سلام به همگی سوال درباره انصراف از فرهنگیان و کنکور مجدد

[revenger]

خب آخه همه چی به کنار، ولی پول هم شعاره؟ منِ معلم، شوهرمم در نهایت یه معلم یا یه کارمنده ، و زندگی ساده ای برای خودمون و بچه هامون می سازیم. اما اگر من درآمدم خوب باشه همه چی فرق میکنه، حتی اندازه‌ی درآمد کیسای ازدواجم. حتی با کارمندم ازدواج کنم پول خودم برای خوشحالی بچه هام بسه

اون «پول» فضایی که از پزشکی در ذهن دارین خیلی طول میکشه بهش برسین...از لحظه قبولی حدود ۱۶-۱۷ سال در نظر بگیرین.
ینی عملا جوانیتونو زندگی نکردین....بعد اونم عملاً خیلی وقتا اصن بچه‌هاتونو به زور میبینین...به خاطر چی؟ به خاطر اینکه بچه‌هاتون به جای گوشی ۷-۸ تومنی، گوشی ۵۰-۶۰ تومنی بگیرن و به جای یه پرس غذای ۶۰-۷۰ هزاری غذای ۴۰۰ تومنی بخورن و الی آخر...
نمیدونم شاید دلیل درستی باشه.
(اینجا یاد اون گفته‌ی ریچارد داوکینز میوفتم که میگه ما ماشین بقا واسه یه سری مولکول خودخواه به نام ژن هستیم. هرچند خوشبختانه من این زنجیره رو قطع کردم و تصمیم گرفتم هرگز تشکیل خانواده ندم)
من که پدر و مادرم هردو معلم بودن کمبود خاصی نداشتم تو زندگیم...همیشه بیش از نیازم تو حسابم بوده...ولی خب لاکچری بازیم درنیاوردم هیچوقت.
در واقع میشه گفت منظومه‌ی فکری من و شما یه کم متفاوته درنتیجه زندگی رو متفاوت از هم می‌بینیم که طبیعیه.
ایام به کام

[Carolin]

منم همیشه تو مدرسه و اطرافیان هوش و درسم خوب بوده (تو آزمونا همیشه تنبلی میکردم و متوسط) واسه همین فکر میکنم اون جایگاه حقمه باید براش تلاش کنم

ای کاش همینها رو نمیگفتید . این جملات منو یاده یک قشر خاص میندازه که اتفاقا برای باره هزار و یکم بودکه شنیدمش
+
در هرحال تخمین برای رتبه شما باتوجه به این حرفی که زدید 15 تا 20 کا منطقه هست.

پ.ن: مطمئنا ده دوازده هزارنفراول (حتی تا 20کا کشور) نه تنبلند نه کم هوش.

[Red velvet]

ای کاش همینها رو نمیگفتید . این جملات منو یاده یک قشر خاص میندازه که اتفاقا برای باره هزار و یکم بودکه شنیدمش
+
در هرحال تخمین برای رتبه شما باتوجه به این حرفی که زدید 15 تا 20 کا منطقه هست.

پ.ن: مطمئنا ده دوازده هزارنفراول (حتی تا 20کا کشور) نه تنبلند نه کم هوش.

کدوم قشر خاص؟ ببینید حرفاتون درسته منم هیچ گاردی در برابرش ندارم اما گفتم که من میخوام تغییر کنم. الان شبیه ۱۹ سالگیم نیستم

[telma_alen]

خب فقط هفته ای 24 ساعت تدریس میکنن میشه دو برابر تدریس کنن تا حقوقشون بالا بره الان مثلا یه پرستار با کلی خون و بیماری و مردم طلبکار سرکار داره هفت هشت تومن میگیره تازه رتبه کنکورشون هم اکثرا بهتر بوده نسبت به معلما و دروس دانشگاه هم سخت تر ، تازه بعد فارغ التحصیلی هم استخدام نیستن و باید برن یه شبه کنکور دیگه بدن تا استخدام شن کلا اوضاع برای همه خنده دار شده نه یه قشر خاص مثلا دستمزد ماهانه یه کارگر ساده تو اروپا ماهیانه بالای 2500 دلاره اینجا دستمزد یه معلم ماهی 200 دلار !

کی گفته اکثرا رتبه پرستارها بهتراز معلما هم بوده؟
رتبه ۲۹ کنکور انسانی رفت فرهنگیان یعنی حتی پشت کرد ب ارشد پیوسته و حقوق
معمولا اول میزنن فرهنگیان بهد پرستاری مگر اینکه فرهنگیان دوست نداشته باشن

[_POORYA_]

خب نکته همینجاست
من نمیگم با پزشکی نمیشه
میگم وقتی با هر دو میشه، عاقلانه اینه راهی که بسیار کم دردسرتر و کوتاهتره انتخاب بشه. به نظرم واسه فرهنگ جامعه ما که نون آوری رو وظیفه زن نمیدونه، واسه یه خانم هیچ شغلی بهتر از معلمی نیست.
فکر بزرگ و اهداف متعالی و اینا همش شعاره... حداقل از سال ۹۷ به بعد دیگه نمی ارزن درواقع.
در نهایت صلاح ملک خویش خسروان دانند. آرزوی موفقیت دارم واستون.

امان از سال ۹۷
اتفاقات اون سال باعث شد من که وارد ی مسیر دیگه ای شده بودم برگردم سر مسیر سابقم البته خداروشکر که دیر نشد

+

دنیا عجیبه واقعا خیلی عجیب هرچقدر بزرگتر میشم اینو بیشتر میبینم و حس میکنم ؛ ی ویروس کوچولو یا تصمیم و خودخواهی ی نفر چقدر میتونه موثر باشه رو خیلی چیزها

[NormaL]

خب آدم از تجربه ها درس میگیره. من قبلا واقعا پزشکیو نمیخواستم برام اخ و پیف بود ولی الان دوستش دارم.
واقعا متاسفم برای خودم چون آدمی هستم که زیاد هدف عوض میکنم

پس همین هدفی که الان داری و میخوای براش از دانشگاه انصراف بدی هم ممکنه عوض بشه

[Red velvet]

آپ

[_POORYA_]

برید آموزش دانشگاه و بپرسید ولی باید مبلغ بالایی رو بعنوان جریمه بدید
درمورد پزشکی هم شما از الان ی ضرب بری تا اتمام تخصص میشه ۱۵ سال پیشنهادم اینه به دندون(۶.۵سال) دارو(۶سال) و فیزیو(۴سال) هم فکر کنید

[bewniii]

نمی خواستم نظری بزارم ولی حالا که آپ کردید تصمیمم عوض شد
به نظرم نقد رو ول نکنید و نسیه رو بچسبید! الآن در حال حاضر شما یک شغل ثابت دارید ولی میخواید انصراف بدید و کلی هم خسارت بدید که آیا قبول بشید یا آیا قبول نشید؟!!!
نمی دونم ترم چندید ولی به نظرم ادامه بدید درستونو بعدا در کنار معلمی هم میتونید پزشکی بخونید
همین الآن من خانومی رو تو اینستاگرام میشناسم بعد از این چهار سال فرهنگیانش تموم شد کنکور داد و پزشکی قبول شد الآنم داره مشاوره میده
مختصر هم بخوام توضیح بدم این خانوم چجوری این کارو کرد (چون مدرک شمارو آموزش پرورش به خاطر تعهد گرفته) ایشون دیپلم مجدد یه رشته دیگه رو گرفتن و با دیپلم جدیدشون رفتن پزشکی
ینی دیپلمشون تجربی بود ایشون آزمون دادن و دیپلم ریاضی گرفتن و با دیپلم ریاضیشون که دیگه دست آموزش پرورش نبود وارد دانشگاه شدن

[wonshower]

ایدیشونو بدین لطفا

[Red velvet]

نمی خواستم نظری بزارم ولی حالا که آپ کردید تصمیمم عوض شد
به نظرم نقد رو ول نکنید و نسیه رو بچسبید! الآن در حال حاضر شما یک شغل ثابت دارید ولی میخواید انصراف بدید و کلی هم خسارت بدید که آیا قبول بشید یا آیا قبول نشید؟!!!
نمی دونم ترم چندید ولی به نظرم ادامه بدید درستونو بعدا در کنار معلمی هم میتونید پزشکی بخونید
همین الآن من خانومی رو تو اینستاگرام میشناسم بعد از این چهار سال فرهنگیانش تموم شد کنکور داد و پزشکی قبول شد الآنم داره مشاوره میده
مختصر هم بخوام توضیح بدم این خانوم چجوری این کارو کرد (چون مدرک شمارو آموزش پرورش به خاطر تعهد گرفته) ایشون دیپلم مجدد یه رشته دیگه رو گرفتن و با دیپلم جدیدشون رفتن پزشکی
ینی دیپلمشون تجربی بود ایشون آزمون دادن و دیپلم ریاضی گرفتن و با دیپلم ریاضیشون که دیگه دست آموزش پرورش نبود وارد دانشگاه شدن

با دیپلم ریاضی رفت پزشکی؟ میشه پیجشو بدید؟

[Red velvet]

دوستان هنوز مایلم نظرات افراد بیشتری رو بدونم (آپ)

[katy perry]

سلام..من نظر کلی مو میگم چراها هم بعضا مربوط میشه به تجربیات، روحیات و شرایط..من اگر جای شما بودم اینکارو نمیکردم...برآورد من اینه که به زودی سیل علاقه از سمت تجربی به فرهنگیان جاری میشه...ولی اگر اونقدر دیوونه کاری که میخوای شروع کنی هستی،انجامش بده! اگر دیوونش نیستی نه! خوب یا بد، درست یا اشتباه زندگی کلا یه تجربه یک نفره س..کسی نمیتونه بگه چیزی خوبه یا بد، تلخه یا شیرین...زندگی کلا همینه..پر از اشتباه بعضا...شاید برید و چند سال دیگه بفهمید اشتباه کردین رشته تونو عوض کردید! شاید هم نه خوشحال بودین! نهایتا اینکه تحت هر شرایطی سعی کن از زندگی لذت ببری! زندگی نه اونقدر بلنده که بخوای هدرش بدی و ازین شاخه به اون شاخه بپری؛ نه اونقدر کوتاهه که دیونه بازی درنیاری! این تعریف از زندگی رو هم باید ریخت دور که از اشتباه کردن بترسی یا فرار کنی! چون همینه...تا وقتی زنده هستی میتونی درستش کنی...
به عنوان یک دختر ماجراجوی کله شق که دیگه تا الان درحال اشتباه کردن و هدر دادن عمر بوده، معلمی رو رها نمیکردم، انقدر چیزای جذاب واسم وجود داره که برم کشفشون کنم، چون تازه یقین پیدا کردم جوونی خیلییییی زود میگذره! و اینکه میگن دیگه حالشو نداری دروغ نیست! حقیقتش اون چیزی که خاصه و تکه خودتیو عمرت...پزشکی یا هر رشته ای معیار نیست که بخوایم زندگیمونو با اون اندازه بگیریم..بیشتر اینا بخاطر القای فرهنگ جامعه س بنظر(جسارت نباشه منظورم شما نیست، هر آدم نوعی هست)، ولی اگه هنوز از خط کشی های جامعه رد نشدی بهتره رها کنی و بری سمت پزشکی...اگرم طبق قوانین خودت هستی و با تحقیق به این نتجیه رسیدی که بری پزشکی، برو انجامش بده...ولی بدون این یک راهه ( چه بری چه نری) که هیچ چیزش مشخص نیست پس خودتو آماده کن واسه هر چیزی، و اینکه هرچی شد که دیگه به گذشته و فلان و...فک نکن، ما باید شهامت دادن تاوان اشتباهاتمون رو داشته باشیم...
یکجا گفتی خانواده هم گفته بودن فرهنگیان...بنظرم راهی که جواب خودشو پس داده و دلسوزترین افراد زندگی آدم هم باهاش موافقن راحت قابل اعتمادتریه؛ ولی دروغ چرا؟ من اگه کاری رو بخوام انجام بدم همه عالم هم بگن نه؛ انجام میدم، ....اگه داری حساب کتاب میکنی که چی بشه و فردا چی نشه و...بنظرم اصلااا ریسک نکن و انصراف نده کنار این کارت هرکار میخوای بکن؛ ولی اگه اگه هیچی واست مهم نیس برو انصراف بده...امیدوارم موفق باشی...

[telma_alen]

یه زمانی به یه نقطه ای میرسی که دیگه بین آدما فرق نمیزاری و معیارت مدرک یا رشته تحصیلی نیست
پزشک و معلم و مهندس و کارگر فرقی نخواهند داشت و صرفا انسان بودن را آرزو میکنی
امیدوارم همه مون ب اون درجه برسیم واقعا

[Red velvet]

سلام..من نظر کلی مو میگم چراها هم بعضا مربوط میشه به تجربیات، روحیات و شرایط..من اگر جای شما بودم اینکارو نمیکردم...برآورد من اینه که به زودی سیل علاقه از سمت تجربی به فرهنگیان جاری میشه...ولی اگر اونقدر دیوونه کاری که میخوای شروع کنی هستی،انجامش بده! اگر دیوونش نیستی نه! خوب یا بد، درست یا اشتباه زندگی کلا یه تجربه یک نفره س..کسی نمیتونه بگه چیزی خوبه یا بد، تلخه یا شیرین...زندگی کلا همینه..پر از اشتباه بعضا...شاید برید و چند سال دیگه بفهمید اشتباه کردین رشته تونو عوض کردید! شاید هم نه خوشحال بودین! نهایتا اینکه تحت هر شرایطی سعی کن از زندگی لذت ببری! زندگی نه اونقدر بلنده که بخوای هدرش بدی و ازین شاخه به اون شاخه بپری؛ نه اونقدر کوتاهه که دیونه بازی درنیاری! این تعریف از زندگی رو هم باید ریخت دور که از اشتباه کردن بترسی یا فرار کنی! چون همینه...تا وقتی زنده هستی میتونی درستش کنی...
به عنوان یک دختر ماجراجوی کله شق که دیگه تا الان درحال اشتباه کردن و هدر دادن عمر بوده، معلمی رو رها نمیکردم، انقدر چیزای جذاب واسم وجود داره که برم کشفشون کنم، چون تازه یقین پیدا کردم جوونی خیلییییی زود میگذره! و اینکه میگن دیگه حالشو نداری دروغ نیست! حقیقتش اون چیزی که خاصه و تکه خودتیو عمرت...پزشکی یا هر رشته ای معیار نیست که بخوایم زندگیمونو با اون اندازه بگیریم..بیشتر اینا بخاطر القای فرهنگ جامعه س بنظر(جسارت نباشه منظورم شما نیست، هر آدم نوعی هست)، ولی اگه هنوز از خط کشی های جامعه رد نشدی بهتره رها کنی و بری سمت پزشکی...اگرم طبق قوانین خودت هستی و با تحقیق به این نتجیه رسیدی که بری پزشکی، برو انجامش بده...ولی بدون این یک راهه ( چه بری چه نری) که هیچ چیزش مشخص نیست پس خودتو آماده کن واسه هر چیزی، و اینکه هرچی شد که دیگه به گذشته و فلان و...فک نکن، ما باید شهامت دادن تاوان اشتباهاتمون رو داشته باشیم...
یکجا گفتی خانواده هم گفته بودن فرهنگیان...بنظرم راهی که جواب خودشو پس داده و دلسوزترین افراد زندگی آدم هم باهاش موافقن راحت قابل اعتمادتریه؛ ولی دروغ چرا؟ من اگه کاری رو بخوام انجام بدم همه عالم هم بگن نه؛ انجام میدم، ....اگه داری حساب کتاب میکنی که چی بشه و فردا چی نشه و...بنظرم اصلااا ریسک نکن و انصراف نده کنار این کارت هرکار میخوای بکن؛ ولی اگه اگه هیچی واست مهم نیس برو انصراف بده...امیدوارم موفق باشی...

واقعا به نظرت دیوونگیه؟

نظر تو اینه که بعد از اتمام لیسانس مرخصی بگیرم بشینم کنکورو بخونم و اگر قبول شدم استعفا بدم از آ.پ؟