این رو بدون و یادت نره که اطرافیانت و آدم های عزیز زندگیت رو نمیتونی تغییر بدی
هرچه قدر تلاش کنی
هرچه قدر زمان بذاری
صحبت کنی
تا آدم خودش تصمیم به تغییرات درونی خودش
اونم با میل و اراده ی زیاد نکنه
چیزی تغییر نمیکنه.
این اصل رو که در نظر بگیری
کم تر گله میکنی، کمتر از دیگران ناراحت میشی
و بیشتر زمان رو میذاری برای خودت
تا خودت رو سعی کنی بهتر و قوی تر کنی
تا با شرایط سازگار بشی
اونقدر از آدم های رهگذر زندگیت یا افراد نزدیک به خودت که باهاشون تبادل نگاه داری حرف بشنوی حتی اگه سه ماه فرار کنی از تیر راس نگاه ها و حرف هاشون یکدفعه در خونه رو کلید میندازی جلوی چشمت ظاهر میشن
حرف ها و نگاه ها مثل شلاق دو لبه میمونه وقتی به بدنت اصابت میکنه اول از سردیش می لرزی بعد 2 ثانیه انگار یه برق 200 ولتی از بدنت عبور کرده و جاش تیر میکشه
اونقدر بهت شلاق میخوره که از جای جای بدنت خون چکه چکه میفته زیر پاهات و سه لایه پوستت عمیق باز میشه
نمیمیری ولی تا مدت های طولانی زخم هات ملتهب و خشک شده هست کافیه زمین بخوری یا به وسیله ای برخورد کنی دوباره خودشو نشون میده
روحت آسیب پذیر میشه ولی اخلاق هات و صبر و مقاومتت بیشتر میشه دیگه واسه هر چیزی خودتو نمیبازی و رفتن و اومدن کسی به آخر رسیدن راهت نیست
هر وقتی کسی بخواد تورو تحت تاثیر قرار بده یاد شکنجه های که به بدنت شده و روحی که انقباض شده از درد میفتی
تو غیرقابل نفوذ میشی ولی هنوز روحت آسیب پذیره
جلوی کسی ناله نمیکنی ولی یه گلدون گرفتی بهش از خودت و نشونه های زخم هات میگی نه بعدا علیه ت استفاده میکنه نه سرزنشت میکنه نه بهت ترحم میده
مقاوم شدی هر حرفی و رفتاری دیگه مثل شلاق آزارت نمیده چون قبلا تا لبه سیاهی چشمات پیش رفتی و مرگ واست یه رویا یه قدمی بوده دیگه بدتر از اون نداریم
صبور شدی اگه سرت از درد منفجر بشه یا بدن درد شدید بگیری تحمل میکنی و سعی میکنی خودتو آروم کنی
چکیده و سنجیده حرف میزنی دیگه مثل گذشته اشتیاقی واسه شنیده شدن و دیده شدن نداری لازم بدونی میگی لازم ندونی نمیگی بستگی به معیار و سنجش آدم های دور و ورت داره
برای خودت مرهم هستی نیازی نداری واسه آروم شدن روح و جسمت به کسی پناه ببری مرفین هست و نیست خودتی حالا میخواد کسی باشه کسی نباشه ، دیده بان وضعیتت کسی باشه ، شنودگر حرفهات کسی نباشه
چون تو حسابگر و روانشناس دو بعدت هستی کسی متخصص چیزهای که تجربه کردی ، میگذرونی نیست
اگه یکی فوق تخصص روحیات تو رو درس خونده باشه تهش بهت برچسب افسردگی حاد و قرص های آرام بخش میزنه و به خوردتت میده چیزی که اگه نتیجه بخش بود چرا آدم های دیگه بیشتر وضعیتشون بدتر میشه؟
یه سری چیزا هست که بدون اینکه نیاز باشه مدرک دانشگاهیشو بگیری باید بلد باشی