خیلی از راهنمایی شما خوشم اومد . دانشجوی ترم چند هستید ؟
من درباره آموزش یه چیزی رو میخوام به پیام شما اضافه کنم : قطعا محیط آموزشی اروم تر از بالین هست و تنش های خیلی کمتری داره . بحث علاقه هم مهمه مثلا من خودم به تدریس خیلی بیشتر از کار عملی علاقه دارم . البته اینم بگم شما با مدرک ارشد باز میرید تو بالین و اونجا اموزش میدید . در واقع ارشد فقط یه پلی هست برای رسیدن به دکتری. اگه هدف کسی بالینه بنظرم تا ارشد ادامه بده کافیه .
درباره مهاجرت : اصلا تصمیم ساده ای نیست یادمه ترم اول پرستاری بودم کل کلاسمون میخواستند همگی با هم مهاجرت کنند
اول باید تمام شرایط سنجیده شه که خودتون کامل گفتید . قیمت دلار و شرایط اقتصادی هم باید در نظر بگیریم . و نکته مهمی که باید توجه کنیم بهش اون ور بهیار نیست و تمام کارهای بیمار برعهده پرستار هست ! برای رفتن به بعضی از جاها مثلا کبک کانادا باید به هر دو زبان انگلیسی و فرانسوی تسلط داشته باشید .
اونجا هم رفتید باید کلی دوره و امتحان رو طی کنید تا تازه شما رو به عنوان پرستاری عادی حساب کنند .در واقع اونا نیروی کار واقعا دانا و آماده میخوان .
مهاجرت قطعا افق روشن تری داره چون سیستم سلامت اون ور مثل اینجا پزشک سالار نیست بلکه محوریت اصلی خود بیماره .
اما خب باید تمامی شرایط یه کشور و هزینه های رفتن و حتی شرایط شخصی و خانوادگی خودت رو هم در نظر بگیری . نمیشه برای همه نسخه کلی پیچید .