✅ اهمیت لزوم ارزهای دیجیتال کریپتوکارنسی ✅

[SonaMi]

رمز ارزها نوعی ارز دیجیتال است که از طریق کد ایجاد می شود. آن ها خارج از سیستم های بانکی و دولتی سنتی عمل می کنند.
ارزهای رمزنگاری شده برای اطمینان از معاملات و تنظیم ایجاد واحدهای اضافی از رمزنگاری استفاده می کنند. بیت کوین، اصلی ترین و معروف ترین ارزهای دیجیتال، در ژانویه ۲۰۰۹ راه اندازی شد. امروز بیش از ۲۰۰۰ ارز رمزپایه به صورت آنلاین coinmarketcap در دسترس است.
ارزهای دیجیتال با ارزهای سنتی تفاوت چشمگیری دارند زیرا از فناوری بلاک چین برای ایجاد دفتر توزیع شده استفاده می کنند. با این وجود، هنوز هم می توانید آن ها را مانند سایر ارزها خریداری و بفروشید و همچنین می توانید با قیمت های مختلف ارزهای رمزپایه شده از طریق CFD معامله کنید.
ارزهای دیجیتال در ابتدا به منظور ارائه روش پرداخت جایگزین برای معاملات آنلاین طراحی شدند. با این حال، ارزهای رمزپایه هنوز برای همه معاملات به طور گسترده ای پذیرفته نیستند، زیرا برخی آن ها را بیش از حد ناپایدار می دانند که به عنوان روش پرداخت مناسب نیستند.
به عنوان یک ارز غیرمتمرکز، برای جلوگیری از نظارت و نفوذ دولت توسعه داده شد و در عوض بازارهای ارزهای رمزپایه توسط پروتکل اینترنت همتا به همتا کنترل می شوند

اولین ارز دیجیتال در دنیای کریپتو کارنسی ها
بیت کوین به عنوان اولین ارز رمزپایه غیرمتمرکز شناخته می شود. و به ارزهای دیجیتال که بعد از بیت کوین به وجود آمدن را آلت کوین می گویند. بیت کوین مانند همه ارزهای رمزپایه، از طریق یک پایگاه داده معاملات بلاک چین کنترل می شود، که به عنوان یک دفتر توزیع شده عمومی عمل می کند.
بیت کوین توسط Satoshi Nakamoto ایجاد شده است – اینکه آیا این نام به یک فرد یا یک گروه اشاره دارد، ناشناخته است.
یکی از ویژگی های اکثر ارزهای دیجیتال این است که آن ها کمیاب و محدود بودن تعداد آن هاست و برخی از آن ها محدودیت مطلق در عرضه دارند. در نتیجه، در برخی موارد فقط تعداد محدودی از واحد پول در گردش است. به عنوان مثال انتظار نمی رود که تعداد بیت کوین از ۲۱ میلیون عدد فراتر رود.
از طرف دیگر ارزهای رمزنگاری شده مانند اتریوم کمی متفاوت عمل می کنند. صدور ۱۸ میلیون توکن اتریوم در سال محدود شده است که برابر با ۲۵ درصد از عرضه اولیه است. محدود کردن عدد به آن مقدار بالاتری می دهد.
ویژگی های اصلی ارزهای دیجیتال

تعدادی از اصول اساسی وجود دارد که بر استفاده از ارز دیجیتال شده، مبادله و معاملات حاکم است.
۱- رمزنگاری

ارزهای رمزنگاری شده از چندین روش از رمزنگاری پیشرفته استفاده می کنند. در دنیای دیجیتال امروز اساساً مبتنی بر علوم کامپیوتر و نظریه ریاضی است. همچنین از علوم ارتباطات، فیزیک و مهندسی برق استفاده می شود.
دو عنصر اصلی رمزنگاری برای ارزهای رمزپایه اعمال می شود – هش و امضای دیجیتال:
Hashing: یکپارچگی داده ها را تأیید می کند، ساختار بلاک چین را حفظ می کند و جزئیات و معاملات حساب افراد را رمزگذاری می کند. همچنین پازل های رمزنگاری ایجاد می کند که استخراج بلوک را امکان پذیر می کند.
امضاهای دیجیتال: به فرد امکان می دهد تا بخشی از اطلاعات رمزگذاری شده را فاش کند بدون اینکه این اطلاعات را فاش کند.
با استفاده از ارزهای رمزپایه، این فناوری برای امضای معاملات پولی مورد استفاده قرار می گیرد و مالکیت آن را نشان می دهد.
۲- فناوری بلاکچین

بلاک چین دفتر مرکزی یا لیست غیرمتمرکز یا معاملات ارزهای رمزنگاری شده است. بلوک های تکمیل شده، متشکل از آخرین معاملات، ثبت شده و به بلاک چین اضافه می شوند. آن ها به ترتیب زمانی به عنوان یک سابقه باز، دائمی و قابل تأیید ذخیره می شوند.
شبکه ای از فعالان بازار که همیشه در حال پیشرفت هستند، بلاک چین ها را مدیریت می کنند و آن ها از پروتکل مشخصی برای اعتبارسنجی بلاک های جدید پیروی می کنند. هر”گره” یا رایانه متصل به شبکه به طور خودکار یک نسخه از بلاک چین را بارگیری می کند. این به همه امکان می دهد بدون نیاز به نگهداری سوابق مرکزی، معاملات را ردیابی کنند.



فناوری Blockchain رکوردی را ایجاد می کند که بدون توافق سایر شبکه ها قابل تغییر نیست. مفهوم بلاکچین به بنیانگذار بیت کوین، Satoshi Nakamoto نسبت داده می شود. این مفهوم الهام بخش برنامه های دیگر فراتر از پول نقد و ارز دیجیتال بوده است.
استخراج بلوک ارزهای دیجیتال

استخراج کوین ها روند پیوستن سوابق معاملات جدید به عنوان بلوک های بلاکچین است. در این فرآیند – با استفاده از بیت کوین به عنوان مثال – بیت کوین های جدید به استخراج کنندگان اعتبار داده می شوند و به تعداد کل کوین های در گردش اضافه می شوند.
استخراج به یک نرم افزار خاص نیاز دارد که برای حل معماهای ریاضی مورد استفاده قرار می گیرد و این اعتبار معاملات قانونی را که بلوک ها را ایجاد می کند، معتبر می داند. این بلوک ها در فواصل منظم به دفتر عمومی (بلاک چین) اضافه می شوند. همان طور که نرم افزار معاملات را حل می کند، ماینر با مقدار مشخصی بیت کوین پاداش می گیرد. سخت افزار یک ماینر هرچه سریعتر بتواند مسئله ریاضی را پردازش کند، احتمال اعتبار سنجی معامله و کسب پاداش بیت کوین بیشتر است.



ارزهای رمزپایه اصلی

بیت کوین bitcoin

بیت کوین (bitcoin) به عنوان اصلی ترین و شناخته شده ترین ارز دیجیتال شده شناخته می شود. Satoshi Nakamoto، یک شخص یا گروهی از افراد تحت عنوان، آن را در سال 2009 ایجاد کرده است.
تا دسامبر 2017، حدود 16.7 میلیون بیت کوین در گردش بود (ممکن است تعداد محدود 21 میلیون موجود باشد). معامله گران می توانند بیت کوین را از طریق صرافی خریداری کرده و از طریق CFD در مورد حرکت قیمت آن حدس بزنند.
اتریوم Ethereum

اتریوم Ethereum در دنیای ارزهای رمزنگاری شده نسبتاً جدید است. در سال ۲۰۱۵ راه اندازی شد و در زمان نوشتن مقاله در حال حاضر دومین شبکه ارز دیجیتال است. این عمل به روشی مشابه شبکه بیت کوین انجام می شود و به افراد امکان می دهد از طریق یک شبکه باز توکن هایی را ارائه دهند که ارزش را نشان می دهند.
به توکن ها اتر ETHER گفته می شود و این همان چیزی است که به عنوان پرداخت در شبکه استفاده می شود. با این حال، استفاده اصلی Ethereum این است که به جای قراردادی هوشمند، به عنوان قراردادهای هوشمند عمل کند. قراردادهای هوشمند، اسکریپت های کد هستند که می توانند در زنجیره بلوک اتریوم مستقر شوند. محدودیت اتر نیز کمی متفاوت با بیت کوین است. عرضه سالانه 18 میلیون اتر است که برابر با 25 درصد از مقدار اولیه عرضه است.
بیت کوین کش bitcoin cash

بیت کوین کش (bitcoin cash) یک ارز رمزپایه و شبکه پرداخت است که در نتیجه یک هارد فورک با بیت کوین در دسامبر ۲۰۱۷ ایجاد شده است. هارد فورک هنگامی اتفاق می افتد که اعضای جامعه ارزهای رمزپایه اختلاف نظر داشته باشند، معمولاً در مورد پیشرفت نرم افزارهای استفاده شده در شبکه اتفاق می افتد.

کوین Litecoin
لایت کوین (Litecoin) یک ارز رمزنگاری همتا به همتا است که توسط چارلی لی (کارمند سابق گوگل) در سال 2011 راه اندازی شد. این کوین یک بیت کوین اسپین آف اولیه یا “altcoin” بود و در ابتدا برای معاملات با ارزش کمتر از معاملات انجام شده استفاده می شد بیت کوین به بیان فنی، تقریباً یکسان با بیت کوین ایجاد شده است، اما تفاوت های قابل توجهی دارد.
به عنوان مثال، لایت کوین می تواند بلوک ها را چهار برابر سریع تر از بیت کوین پردازش کند. همچنین برای استخراج به فناوری پیشرفته تری نیاز است، اما تعداد کل کوین های موجود دارای ظرفیت بزرگتری هستند- در حال حاضر ۸۴ میلیون کوین تنظیم شده است که چهار برابر بیشتر از بیت کوین است.
ریپل Ripple

ریپل (Ripple) شبکه ای است که انتقال هر ارز (اعم از ارزهای تاسیس شده و ارزهای رمزپایه) را در سراسر جهان امکان پذیر می کند. هدف آن اطمینان از انتقال ایمن، سریع و کم هزینه از طریق شبکه، بدون خطر تقلب یا برگشت هزینه است. این شبکه بسیار سریع تر از بیت کوین است- فقط در چند ثانیه قادر به انجام معاملات است. هزینه معامله و جابه جایی آن نیز بسیار کمتر است که یکی از دلایلی است که ریپل به طور فزاینده ای توسط بانک ها برای تسویه حساب پذیرفته شده است. Ripple همچنین نامی است که به ارز رمزپایه بومی (XRP) استفاده می شود و در تمامی استفاده می شود.
نتیجه گیری در مورد ارز دیجیتال

بیت کوین و سایر ارزهای دیجیتال را به بهترین وجه می توان به عنوان ارزهای فیزیکی جایگزین توصیف کرد. همان طور که در بالا اشاره شد، امروزه آن ها به عنوان ارز مبادله هنوز به طور گسترده ای پذیرفته نشده اند.
چشم انداز ارزهای رمزپایه باینری است – به احتمال زیاد آن ها یا با شکست روبرو می شوند و یا جهان را تسخیر می کنند. این از عواملی است که ریسک بالاتر و پاداش بالقوه بالاتری را در بازار ارزهای رمزپایه ایجاد می کند.

[SonaMi]

معرفی بهترین ارزهای دیجیتال برای استخراج

مدت زیادی می شه که کاربران در زمینه رمزارزها فعالیت می کنند. عده ای رمزارزها را می خرند و عده ای هم به دنبال بهترین ارزهای دیجیتال هستند تا اونارو استخراج کنند. هر دیدگاه مزایا و معایب خودشو داره و به طور کلی اگر بخواهیم این مزایا و معایب را مشخص کنیم در یک کلمه خلاصه می شه.
“دانش”.
عدم دانش چه در زمینه استخراج و چه در زمینه خرید و فروش می تونه ضررهای مالی سنگینی بهتون وارد کنه. پس پیشنهاد می کنم حتما قبل از ورود به هر یک از این درها اطلاعات و دانش لازم را کسب کنید.

بهترین رمزارز برای استخراج

در این مقاله قصد داریم به اون دسته از تفکرات که به دنبال استخراج هستند و در پله بعدی می خواهند بدونند چه ارز دیجیتالی پتانسیل خوبی برای استخراج دارد پاسخ دهیم.
طبیعتا پس از آنکه رمزارز خود را انتخاب کردید در پله بعدی به دنبال سخت افزار مناسب برای استخراج آن می گردید.
بیت کوین مدتی طولانی است که در میان ماینرها و استخراج کننده ها حرفی برای گفتن دارد و عده زیادی در این زمینه مشغول به ماین هستند. اما با گذشت زمان، در پی آن با افزایش تعداد استخراج گران و بودجود آمدن فارم های استخراج بیت کوین سختی شبکه بیت کوین نیز بالاتر رفت و اکنون در نقطه ای هستیم که با این سختی شبکه و رقابت سنگینی که وجود دارد یا باید بیخیال استخراج بیت کوین بشویم و یا حتما از دستگاه های ایسیک استفاده کنیم. همانطور که می دانید استخراج با ۳ نوع سخت افزار امکان پذیر است. گرافیکی، پردازنده مرکزی و یا دستگاه های ایسیک. و اکنون دستگاه های ایسیک با قدرت هش بالایی که دارند توانسته اند رقبای خود را از میان حذف کنند. و یا اینکه هزینه بالایی را متحمل شویم و دستگاه های قوی خریداری کنیم تا بتوانیم در این میدان پر رقابت سهمی را از آن خود کنیم
در این میان عده ای کلا بیخیال استخراج بیت کوین شده اند و به دنبال استخراج رمزارزهای دیگری هستند.
انتخاب یک رمزارز خوب برای استخراج چندین فاکتور دارد:

1. اخبار فاندای رمزارز
2. نوسانات اخیر قیمت
3. مقبولیت و کاربرد پذیری
4. حجم مارکت آن رمزارز
5. پیشینه و تجربه توسعه دهندگان
6. پیش بینی قیمت

هنگامی که می خواهید یک رمزارز را برای استخراج انتخاب کنید حتما اخباری که در زمینه این رمزارز وجود دارد را بررسی کنید. توجه داشته باشید رمزارز انتخابی شما مشکلات قانونی و دادگاهی نداشته باشد تا بعدا دچار مشکل و افت قیمت شود. حجم مارکت آن را در نظر بگیرید و ببینید چند درصد از کل مارکت را در اختیار دارد. حتما سایت اصلی رمزارز را مشاهده کنید و پلن های رمزارز و تیم آن را مشاهده کنید.
متاسفانه یا خوشبختانه تمام رمزارزهایی که امروزه وارد دنیای کریپتو می شوند قابلیت استخراج ندارد. یا می توانید آن ها را در صرافی های نظیر بایننس فارم کنید و یا خرید و فروش کنید.
در این میان چندین رمزارز را که بهترین بازدهی را برای استخراج دارند معرفی می کنیم:

1. بیت کوین ( Bitcoin )
   
   بیت کوین به عنوان بهترین گزینه برای استخراج است اما سختی شبکه آن کار را برای ماینرها سخت کرده است. تعداد کوین های بیت کوین محدود به 21 میلیون واحد است و از این تعداد حدود 18 میلیون آن استخراج شده است. زمانی شما می توانستید با CPU استخراج کنید. اما امروزه با پدیدار شدن دستگاه های ایسیک دیگر استخراج کردن با پردازنده مرکزی صرفه اقتصادی ندارد، شدنی است اما به صرفه نیست. و در آخر الگوریتم اثبات کار بیت کوین SHA-256 می باشد.
2. اتریوم ( Ethereum )
   
   تعداد کوین های اتریوم محدود به 210 میلیون است. الگوریتم اثبات کار این کوین Ethash می باشد. اما طبق برنامه ها قرار است سه ماهه اول سال 2020 از این الگوریتم به الگوریتم Progpow تغییر کند، هدف از این تغییر مقابله با دستگاه های ایسیک است که با کارت های گرافیکی قوی اقدام به استخراج می کنند و امنیت شبکه را به خطر می اندازند. لازم به ذکر است که تا نهایت 2 یا 3 سال آینده اتریوم کاملا بر روی الگوریتم اثبات سهم پیاده می شود و دیگر کار از دست ماینرها خارج است اما تا آن موقع هم سود بسیار زیادی می تواند برای شما رقم بزند.
3. اتریوم کلاسیک ( Ethereum Classic )
   
   تا سال ۲۰۱۶ تنها یک اتریوم وجود داشت اما هک بزرگی که در سال ۲۰۱۷ رخ داد باعث شد اتریوم جدیدی خلق شود و اتریوم قبلی به نام اتریوم کلاسیک شناخته شود. صرفه استخراجی هر دو یکی است. اما اتریوم کلاسیک برای استخراج گران یک مزیت دیگر دارد. این است که اتریوم برنامه این را دارد که تا نهایت ۳ سال آینده از الگوریتم اثبات کار به سمت اثبات سهم برود و در این صورت دستگاه های ماینینگ کارایی خود را از دست می دهند اما اتریوم کلاسیک همچین برنامه ای ندارد و قابل استخراج است. نکته بعدی اینکه هنوز برای اتریوم سقف کوین محدودی قرار نداده اند و قرار است برای آن تورم سالانه در نظر بگیرند.
4. مونرو ( Monero )
   
   از بهترین رمزارزها برای حفاظت از حریم خصوصی به شمار می رود. زیرا در تراکنش تمامی کوین ها حداقل آدرس ولت فرستنده و گیرنده و مقدار انتقالی ذکر می شود و می تواند در سایت بلاکچین تراکنش را ردگیری کرد ( هویت اشخاص مشخص نمی شود و تنها مقدار انتقالی و آدرس ولت های آنان مشخص می شود ) اما در مونرو به این شکل نیست و بلاکچین آن هیچ اطلاعاتی به هیچکس نمی دهد.
   ۱۸ میلیون مونرو وجود دارد و تا کنون ۱۷.۳ میلیون آن استخراج شده است.اما جای نگرانی نیست زیرا پس از رسیدن به ۱۸.۴ میلیون مونرو کوین های جدید مونرو با نرخ ثابت ۰.۳ مونرو در هر دقیقه استخراج می شود، پس مونرو سقف ندارد.
5. زی کش ( Zcash )
   
   زی کش یک فورک از بلاکچین بیت کوین است و قابلیتی که آن را از بیت کوین و سایر رمزارزها متمایز می کند این است که همانند مونرو تراکنش های آن ناشناس است. الگوریتم استخراج آن Equihash است و دیگر کوین هایی ه این الگوریتم را دارند نظیر Zencash و Hash را می توان با دستگاه های استخراج زی کش استخراج کرد. در زی کش پس از هر 840 هزار بلاک پاداش استخراج نصف می شود. پاداش هر بلاک 12.5 واحد زی کش است. هر بلاک در 2.5 دقیقه ساخته می شود. شبکه زی کش با ایسیک ها فعالیت می کند پس استخراج آن با دستگاه های ایسیک توجیح اقتصادی بهتری دارد.
6. گرین ( Grin )
   
   شاید باورتان نشود ولی گرین یکی از بهترین کوین ها برای استخراج است. پروتکل گرین نام جذاب میمبل ‌ویمبل (MimbleWimble) را داراست که از سری کتاب های هری پاتر برداشته شده است. این پروتکل همانند پروتکل بلاکچین می باشد. از ویژگی‌های برجسته گرین می‌توان به افزایش حریم خصوصی، مقیاس‌پذیری و کاهش ظرفیت بلاک چین اشاره کرد.
   گرین از دو الگوریتم برای استخراج استفاده می کند:
   1. CuckARood-29 که فقط برای کارت های گرافیکی استفاده می شود و در آن دستگاه ایسیکی وجود ندارد.
   2. CuckAToo-31 که برای دستگاه های ایسیک استفاده می شود.
   گرین سقف کوین ندارد و هر بلاک آن در ۱ دقیقه استخراج می شود و پاداش هر بلاک ۶۰ واحد گرین کوین است.
7. ریون کوین ( Ravencoin )
   
   ریون کوین نیز یکی از فورک های بیت کوین است که در سال ۲۰۱۸ عرضه شد، رده ۴۴ بازار رمزارزها را در اختیار دارد و حجم مارکتی معادل ۵۲ میلیارد دلار داراست. استخراج ریون کوین تنها با کارت های گرافیکی همکان پذیر است. تعداد واحد های آن ۲۱ میلیون بوده و هر بلاک آن در ۱ دقیقه استخراج می شود.
8. بیت کوین گلد ( Bitcoin Gold )
   
   بیت کوین گلد هم یک فورک از بیت کوین است و الگوریتم آن Zhash می باشد که صرفا برای کارت های گرافیکی ساخته شده است. این ارزدیجیتال 90 درصد ارزش خود را از دست داده است اما هنوز هم سود آوری خوبی برای استخراج دارد.

این رمزارزها در میان دنیای استخراج جای خودشونو باز کردند و با توجه به حجم بازار، نوسانات قیمتی و آینده ای که پیش رو دارند می توانند گزینه های خوبی باشند. رمزارزهایی که پتانسیل خوبی برای استخراج داشته باشند زیاد هستند. اگر رمزارز دیگری از نظر شما مورد قبول است حتما در زیر این مقاله برای ما کامنتش کنید تا معرفی کنیم.
فاکتورهای مهم استخراج یک رمزارز:

اکنون می رسیم به این سوال که برای استخراج یک رمزارز باید چه فاکتورهایی را بررسی کنیم:
این موضوع به صورت کلی به دو بخش تقسیم می شود:

1. ارزدیجیتال
2. سخت افزاری

ارزدیجیتال

منظور از فاکتورهای مهم ارزدیجیتال را بررسی کردیم. مواردی از قبیل حجم مارکت آن رمزارز، آینده آن، سختی شبکه رمزارز، قیمت آن و مواردی از این قبیل همگی در رابطه با خود ارزدیجیتال است.
سخت افزاری

پس از آنکه رمزارز خود را جهت استخراج انتخاب کردید باید به دنبال یک سخت افزار قوی باشید تا بتوانید سود خوبی کسب کنید. سخت افزاری که بازگشت سرمایه سریعی برای شما به ارمفان بیاورد هش ریت بالایی داشته باشد، شرایط سخت افزاری آن نظیر مصرف برق مناسبی نیز داشته باشد همه این ها مواردی است که در مقاله بهترین ماینرها به آن پرداخته ایم و می توانید با مطالعه آن ها اطلاعات لازم را کسب کنید.
امیدواریم با انتخاب درست رمزارز خود بتوانید سود خوبی را کسب کنید.

[SonaMi]

بلاک چین چیست؟


بلاک چین Blockchain سیستمی برای ثبت اطلاعات می باشد. به گونه ای که تغییر، هک یا تقلب در سیستم را بسیار دشوار یا غیرممکن می کند.
بلاک چین به معنای واقعی کلمه فقط یک زنجیره بلوک است، اما معنی اصلی این کلمه کمی متفاوت است. وقتی دو کلمه “block” و “chain” با یکدیگر ادغام می شوند، در واقع در مورد اطلاعات دیجیتال (“block”) ذخیره شده در یک پایگاه داده عمومی (“زنجیره”) صحبت می کنیم.
“بلوک” های یک بلاک چین Blockchain از اطلاعات دیجیتالی خاصی تشکیل شده اند که شامل سه قسمت می باشند:

1. بلوک هایی که اطلاعات مربوط به معاملات شما مانند تاریخ، زمان و حجم آخرین تراکنش شما ا را ذخیره می کنند.
2. بلوک هایی که اطلاعات مربوط به افرادی را که در معاملات شرکت می کنند را ذخیره می کنند. به جای استفاده از نام واقعی شما، خرید شما بدون هیچ گونه اطلاعات شناسایی با استفاده از یک “امضای دیجیتال” منحصر به فرد که مانند نوعی نام کاربری می باشد ثبت می شود.
3. بلوک هایی که اطلاعات متمایز کننده از دیگر بلوک ها را ذخیره می کنند. دقیقاً مانند نام های متمایز افراد، هر بلوک یک کد منحصر به فرد به نام “هش” را ذخیره می کند که امکان جدا سازی آن بلوک نسبت بهب قیه بلوک ها را فراهم می کند. هش ها کدهای رمزنگاری شده ای هستند که توسط الگوریتم های خاصی ایجاد می شوند. حتی اگر جزئیات معامله جدید شما تقریباً مشابه خرید قبلی شما باشد، هنوز هم می توان بلوک ها را به دلیل کدهای منحصر به فرد آنها از یکدیگر تفکیک کرد.

یک بلوک در بلاکچین بیت کوین در واقع می تواند حدود ۱ مگابایت داده ذخیره کند. بسته به اندازه معاملات، یک بلوک می تواند چندین هزار معامله را کنار یکدیگر کنترل کند.

بلاک چین Blockchain چگونه کار می کند؟
هنگامی که یک بلوک داده های جدید را ذخیره می کند، به زنجیره بلوکی اضافه می شود. همانطور که از نام آن مشخص است، بلاکچین شامل چندین بلوک است که بهم پیوسته اند. برای اینکه بلوکی به بلاکچین اضافه شود، چهار اتفاق باید بیفتد:

1. ایتدا یک معامله باید شکل بگیرد. در بسیاری از موارد یک بلوک به طور بالقوه هزاران تراکنش را با هم جمع می کند، بنابراین امکان دارد خرید شما همراه با اطلاعات تراکنش سایر کاربران در یک بلوک بسته بندی می شود.
2. معامله باید تأیید شود. پس از انجام خرید، معامله شما باید تأیید شود. با سایر سوابق عمومی اطلاعات، مانند کمیسیون تبادل اوراق بهادار، ویکی پدیا، یا کتابخانه های محلی ، شخصی مسئولیت بررسی اطلاعات جدید داده ها را بر عهده دارد. با این حال، با استفاده از بلاکچین، این کار به عهده شبکه ای از رایانه می باشد. هنگامی که خرید خود را انجام می دهید، شبکه ای از رایانه ها برای بررسی معامله شما دست به کار می شوند. به این معنی که آنها جزئیات خرید، از جمله زمان معامله، حجم و قیمت معامله و شرکت کنندگان در معامله را تأیید می کنند.
3. تراکنش باید در یک بلوک ذخیره شود. پس از تأیید صحت معامله، چراغ سبز آن معامله گرفته شده است. حجم معامله، امضای دیجیتالی شما و امضای دیجیتال طرف دیگر، همه در یک بلوک ذخیره می شوند. در این مرحله، معامله احتمالاً به صدها یا هزاران معامله مشابه دیگر می پیوندد.
4. باید به بلوک هش داده شود. پس از تأیید معاملات یک بلوک، باید یک کد شناسایی منحصر به فرد به نام هش به آن داده شود. همچنین بلوک هش جدیدترین بلوک اضافه شده به زنجیره بلوک نیز داده می شود. پس از هش شدن، بلوک می تواند به زنجیره بلوکی اضافه شود.

وقتی بلوک جدید به زنجیره بلوکی اضافه می شود، مشاهده آن در دسترس عموم قرار می گیرد. اگر نگاهی به بلاکچین بیت کوین بیندازید، می توانید به داده هایی مانند، (“زمان”) ، مکان(“ارتفاع”) و شخص تخصیص یافته (“تخصیص یافته توسط”)دسترسی پیدا کنید.
آیا بلاک چین اختصاصی می باشد؟

محتوای بلاک چین Blockchain در دسترس عموم قرار دارد، اما کاربران همچنین می توانند رایانه های خود را به عنوان گره به شبکه بلاکچین متصل کنند. با این کار، رایانه آنها نسخه ای از بلاکچین را دریافت می کند که هر زمان بلوک جدیدی اضافه می شود، به طور خودکار به روز می شود، مانند Facebook News Feed که هر زمان وضعیت جدیدی ارسال بشود، بروزرسانی آن به صورت خودکار انجام می شود.
هر رایانه در شبکه بلاک چین نسخه کپی خود از بلاک چین را دارد، به این معنی که هزاران یا حتی در مورد بیت کوین میلیون ها نسخه از همان بلاک چین وجود دارد. اگرچه هر نسخه از بلاک چین همسان می باشد، اما گسترش این اطلاعات در شبکه ای از رایانه ها، دستکاری اطلاعات را دشوارتر می کند. با استفاده از بلاک چین، یک گزارش مشخص و قطعی از وقایع وجود ندارد که بتواند دستکاری شود. در عوض، یک هکر باید هر نسخه از بلاک چین موجود در شبکه را دستکاری کند. به همین دلیل نیز بلاک چین یک دفتر “توزیع شده” می باشد.
با جستجوی بلاک چین بیت کوین، متوجه خواهید شد که به شناسایی اطلاعات مربوط به کاربران معامله کننده دسترسی ندارید. اگرچه تراکنش های موجود در بلاکچین کاملاً ناشناس نیستند، اما اطلاعات شخصی کاربران به امضای دیجیتالی یا نام کاربری آنها محدود می شود.
اما یک سوال مهم پیش می آید که اگر نمی توانید بدانید چه کسی بلوک ها را به بلاک چین Blockchain اضافه می کند، چگونه می توانید به بلاک چین Blockchain یا شبکه رایانه های پشتیبانی کننده آن اعتماد کنید؟
آیا بلاک چین امن می باشد؟

فناوری بلاک چین Blockchain موارد امنیتی و اعتماد کاربران را از چندین طریق تامین می کند.. اول، بلوک های جدید همیشه به صورت خطی و زمانی ذخیره می شوند. یعنی همیشه به “انتهای” بلاک چین اضافه می شوند. اگر نگاهی به بلاک چین بیت کوین بیندازید، می بینید که هر بلوک موقعیتی روی زنجیره دارد که “ارتفاع” نامیده می شود.
پس از اضافه شدن بلوک به انتهای زنجیره بلوک، بازگشت و تغییر در محتوای بلوک بسیار دشوار می باشد. به این دلیل که هر بلوک حاوی هش مخصوص به خود است، همراه با هش بلوک قبل از آن. کدهای هش توسط یک تابع ریاضی ایجاد می شوند که اطلاعات دیجیتالی را به رشته ای از اعداد و حروف تبدیل می کنند. اگر اطلاعات به هر روشی ویرایش شود، کد هش نیز تغییر می کند.
این عمل می تواند دلیلی بسیار محکم برای تایید امنیت بلاک چین Blockchain باشد. بگذارید بگوییم یک هکر تلاش می کند تراکنش شما را از آمازون دستکاری کند تا در واقع شما مجبور شوید دو بار هزینه خرید خود را پرداخت کنید. به محض اینکه آنها مقدار پول تراکنش شما را دستکاری کنند، هش بلوک تغییر می کند. بلوک بعدی در این زنجیره هنوز حاوی هش قدیمی می باشد و هکر برای ادامه ی کار خود، باید آن بلوک را نیز به روز کند. با این حال، انجام این کار باعث تغییر هش آن بلوک و دیگر بلوک ها می شود.
بنابراین، برای تغییر یک بلوک واحد، یک هکر باید تک تک بلوک های موجود در بلاکچین را تغییر دهد. محاسبه مجدد همه آن هش ها به یک قدرت محاسباتی بسیار زیاد و غیرمحتمل نیاز دارد. به عبارت دیگر، به محض اضافه شدن بلوک به بلاکچین Blockchain، ویرایش آن بسیار دشوار و حذف آن غیرممکن می شود.
اثبات کار

برای حل مسئله اعتماد، شبکه های بلاکچین آزمایشاتی را برای رایانه هایی که می خواهند به شبکه بپیوندند و بلوک هایی را به زنجیره اضافه کنند، اجرا کرده اند. این تست ها که “مدل های اجماع” نامیده می شوند، نیاز دارند تا کاربران قبل از شرکت در یک شبکه بلاکچین، “خود را ثابت کنند”. یکی از متداول ترین مثالهای بیت کوین “اثبات کار” نام دارد.
در سیستم اثبات کار، رایانه ها باید “اثبات” کنند که با حل یک مسئله پیچیده ریاضی محاسباتی “کار” انجام داده اند. اگر رایانه یکی از این مشکلات را برطرف کند، واجد شرایط اضافه کردن بلوک به بلاک چین خواهد شد. اما روند افزودن بلوک به بلاکچین، چیزی که دنیای ارزهای رمزنگاری شده آن را “استخراج” می نامد، آسان نیست. در واقع، شانس حل یکی از این مشکلات در شبکه بیت کوین در آگوست سال ۲۰۲۰ حدود ۱ در ۱۷.۵۶ تریلیون بود.
برای حل مسائل پیچیده ریاضی با این شانس، رایانه ها باید برنامه هایی را اجرا کنند که هزینه انرژی قابل توجهی دارد.
اثبات کار، حملات هکرها را غیرممکن نمی کند، اما تا حدودی آنها را بی فایده می کند. اگر یک هکر بخواهد حمله به بلاکچین را هماهنگ کند، باید بیش از ۵۰٪ از کل قدرت محاسباتی بلاکچین را کنترل کند تا بتواند سایر شرکت کنندگان شبکه را تحت فشار قرار دهد. با توجه به اندازه فوق العاده بلاکچین بیت کوین، حمله به اصطلاح ۵۱٪ تقریباً ارزش تلاش را ندارد و بیش از حد غیرممکن است.
بلاک چین در مقابل بیت کوین

هدف بلاکچین Blockchain این است که اطلاعات دیجیتالی ضبط و توزیع شود، اما ویرایش نشود. فهم این مسئله بدون دیدن عملی این فناوری ممکن است دشوار باشد، بنابراین بیایید نگاهی به چگونگی عملکرد واقعی اولین بلاک چین بیندازیم.




فناوری بلاکچین Blockchain برای اولین بار در سال 1991 توسط استوارت هابر(Stuart Haber) و دبلیو اسکات استورنتتا( W. Scott Stornetta)، دو محقق که می خواستند سیستمی را اجرا کنند که در آن نمی توان زمان سند را دستکاری کرد، شرح داده شد. اما تقریباً دو دهه بعد، با راه اندازی بیت کوین در ژانویه 2009، بلاکچین اولین کاربرد واقعی خود را نشان داد.
پروتکل بیت کوین بر روی بلاکچین ساخته شده است. ساتوشی ناکاموتو، نام مستعار خالق بیت کوین، در ایمیلی که مقاله تحقیقاتی خود را در مورد معرفی ارز دیجیتال اعلام کرد، از آن به عنوان “یک سیستم نقدی الکترونیکی جدید که کاملاً همتا به همتا است و شخص ثالث قابل اعتمادی ندارد” نام برد.
چگونگی کار

به احتمال زیاد میلیون ها نفر در سراسر جهان هستند که حداقل بخشی از بیت کوین را در اختیار دارند. بگذارید بگوییم یکی از این میلیون ها نفر می خواهد بیت کوین خود را برای خرید مواد غذایی خرج کند. اینجاست که بلاکچین Blockchain وارد می شود.
وقتی صحبت از پول چاپی می شود، استفاده از ارز چاپی توسط یک مرجع مرکزی، معمولاً یک بانک یا دولت تنظیم و تأیید می شود. اما بیت کوین توسط هیچ شخصی کنترل نمی شود. در عوض، معاملات انجام شده در بیت کوین توسط شبکه ای از رایانه ها تأیید می شود. این همان معنای “غیرمتمرکز بودن” شبکه و بلاک چین بیت کوین می باشد.
وقتی شخصی با استفاده از بیت کوین برای کالای دیگری پول می پردازد، رایانه های موجود در شبکه بیت کوین برای تأیید معامله مسابقه می دهند. برای این کار، کاربران برنامه ای را روی رایانه های خود اجرا می کنند و سعی می کنند یک مسئله پیچیده ریاضی، به نام “هش” را حل کنند. وقتی رایانه با “هش” کردن یک بلوک مشکل را حل می کند، کار الگوریتمی آن رایانه نیز تراکنش های بلوک را تأیید می کند. همانطور که در بالا توضیح دادیم، هنگامی که معامله انجام شده به صورت عمومی ثبت و به عنوان یک بلوک در بلاکچین ذخیره می شود غیر قابل تغییر می شود. در مورد بیت کوین و سایر بلاک چین ها، رایانه هایی که بلوک ها را با موفقیت تأیید می کنند، پاداش کار خود را با ارز رمزپایه دریافت می کنند. این کار معمولاً “استخراج” نامیده می شود.
اگرچه تراکنش ها به صورت عمومی در بلاکچین ثبت می شوند، اما داده های کاربران به طور کامل وجود ندارد. برای انجام معاملات در شبکه بیت کوین، شرکت کنندگان باید برنامه ای تحت عنوان “کیف پول” را اجرا کنند. هر کیف پول از دو کلید رمزنگاری منحصر به فرد و مجزا تشکیل شده است: یک کلید عمومی و یک کلید خصوصی. کلید عمومی محلی است که معاملات به آن واریز و از آن برداشت می شود. این کلید همچنین به عنوان امضای دیجیتالی کاربر در دفتر بلاکچین نشان داده می شود.
کلید عمومی کاربر نسخه کوتاه شده کلید خصوصی وی است که از طریق یک الگوریتم پیچیده ریاضی ایجاد شده است. با این وجود، به دلیل پیچیدگی این معادله، تقریباً غیرممکن است که فرآیند معکوس شود و یک کلید خصوصی از یک کلید عمومی تولید شود. به همین دلیل، فناوری بلاکچین محرمانه تلقی می شود.
مبانی کلید عمومی و خصوصی

شما می توانید یک کلید عمومی را به عنوان یک کمد مدرسه و کلید خصوصی را به عنوان ترکیب کمد در نظر بگیرید. معلمان و دانش آموزان می توانند نامه ها و یادداشت ها را از طریق شکاف در کمد شما، داخل کمد بیاندازند. با این حال، تنها شخصی که می تواند محتوای صندوق پستی را بازیابی کند شخصی است که کلید منحصر به فرد آن را دارد. با این حال، لازم به ذکر است که در حالی که محتویات کمد مدرسه در دفتر مدیر نگهداری می شوند، هیچ پایگاه داده مرکزی وجود ندارد که کلیدهای خصوصی شبکه بلاکچین را ردیابی کند. اگر کاربری کلید خصوصی خود را به اشتباه استفاده کند، دسترسی به کیف پول بیت کوین خود را از دست می دهد.
یک زنجیره عمومی واحد

در شبکه بیت کوین، بلاکچین Blockchain نه تنها توسط یک شبکه عمومی از کاربران به اشتراک گذاشته و نگهداری می شود، بلکه بر سر آن توافق می شود. وقتی کاربران به شبکه می پیوندند، رایانه متصل به آنها نسخه کپی از بلاکچین را دریافت می کند که در صورت اضافه شدن بلوک جدیدی از تراکنش ها، بروزرسانی می شود. اما اگر از طریق خطای انسانی یا تلاش یک هکر، کپی یکی از کاربران از بلاکچین دستکاری شود تا با سایر نسخه های بلاکچین متفاوت باشد چه اتفاقی پیش خواهد آمد؟
پروتکل بلاکچین از طریق فرآیندی به نام “اجماع” از وجود چندین بلاکچین جلوگیری می کند. در حضور نسخه های مختلف زنجیره بلوکی، پروتکل اجماع طولانی ترین زنجیره موجود را اتخاذ می کند. منظور بیشتر کاربران از زنجیره بلوک این است که بلوک ها می توانند سریعتر به انتهای زنجیره اضافه شوند. پروتکل اجماع یکی از بزرگترین نقاط قوت فناوری بلاکچین است اما در عین حال می تواند باعث یکی از بزرگترین نقاط ضعف آن نیز شود.
تئوری مقاومت در برابر هکر ها

از لحاظ تئوریک این امکان وجود دارد که یک هکر در قاعده ای که حمله ۵۱٪ نامیده می شود، از قانون اکثریت استفاده کند. بگذارید بگوییم که پنج میلیون رایانه در شبکه بیت کوین وجود دارد، مطمئناً یک ادعای ناخالص و تقسیم تعداد آن به اندازه کافی آسان می باشد. برای دستیابی به اکثریت در شبکه، یک هکر باید حداقل ۲.۵ میلیون و یکی از آن رایانه ها را کنترل کند. با انجام این کار، یک مهاجم یا گروهی از مهاجمان می توانند در روند ثبت معاملات جدید دخالت کنند. آنها می توانند معامله ای ارسال کرده و سپس آن را معکوس کنند. این کار باعث معلوم شدن وجود دوباره سکه خرج شده می شود. این آسیب پذیری که به هزینه های مضاعف معروف است، معادل دیجیتالی یک جعل تقلبی کامل می باشد و به کاربران امکان می دهد دو بار بیت کوین خود را خرج کنند.
اجرای چنین حمله ای برای بلاک چین در مقیاس بیت کوین بسیار دشوار است، زیرا برای به دست آوردن کنترل میلیون ها کامپیوتر، تنها به یک مهاجم نیاز دارد. هنگامی که بیت کوین برای اولین بار در سال ۲۰۰۹ تاسیس شد و تعداد کاربران آن ده ها نفر بود، کنترل اکثر قدرت محاسباتی در شبکه برای یک مهاجم آسان تر بود. این مشخصه بلاکچین به عنوان یکی از نقاط ضعف ارزهای رمزپایه تازه کار شناخته شده است.
تحت کنترل درآمدن بلاکچین توسط شرکت Bitfury

تا مارس 2014، Bitfury بیش از 50٪ از کل توان محاسباتی شبکه بلاکچین را در اختیار داشت. این گروه به جای اینکه به افزایش قدرت خود در شبکه ادامه دهد، برای تنظیم، قول داد که توان خود را هرگز از 40٪ بالاتر نبرد. Bitfury می دانست که اگر آنها بخواهند کنترل خود را بر روی شبکه ادامه دهند، با فروش کوین های کاربران برای آماده سازی در برابر احتمال حمله 51٪، ارزش بیت کوین کاهش می یابد. به عبارت دیگر، اگر کاربران اعتماد خود را به شبکه بلاکچین از دست دهند، اطلاعات موجود در آن شبکه کاملاً بی ارزش خواهد شد. بنابراین کاربران بلاکچین فقط قبل از شروع به ضرر کردن می توانند قدرت محاسباتی خود را تا حدی افزایش دهند.
کاربرد عملی بلاکچین

به نظر می رسد که بلاکچین Blockchain در واقع روشی کاملاً مطمئن برای ذخیره سازی داده ها در مورد انواع معاملات می باشد. در حقیقت، از فناوری بلاکچین می توان برای ذخیره داده های مربوط به مبادلات املاک، توقف در یک زنجیره تأمین و حتی رای دادن به یک نامزد انتخاباتی استفاده کرد.
Deloitte اخیراً بیش از 1400 شرکت را در 14 منطقه در مورد ادغام بلاکچین در عملیات خود بررسی کرده است. این بررسی نشان داد که 82٪ از پاسخ دهندگان قصد دارند در 12 ماه آینده کارکنانی با تخصص در بلاکچین را استخدام کنند و 39٪ از آنها امروزه دارای سیستم بلاکچین می باشند. علاوه بر این، 36٪ از شرکت ها اعلام کرده اند که در سال آینده 5 میلیون دلار یا بیشتر در بلاکچین سرمایه گذاری خواهند کرد. در این جا برخی از محبوب ترین کاربردهای بلاکچین را مورد بررسی قرار می دهیم.
استفاده بانکی

شاید هیچ صنعتی بیشتر از بانکداری از ادغام بلاکچین در فعالیت های تجاری خود سود نبرد. موسسات مالی فقط در ساعات کاری، پنج روز در هفته فعالیت می کنند. این بدان معناست که اگر جمعه در ساعت ۶ عصر یک چک را واریز کنید، احتمالاً باید تا صبح روز دوشنبه منتظر بمانید تا پول به حساب شما واریز شود. حتی اگر سپرده خود را در ساعات کاری واریز کنید، با توجه به حجم بالای تراکنش هایی که بانک ها باید تسویه کنند، بررسی معامله ممکن است یک تا سه روز طول بکشد. اما بلاکچین اینگونه نیست و به صورت ۲۴ ساعته فعالیت می کند.
با ادغام بلاکچین در بانک ها، مصرف کنندگان می توانند معاملات خود را در کمتر از ۱۰ دقیقه مشاهده کنند، در واقع این عمل، مدت زمان لازم برای اضافه کردن بلوک به بلاکچین است، بدون در نظر گرفتن زمان و روز هفته. با استفاده از بلاکچین، بانک ها همچنین امکان تبادل وجه بین موسسات را با سرعت و امنیت بیشتری دارند. به عنوان مثال، در تجارت سهام، روند تسویه ممکن است سه روز طول بکشد (اگر بانک ها در تجارت های بین المللی معامله کنند)، به این معنی که پول و سهام برای آن زمان مسدود شده است.
با توجه به حجم مبالغ مربوطه، حتی در مدتی که پول در حال جابجایی می باشد، امکان هزینه ها و خطرات قابل توجه برای بانک ها وجود دارد. بانک اروپایی سانتاندر و شرکای تحقیقاتی آن پس انداز احتمالی را بین 15 تا 20 میلیارد دلار در سال می دانند. Capgemini، یک مشاور فرانسوی، تخمین می زند که مصرف کنندگان می توانند هر ساله از طریق برنامه های مبتنی بر بلاکچین تا 16 میلیارد دلار در هزینه های بانکی و بیمه پس انداز کنند.
استفاده در رمز ارز ها

بلاکچین بستر ارزهای رمزنگاری شده مانند بیت کوین و دیگر رمز ارز ها را تشکیل می دهد. ارزهایی مانند دلار آمریکا توسط یک مرجع مرکزی، معمولاً یک بانک یا دولت تنظیم و تأیید می شوند. اگر برای این مرجع مشکلی به وجود آید، ممکن است ارزش پول اشخاص در معرض خطر قرار بگیرد. این مشکلات باعث به وجود آمدن سیستم غیر متمرکزی مانند بیت کوین شد.
بلاکچین Blockchain با گسترش فعالیت های خود در شبکه ای از رایانه ها به بیت کوین و سایر ارزهای رمزپایه اجازه می دهد بدون نیاز به یک مرجع مرکزی فعالیت کنند. این سیستم نه تنها خطر را کاهش می دهد بلکه بسیاری از هزینه های پردازش و معامله را نیز از بین می برد. همچنین به کشورهای دارای ارزهای ناپایدار ارزی پایدارتر همراه با کاربردهای بیشتر و شبکه ای گسترده تر از افراد و موسساتی که می توانند با آنها تجارت کنند، هم در داخل و هم در سطح بین المللی را ارائه می دهد.
موارد درمانی

ارائه دهندگان خدمات درمانی می توانند از بلاکچین Blockchain برای ذخیره ایمن سوابق پزشکی بیماران خود استفاده کنند. هنگامی که یک پرونده پزشکی تولید و تایید می شود، می توان آن را در زنجیره بلوک نوشت و با این کار به مراجعه کنندگان اطمینان خاصی در مورد دستکاری نشدن پرونده های پزشکی آن ها داد. این سوابق درمان شخصی می تواند با استفاده از یک کلید خصوصی در زنجیره بلوک رمزگذاری و ذخیره شود، به طوری که فقط توسط افراد خاصی قابل دسترسی باشد و در نتیجه از حریم خصوصی آنها اطمینان حاصل شود.
استفاده در سوابق املاک

روند ثبت حقوق مالکیت سنگین و ناکارآمد می باشد. امروزه، یک سند فیزیکی باید به یک کارمند دولت در دفتر ثبت محلی تحویل داده شود، جایی که آن سند را به صورت دستی وارد پایگاه داده مرکزی و فهرست عمومی شهرستان ها می کنند. در صورت اختلاف در مورد دارایی، ادعاهای مالکیت باید با شاخص عمومی سازگار شود.
علاوه بر پر خطر بودن این فرایند، خطا های انسانی نیز در این کار دخیل می باشند. عدم دقت باعث می شود ردیابی مالکیت املاک کارایی کمتری داشته باشد. با وجود بلاکچین Blockchain دیگر نیازی به اسکن اسناد و ردیابی پرونده های فیزیکی در یک دفتر ثبت محلی نیست. اگر مالکیت املاک در بلاکچین ذخیره و تأیید شود، مالکان می توانند اعتماد به عملی دقیق و دائمی داشته باشند.
استفاده در قرار داد های هوشمند

قرارداد هوشمند یک کد رایانه ای است که می تواند در زنجیره بلوک برای تسهیل، تأیید یا مذاکره در مورد قرارداد تعبیه شود. قراردادهای هوشمند تحت مجموعه ای از شرایط عمل می کنند که کاربران با آن موافقت می کنند. در صورت تحقق آن شرایط، شرایط توافق نامه به طور خودکار اعمال می شوند.
به عنوان مثال، شخصی با استفاده از یک قرارداد هوشمند آپارتمان خود را به شما اجاره می دهد. آن شخص موافقت می کند به محض پرداخت ودیعه، کلید درب آپارتمان را به شما بدهد. طرفین قوانین معامله خود را به قرارداد هوشمند ارسال خواهند کرد، این قرارداد در تاریخ اجاره بسته می شود و کلید درب بین طرفین جابجا می شود. اگر تا تاریخ اجاره کلید دربتامین نشود، قرارداد هوشمند سپرده وثیقه شما را پس خواهد داد. این کار باعث از بین رفتن هزینه اضافی برای بستن یک قرار داد خواهد شد.
موارد استفاده در رای گیری

رأی با استفاده از بلاکچین Blockchain پتانسیل لازم را برای از بین بردن تقلب در انتخابات و افزایش میزان رای دهندگان دارد، همانطور که در انتخابات میان دوره ای نوامبر 2018 در ویرجینیا غربی آزمایش شد. هر رأی به عنوان یک بلوک در بلاکچین ذخیره می شود، و دستکاری در آنها تقریباً غیرممکن می شود. پروتکل بلاکچین همچنین شفافیت در روند انتخابات را حفظ می کند، از پرسنل مورد نیاز برای انجام انتخابات و شمارش رای ها کاسته می شود و دیگر نیاز به زمان زیادی برای شمارش آرا نیست و نتایج به صورت فوری اعلام می شوند.
مزایا و معایب بلاکچین

با وجود پیچیدگی های موجود، توانایی بلاکچین به عنوان یک سیستم غیرمتمرکز برای ثبت سوابق تقریباً بدون محدودیت می باشد. از حریم خصوصی بیشتر کاربر و افزایش امنیت گرفته تا هزینه پردازش و خطاهای کمتر، فناوری بلاکچین ممکن است پیشرفت فراوانی در آینده داشته باشد.
مزایا

• از بین بردن دخالت انسانی در تأیید صحت اطلاعات
• کاهش هزینه ها با حذف تأیید شخص ثالث
• با ایجاد تمرکززدایی، دستکاری دشوارتر می شود
• معاملات امن، خصوصی و کارآمد
• فناوری شفاف

معایب

• هزینه قابل توجه فناوری مرتبط با استخراج بیت کوین
• معاملات کم در هر ثانیه
• سابقه استفاده در فعالیتهای غیرقانونی
• استعداد هک شدن

در اینجا جزئیات بیشتر نقاط فروش بلاکچین Blockchain برای مشاغل حاضر در بازار ذکر شده است.
دقت زنجیره

معاملات در شبکه بلاک چین توسط شبکه ای متشکل از هزاران یا میلیون ها رایانه تأیید می شود. این عمل تقریباً تمام دخالت های انسانی در روند تأیید را از بین می برد، در نتیجه خطای انسانی کمتر و ثبت اطلاعات دقیق تری انجام می شود. حتی اگر یک رایانه در شبکه یک اشتباه محاسباتی مرتکب شود، خطا فقط در یک نسخه از بلاکچین رخ می دهد. برای اینکه این خطا به بقیه بلاکچین ها سرایت کند، باید حداقل توسط ۵۱٪ از رایانه های شبکه انجام شود که این عمل تقزیبا غیر ممکن می باشد
کاهش هزینه ها

به طور معمول، مصرف کنندگان برای تأیید معامله، به دفتر اسناد رسمی مراجعه می کنند. بلاکچین نیاز به تأیید شخص ثالث هزینه های مربوط به آنها را برطرف می کند. به عنوان مثال صاحبان مشاغل هر زمان که پرداخت هایی را با استفاده از کارت های اعتباری انجام می دهند، هزینه کمی را متحمل می شوند، زیرا بانک ها مجبورند این معاملات را پردازش کنند. از طرف دیگر، بیت کوین اقتدار مرکزی ندارد و عملاً هیچ هزینه معاملاتی را نیز ندارد.
تمرکز زدایی

بلاکچین Blockchain هیچ یک از اطلاعات خود را در یک مکان مرکزی ذخیره نمی کند. در عوض، بلاکچین کپی شده در شبکه ای از رایانه ها پخش می شود. هر زمان که بلوک جدیدی به زنجیره بلوکی اضافه شود، هر رایانه در شبکه زنجیره بلوک خود را بروزرسانی می کند تا تغییر را منعکس کند. با گسترش این اطلاعات در سراسر شبکه، به جای ذخیره سازی آنها در یک پایگاه داده مرکزی، دستکاری در بلاکچین دشوارتر می شود. اگر نسخه ای از بلاکچین به دست یک هکر بیفتد، فقط یک نسخه از اطلاعات، به جای کل شبکه، به خطر می افتد.
آینده بلاک چین Blockchain

بلاکچین Blockchain با انجام تحولی عظیم در سیستم مالی و با تمرکز زدایی، امکان انقلابی بزرگ را در آینده فراهم می کند.
بیت کوین اولین انقلاب این سیستم بود وسپس بسیاری از ارز های دیجیتالی از این سیستم برای جلب اعتماد کاربران استفاده کردند.
با کاربرد های فراوانی که ذکر کردیم، بلاکچین Blockchain آینده ای درخشان را برای سیستم های مالی خواهد ساخت.

منبع: آکادمی ایران ریچ