حضرت عباس، قمر بنی هاشم علیه السلام، بالای سر دختر خردسال امام حسین علیه السلام و سایر کودکان حرم:
دختر شیرین زبانم شُد ز هوش
ای رقیه از چه رو گشتی خموش؟
من فدای این لب عطشان تو
جان من بادا بلاگردان تو
یا شوم فردا دو دست از تن جدا
یا که آرَم آب از بهر شما
همه لطف خداست.
گفت و گوی حضرت سیدالشهدا، امام حسین علیه السلام با جناب حُـرّ بن یزید ریاحی رحمة الله علیه، هنگام سخت گیریِ حُر بر امام علیه السلام و جلوگیری از ادامه ی حرکت کاروان امام و در نتیجه، ورود کاروان امام به سرزمین کربلا؛ دوم محرم سال 61 هجری قمری:
امام (ع):
خطاب من به تو ای حُر، امیر ِ این لشکر
ره ِ گذار گرفتی به آل پیغمبر
بگو برای چه کار آمدی به کرببلا
برای جنگ، و یا صلح، از طریق وفا
اگر به یاری ما آمدی، جزاکَ الله
وگر به جنگ، تو می دانی و رسول الله!
حُر (ره):
بریده باد زبانم، به جنگ آمده ام
ولی ز زندگی خود به تنگ آمده ام
نموده حکم عبید الله لعین ِ دغا
که چون رسم به تو ای پروریده ی زهرا (س)
فرود آورَمَت در حوالی ِ بی آب
ز تشنگی همه ی عترتت شوند کباب
همه لطف خداست.
گفتار عمر بن سعد بن ابی وقاص (که از رحمت خدا به دور باد) با خود، ظهر عاشورا:
هرکه را عشق به یک چیز بُوَد در دنیا
من گرفتار ِ ری و وعده ی شاهنشه ِ شام!!!
همه لطف خداست.
مناجات حضرت سیدالشهدا، امام حسین علیه السلام با خداوند و اشاره به داستان کشته شدن بچه شتر ِ حضرت صالح به دست مشرکان و نزول عذاب الهی بر آنها:
بچه ی ناقه ی صالح، بَرَت ای داور ِ من
نیست در رتبه فزونتر ز علی اصغر من!
چون که تو خواسته ای، باد فدای ره ِ تو
سر من، پیکر من، اکبر من، اصغر من
همه لطف خداست.
توصیه ی حضرت سیدالشهدا، امام حسین علیه السلام به حضرت ابوالفضل العباس، قمر بنی هاشم علیه السلام، مبنی بر اندکی استراحت در نیمه ی شب و پاسخ قمر بنی هاشم:
حضرت ابوالفضل (ع):
نوایت برده از دل، صبر و آرام و قرار امشب
که کرده خوابِ ناز از چشم عباست فرار امشب
ادب نبوَد که شَه بیدار و نوکر خفته در بستر!
تو بیداری، مرا با راحت ِ دنیا چه کار امشب؟
نخوابی تا تو، ای سلطان ِ خوبان، من نمیخوابم
که میخواهم کشیکت را کشم پروانه وار امشب
تو اندر سجده، دشمن در کمین، عباس کی خسبد؟!
مرا باشد خیالِ آن که سازم جان نثار امشب!
همه لطف خداست.
رجزخوانی ِ جوان ِ امام حسین، حضرت شاهزاده علی اکبر علیه السلام، برابر ِ لشکر کوفه، خطاب به عمر بن سعد (که از رحمت خدا به دور باد)، ظهر عاشورا:
تو اِی مُلحِد ِ از خدا بی خبر
که گردیده ای خصم ِ خیرالبشر
منم آن که جدّم رسول خداست
که سردار و سرحلقه ی انبیاست
شبیهِ گُل ِ روی پیغمبرم
پدر، نام کرده «علی اکبر»م
ز نسل علیّ بن بوطالبم
چو شیرم که بر روبهان غالبم
سر ِ سرکش ِ جمله اعدای دین
بریزم چو برگ خزان بر زمین
ز مردن جُوی نیست پروای ما
شهادت بُوَد ارث آبای ما
همه لطف خداست.
زمزمه ی جناب حُر بن یزید ریاحی رحمة الله علیه با خود و تردید در نبرد با حضرت سید الشهدا، امام حسین علیه السلام:
ای آسمان! تباه مکن روزگار ِ حر
خواهی کُنی ز صفحه تو محو اعتبار حر
حر از کجا و دشمنی ِ سبط مصطفی؟!
قتل امام تشنه لبان نیست کار حر!
قتل حسین (ع)، از پی ِ خشنودی ِ یزید؟؟؟
گردم به روز ِ حشر، یقین شرمسار ِ حر!
همه لطف خداست.
سخن حرملة بن کاهل اسدی (که از رحمت خدا دور باد) قاتل ِ علی اصغر و عبد الله بن الحسن علیهما السلام، هنگام ِ تیراندازی به سوی عبدالله، فرزند نوجوان امام مجتبی و به شهادت رساندن ِ او در آغوش عمویش، امام حسین علیه السلام در گودال قتلگاه:
من که اندر قتل ِ شَه آماده ام
نیست باک از کشتن ِ شهزاده ام!
همه لطف خداست.
گفتار حضرت سیدالشهدا، امام حسین علیه السلام هنگام رسیدن به سرزمین کربلا و آگاهی یافتن از نام ِ آن سرزمین:
گر نام این زمین به یقین کربلا بُوَد
این جا محل ِ ریختن خون ما بُوَد
این جا بُوَد که شادی ِ طفلان عزا شود
این جا بُوَد که سر ز تن من جدا شود
همه لطف خداست.
بیانات مبارک حضرت سیدالشهدا، امام حسین علیه السلام در پاسخ به دعوتِ عمر بن سعد (که از رحمت خدا به دور باد) مبنی بر بیعت با یزید، ظهر عاشورا:
خداوندا چه گویم من جواب، این نامسلمان را؟!
به شام ِ کفر دعوت می نماید صبح ِ ایمان را!
خلیل الله را گوید: «بیا و بُت پرستی کن»!
ذبیح الله را گوید: «ز سر نِه شوقِ قربان را»
اگر برهان ِ این لشکر بُوَد قرآنِ پیغمبر
خلافت کار ِ ظالم نیست، بگشایید قرآن را!
مپندارید بی یاور شدم، از عجز می گویم!
اگر خواهم، کنم رنگین ز خون این دشت و میدان را!
همه لطف خداست.
ویرایش توسط mahdi nazari : 30 آبان 1392 در ساعت 23:08
روانه شدن محمد و عون، دو پسر نوجوان ِ حضرت سیده زینب کبری سلام الله علیها به میدان جنگ و حقیر شمردن آنها از سوی شمر بن ذی الجوشن (که از رحمت خدا دور باد) و ابراز ادب و ارادت ِ آن دو بزرگوار نسبت به امام حسین علیه السلام و فرزندانش:
شمر:
عجب عجب به حسین (ع) کار گشته این سان تنگ
دو شیرخواره روانه نموده است به جنگ!
یقینم این دو قمرچهره، گر بشر باشند،
جنابِ شاهِ جگرتشنه را پسر باشند
پاسخ ِ محمد و عون علیهما السلام:
ایا پلید! غلط گفتی و خطا کردی
که خود، تصوّر ِ این «رتبه» را به ما کردی!
بدان که ما دو پسرهای خواهرش باشیم
غلام ِ کوچک ِ شهزاده اصغرش باشیم!!!
همه لطف خداست.
هنگام رویارویی کاروان حضرت سید الشهدا، امام حسین علیه السلام، با سپاه حر و بستن ِ راه بر کاروان امام، امام به حر و لشکریانش آب میدهند و حتی فرمان میدهند دهان اسبها را نیز تر کنند و به شکمشان آب بپاشند. زمزمه ی جناب حر بن یزید ریاحی رحمة الله علیه با خود:
مرحَمَت بین که در این وادی ِ پُر خوف و مِحَن
می دهد آب حسین بن علی (ع) بر دشمن!
آن که شمشیر کشیده به رُخَش، آبش داد!
آن که گِریَد ز غمش، کِی رَوَد او را از یاد؟؟؟
همه لطف خداست.
گفت و گوی شمر بن ذی الجوشن (که از رحمت خدا دور باد) با قمر بنی هاشم، حضرت ابالفضل العباس علیه السلام، پشت سراپرده ی آن حضرت، شب عاشوراو پیشنهاد بیعت و پذیرش امان نامه:
شمر: مکن تندی، مَران از در، یکی من از غلامانم!
حضرت ابالفضل علیه السلام: بُوَد مکر و بُوَد حیله، بُوَد تزویر، میدانم!
شمر: به پابوست سلام از «خولی» و «بِن سعد» دارم من!
حضرت ابالفضل علیه السلام: چه مطلب باشد ایشان را؟ که خونم جوشد اندر تن!
شمر: حسین (ع) با تو برادر نیست! مهرش از دلت برکَن!
حضرت ابالفضل علیه السلام: برادر نیستم با وی، غلامم، پیشکارم من!
شمر: جدا شو از حسین تا خاطرت از غم رها گردد!
حضرت ابالفضل علیه السلام: غلام از سرور ِ خود کِی چنین وقتی جدا گردد؟!
شمر: تو را «ام البنین» (س) مادر بُوَد، شأنت نمایان است!
حضرت ابالفضل علیه السلام: به پیش ِ مادر ِ او، مادر ِ من از کنیزان است!
شمر: چه باشد گر کُنی با بیعتی این نیمه شب مستم؟!
حضرت ابالفضل علیه السلام: غلام ِ شاه ِ خوبانم، کمر بر نوکری بستم!
شمر: بیا در لشکر ما تا شوی قارون به سیم و زر!
حضرت ابالفضل علیه السلام: همه عالم نمی ارزد به یک موی علی اکبر!!
ادامه دارد!
همه لطف خداست.
ویرایش توسط mahdi nazari : 11 آذر 1392 در ساعت 03:39
سخنان حرملة بن کاهل اسدی، تک تیرانداز لشکر کوفه (که از رحمت خدا دور باد)، قاتل حضرت علی اصغر و عبد الله بن الحسن علیهما السلام، هنگام ِ رها کردن تیر به سوی کودک شیرخوار ِ حضرت سید الشهدا، امام حسین علیه السلام:
در جنگِ دلیر ِ اشرف ِ ناس
یک تیر زدم به چشم عباس (ع)!
در رزم ِ گل ِ ریاض ِ حیدر (ع)
یک تیر زدم به جسم اکبر!
این تیر ِ سوُم زنم به جرأت!
ای بخت ِ یزید، از تو همت!!
همه لطف خداست.
حضرت سید الشهدا، امام حسین علیه السلام، حُر را به حضور می طلبند.
شرفیابی جناب حُر بن یزید ریاحی رحمة الله علیه به حضور امام و ابراز نهایت ادب و احترام نسبت به آن حضرت:
السلام ای پرده دارَت حضرتِ روح الامین
السلام ای رکن ِ ایمان، عروة الوثقای دین
السلام ای آن که گردون از برای افتخار
بر در ِ عرش آستانت روز و شب ساید جبین!
بر حُرَت برگو چه مطلب بود ای عالیجناب؟
کرده ای احضارم این دم، ای شه ِ گردون نگین
همه لطف خداست.
در حال حاضر 1 کاربر در حال مشاهده این موضوع است. (0 کاربر و 1 مهمان)
LinkBack URL
About LinkBacks
