نیز یه ایهام تناسب زیبایی است بین شیرین و شکر (همسر دوم خسرو ) در مصراع دوم ؛ در این صورت آرایه تناقضی در کار نیست اما اگر ایهام تناسب نگیرم تناقض است یعنی حاصل شیرینی تلخی نمیتواند باشد .پس در گزینه دوم به هیچ وجه اسلوب معادله وجود ندارد و نمی توان آن را تمثیلی برای مصرع اول دانست و فهمید .بنابرای در گزینه ی دوم دو تا کنایه است و یه تناقض .در نتیجه حق با قلم چی است.
و نیز در اسلوب معادله مصراع دوم از نظر مفهوم (نه معنی) مانند مصراع اول است و نیز برای پی بردن به این امر میتونیم بین دو مصرع عبارت " همانطور که " اضافه کنیم. موفق باشید

kamaal.blogsky.com

[M o h a m m a d]

استاد طراح سوالای گاج هستند

+خارج کشور

[mahdi nazari]

با سلام در جواب به سوالات SepiSm
باید بگم که اساسا در کنکور برای آشفته کردن ذهن افراد از لغات بی ستاره استفاده می‌شه غالبا
پس شما تا اونجایی که می تونی سعی در حذف گزینه با کمک لغات ستاره دار داشته باش و به بقیه توجهی نکن ، البته تا جایی که میشه ، در نهایت ممکنه بین دو گزینه گیر کنی ، اونجا هم از بین لغات خارج کتاب ، اونی که خیلی شوت و پرت معنی شده رو انتخاب کن . در مجموع این تست نامردانه طرح شده و زیاد نباید دلگیر و رنجوده بشی از غلط زدن این تست. در ضمن پیشنهاد من به شما و همه دوستان اینه که یه لغت نامه کنار دستتون بذارید و معنای واژه‌ها رو از رو اون بردارید و یادداشت کنید که می‌دونم کار وقت گیری هست ولی باور کنید نتیجه بخشه و شما رو حتی تو خوندن بیت‌ها و معنا کردنشون هم به طور ناخداآگاهانه ای کمک میکنه

در مورد اون بیت که براش تناقض و اسلوب آورده شده باید بگم تست بسیار خوب طرح شده و شما باید التفات داشته باشی که در اسلوب معادله ، به هیچ وجه مصرع اول نباید از لحاظ دستور زبانی ارتباطی به مصرع دوم داشته باشد. بیت دارای تمثیل است ولی هر تمثیلی اسلوب نیست ، در مصرع دوم اگر با دقت بخوانی رد و ربطی به مصرع اول به روشنی وجود دارد و در واقع در آخر مصرع اول و بعد آن در شروع مصرع دوم شاعر دست به استفاده از ترکیب جمله شرطی می زند ، همان طور که در عربی و ساختار جملات شرطی یاد گرفته اید ، اول ادات شرط می آید ، بعد فعل (جمله) شرط و بعد فعل (جمله) جواب ؛ پس با این حساب «گر ترش کنی ابرو » نیاز به جواب شرط دارد که در مصرع دوم آمده و در نتیجه دو مصرع به هم مرتبط هستند و شرط اساسی عدم ارتباط دستوری دو مصرع وجود ندارد.
امیدوارم توانسته باشم شما را کاملا با آرایه اسلوب معادله و پیچیدگی های آن آشنا کرده باشم.

سلام.
با سپاس از همکاری و پاسخ شهریار عزیز.

درباره ی فرهنگ لغت، البته که بی تاثیر نیست، اما دو تا مشکل عمده هست واسه ش:
یکی عملی نبودنش تو مقیاس زیاد. واقعیت اینه که تعداد بچه هایی که ممکنه تن به چنین کاری بدن، به «درصد» نمیرسه.
یکی یم این که، اغلب واژه های مورد سوال از بی ستاره ها اتفاقا میتونن چن معنایی باشن؛ مث همین التفات. ینی وختی فرهنگو وا کنی هم «توجه کردن» رو میبینی و هم «روی آوردن» رو! حالا چی کار باس کرد؟؟؟

درباره ی اسلوب و ارتباط دستوری، البته که توی اسلوب نباید ارتباط دستوری بین مصراعها وجود داشته باشه و اتفاقا توی بیت 2 هم همینطوره! ینی مصراعها هیچ ارتباط دستوری ای ندارن!
یکی از معانی «وگر» تو زبان سعدی و شاعرای همدوره و همینطور مقلدای ایشون، به معنی «هرچند» هستش و «حرف شرط» نیس که «جواب شرط» بخواد:
من از تو سیر نگردم وگر ترش کنی ابرو: ازت سیر نمیشم، هرچند باهام بدرفتاری کنی!
حتی اگه طراح این نکته رم ندونه، ینی با ظرافتای معنایی حروف ربط و شرط در زبان شاعرای گذشته آشنا نباشه و بخواد بیت رو با دستور زبان فارسی امروزی هم تحلیل کنه، بازم ربطی به مصراع دوم پیدا نمیکنه.
با دید امروزی، اگه «وگر» رو حرف شرط هم بگیریم، «ترش کنی ابرو» جمله ی شرطمونه و «من از تو سیر نگردم» جواب شرط میشه، که به خاطر وزن شعر، به «شیوه ی بلاغی» قبل از جمله ی شرط اومده.
به هر حال همه چی تو همون مصراع اول تموم میشه و مصراع دوم کاملا جداگونه س. پس شرط اول برای اسلوب معادله بودن، ینی «استقلال دستوری» رو داره، اما بیان چندوجهی و پیچیده ش و همراهیش با «تناقض» همون طور که گفتم، اجازه نمیده که اسلوب معادله شو قبول کنیم.

[shahriar70]

مهدی جان چرا حکم کلی صادر می‌کنی برای اشعار شاعر بزرگی مثل سعدی و هم دوره‌های ایشون؟ دیگه بزرگتر از حافظ که به نوعی برخی ترکیب ها را وام دار سعدی است نداریم که. در برخی جاها باید اگر را یا معنا کنیم ، برخی جاها باید حتی اگر معنا کرد

سعدی بزرگ راست :

ما به روی دوستان از بوستان آسوده‌ایم / گر بهار آید وگر باد خزان آسوده‌ایم

در اینجا به نظر شما وگر را چطوری هرچند معنی کنیــــــــــم به واقع ؟
اگر باد بهار آید هرچند باد خزان آسوده‌ایم ؟ (!!!!)
این بیت رو به طور کامل میشه به صورت به هم پیوسته خوند.
من از تو سیر نگردم و گر ترش کنی ابرو / جواب تلخ ز شیرین ، مقابل شکر آید
من ازت سیر نمی‌شوم. (تمام شد معنی)
حتی اگر ابرو برای من ترش کنی (خب چی میشه ؟؟؟؟)
(این میشه ) مقابل یک شکری مثل تو جواب تلخ نمی‌تواند بیاید و جواب شیرین می آید.
به همین راحتی ، حال حتی اگر معنای مدنظر شما را هم بهش بدهیم که من به آن التفات نداشتم ، آرایه ایهام در معنا برای آن متضمن می‌شود و به دو صورت و معنا بیت خوانده می‌شود که به واقع از حوصله کنکور به دور است.
در ضمن سر جلسه کنکور افراد آزمون دهنده هریک ممکن است یکی از این دو شکل خوانش به ذهنشان خطور کند و چون ما مبحثی تحت عنوان اشعار سعدی و شاعران هم دوره ایشان و مفهوم اگر و معنایش در کتب درسی دبیرستان نداریم ، طراحی این تست زیاد جالب نیست که شما به آن به طور دقیق اشارت داشتید.

آری شاید در بیت هایی باید و شاید که ما اگر را هم‌چنان معنا کنیم ولی وقتی معنا و مفهوم بیت بدون این ترجمه هم حفظ می‌شود هیچ نیازی به این حرکت نیست و آرایه اسلوب معادله به این شکل رد می‌شود.
از شما خواهش دارم کتاب شاعر آیینه‌های استاد شفیعی کدکنی را بخوانید. در ذیل تعریف دقیق این آرایه که خود ایشان هم این آرایه را به این شکل مطرح کرده‌اند آمده است :
«اسلوب معادله این است که دو مصرع کاملاً از لحاظ نحوی استقلال داشته باشند و از هم تفکیک‌پذیر باشند، هیچ حرف ربطی و یا حرف شرطی و یا چیز دیگری که حتّی در معنا (نه فقط به لحاظ نحوی) آن دو مصرع را به هم مرتبط سازد، یافت نشود.»
دقت کنید حتی در معنا . پس خواننده سر جلسه هر نوعی که بخواند و از نظر ادبی معنا و مفهوم به هم نریزد ، هیــــج ایــــــــــــــــــــراد ی به وقوع نیامده است.

کاملا واضح است که به هر دو صورت می‌توان بیت را خواند.