در بطن اهمال کاری

[Zero_Horizon]

ما وقتی رفتار اشتباهی انجام می‌دهیم و بلافاصله تنبیه می‌شویم، بیشتر احتمال دارد آن رفتار را ترک کنیم. اما اگر فاصله‌ی بین رفتار و مجازات زیاد شود، تنبیه به سادگی رفتار را اصلاح نمی‌کند.
فرض کنید همان لحظه که در رانندگی خطایی انجام می‌دهید، جریمه از حساب شما کسر شود. اثر این نوع پرداخت جریمه، با جریمه‌ای که ماه‌ها یا سال‌ها بعد، زمان معامله‌ی ماشین و اخذ صورت‌وضعیت خلافی خودرو پرداخت می‌کنید، تفاوت دارد.
تنبلی و اهمال کاری هم، وضعیت مشابهی دارد: ما امروز تنبلی می‌کنیم و مدتی بعد، هزینه‌ی آن را می‌پردازیم. این شکل از تجربه‌‌ی با تأخیر، تأثیر قدرتمندی از نظر اصلاح رفتار ندارد.
اگر این دو پاسخ (شرطی شدن، فشار روانیِ کمِ دردهای دور) را ترکیب کنید، احتمالاً یک راهکارِ ساده به ذهن‌تان خواهد رسید:

• گام اول: برای کار خود، مهلت مشخص تعیین کنید.
• گام دوم: جریمه‌های سریع و مشخص، برای انجام ندادن تعهد‌های کوتاه‌مدت خود در نظر بگیرید.

مثال جریمه برای تنبلی و اهمال کاری
مثلاً اگر می‌گویید من هر شب قرار است نیم ساعت زبان بخوانم، با خودتان قرار بگذارید که اگر این کار را نکردید، همان شب، مبلغ مشخصی را به حساب یک موسسه‌ی خیریه واریز کنید یا هر کار دیگری که برایتان سخت است، انجام دهید (اگر کار خیر برایتان بسیار خوشایند است، پول را به حساب موسسه‌ای که از آن نفرت دارید بریزید).
البته جریمه قرار نیست همیشه مالی باشد. مثلاً ممکن است خودتان را وادار کنید یک بار دستشویی یا حمام را بشویید.

[Zero_Horizon]

بسیاری از افراد، خودشان می‌دانند که باید کار را خرد کنند. بخشی از مشکل این است که خرد کردن کار و تعیین مهلت، واقع‌گرایانه و با هدف بهترین خروجی انجام نمی‌شود.

دو مثال از خرد کردن هدفمند و آگاهانه

توجه به دو مثال زیر، می‌تواند بحث را برای شما شفاف‌تر کند.
مطالعه‌ی ۱۲ کتاب در سال
فرض کنیم می‌خواهید امسال ۱۲ کتاب بخوانید. آیا منطقی است که بگویید هر ماه یک کتاب می‌خوانم؟
آیا واقعاً فروردین ماه و اسفند ماه شما یکسان است؟ آیا بهتر نیست برای ماه اول سال (به خاطر تعطیلات) دو کتاب و برای دو ماه آخر سال (به خاطر فشار پایان سال) یک کتاب در نظر بگیرید؟
به خاطر داشته باشیم که هدف‌گذاری و تعیین مهلت، اگر هوشمندانه انجام نشود، از ابتدا احتمال موفقیت ما کاهش پیدا می‌کند و حس ما به برنامه‌ریزی و هدف‌گذاری بد خواهد شد و چه بسا بپذیریم که اهمال‌کاری و انجام ندادن قول‌ها و قرارها یکی از ویژگی‌های تغییرناپذیر ماست.

هفت ساعت زبان خواندن در هفته
فرض کنیم می‌خواهید هر هفته هفت ساعت زبان بخوانید.

ضعیف‌ترین شکل تعیین مهلت این است که بگویید: تا آخرین ساعت روز جمعه‌ی هر هفته، هفت ساعت زبان خواندن را پُر خواهم کرد.
کمی بهتر آن است که بگویید هر شب یک ساعت زبان می‌خوانم و برای هر شب که چنین نشد، جریمه تعیین می‌کنم.
اما بهترین حالت این است که کار را بر اساس واقعیت‌ها و محدودیت‌های خود، خُرد کنید. مثلاً شاید برای یک نفر چنین برنامه‌ای مناسب باشد:

• از شنبه تا پایان روز دوشنبه، مجموعاً دو ساعت می‌خوانم و اگر نخواندم، جریمه‌اش … است.
• در سه‌شنبه و چهارشنبه هم، مجموعاً دو ساعت می‌خوانم و اگر نخواندم، جریمه‌اش … است.
• پنجشنبه و جمعه که خلوت‌ترم، مجموعاً سه ساعت می‌خوانم و اگر نخواندم، جریمه‌اش … است..

[Zero_Horizon]

• اگر قرار است کاری را واقعاً تا تاریخ مشخصی انجام دهید، خودتان کمی سخت‌گیرانه‌تر برای خودتان مهلت در نظر بگیرید.
• در گام دوم، همه‌ی کار را به آخرین مهلتی که خودتان تعیین کرده‌اید، موکول نکنید. کار را خرد کنید و برای هر بخش، مهلتی در نظر بگیرید.
• فراموش نکنید که برای تخطی در هر مرحله و انجام ندادن کار، جریمه در نظر بگیرید.
• در آخرین گام، تقسیم کار و تعیین مهلت را مکانیکی انجام ندهید. بلکه به جنس کار و شرایط واقعی خودتان توجه کنید و مهلت‌های کوچک‌تر را بر این اساس بچینید.

[Zero_Horizon]

روشی برای کاهش هزینه اهمال کاری: جابجا کردن وظایف ناخوشایند با یکدیگر


جان پری، نویسنده‌ی کتاب The Art of Procrastination در این زمینه‌ ایده جالبی دارد. او می‌گوید:

من با بیماری به تعویق انداختن کنار آمده‌ام و به آن ساختار داده‌ام.
به این شکل که بر خلاف توصیه عمومی که می‌گویند کارها را به ترتیب اهمیت انجام دهید، من همیشه فهرستی از کارهای دوست‌نداشتنی خود را همراه دارم.
به محض اینکه احساس می‌کنم می‌خواهم از وظیفه‌ی دوست‌نداشتنی الف فرار کنم، یکی از وظیفه‌های ب یا ج یا د را در همان فهرست کارهای دوست‌نداشتی انتخاب می‌کنم و انجام دهم.
شاید تقدم و تأخر کارها به هم بریزد و برخی از کارها با تأخیر انجام شوند، اما حداقل این کار بیشتر نوعی فرار رو به جلو است؛ تا بازگشت رو به عقب.
شاید اگر قرار بود از برایان تریسی تقلید کنیم؛ به جای اول قورباغه را قورت بده! می‌توانستیم بگوییم: اگر حوصله قورت دادن قورباغه را نداری، می‌توانی برای فرار از این کار سخت، فعلاً با خوردن همین پشه کوچک (که به هر حال، این هم دوست‌نداشتنی است) خودت را سرگرم کنی.
با این کار، اگر چه از خوردن قورباغه فرار کرده‌ای، اما به هر حال به سراغ خوردن شیرینی هم نرفته‌ای و با این کار، حداقل گامی به پیش نهاده‌ای.

[ha.hg]

خیلی تاپیک پر محتوا و عالی ای هست .


+
اینم یه کتاب درزمینه اهمالکاری

پیشنهاد میکنم که دوستان بخونن کتاب جالبیه

[Saturn8]

UP

[seyed..yousefi]

up

[ha.hg]

up

[Scalar Field]

​up to date

[Meti81]

وحشتناک مفید و عالی :troll (20):

[seyed..yousefi]

UP

[ZanaP]

عالی عالی
فقط حیف یکی دو تا اشتباه لپی داره!

[Zero_Horizon]

up

[.miracle.]

آپ

[Zero_Horizon]

Up