سلام
تا حالا شده کسی رو قضاوت کنید سرتون بیاد؟ میشه بگید چی بوده.
من جمله رو بصورت کلی گفتم
محاله کسی قضاوت کنه و از جونش در نیاد
من بصورت اعتراف گونه از زبون قضاوت گران گفتم
خودم قضاوت نکردم و اگرم موردی بوده تا جای ممکن اگه کنجکاوی در مورد مسئله یا فردی بوده به همون فرد مراجعه کردم و ازش جویا شدم و پی میبردم که ایا قضاوتم درست بوده یا نه
ولی عاقبت کسایی که ادا خوبا میومدن و پشت سر بقیه قضاوت میکردن پیشم رو دیدم دقیقا همون بلا سر خودشون اومده .
ختم کلام :دنیا گرده حاجی
ببن خوب قاضوت کردن توسط یک شخص به نظرم بعیده چون در یک جامعه زندگی میکنیم و همه نظرات خودشون رو میدن فرقی نمیکنه سر یه اتفاق کوچک بی اهمیت یا مهم وچه میدونم اینا.همه نظری دارن حالا میخواد این جامعه خانواده بشه ی یه مملکت.پس نظر یک فرد تصمیم نهایی رو شکل نمیده.
ولی در کل همش قضاوت رو از قضاوت اشتباه یاد میکنند.در حالی که اگر کسی قضاوت درستی بکنه حالا میخواد در مورد ذات وشخصیت طرف باشه یا یه امر ندیده اول خودش هستش که نتیجه اون موضوع رو درک میکنه.در خلاف همین حالت هم اولین نفری که ضرر میکنه خودشه
در کل به نظرم آدما اگر قضاوتی بکنن اینقدر به خودشون مطمئن هستن که فک نمیکنن شاید قضاوت درستی نداشته باشن چه برسه به اینکه شاید حق این کار رو هم نداشتن
بنظرم حتی اگه کسی رو قضاوت کنیم و درست هم باشه یعنی خودمون رو بالاتر از اون شخص میدونیم. و این درست نیست. البته قضاوت نادرست واقعا دردناکه. همونطور که داستایوفسکی توی کتاب تسخیر شدگان میگه:
«هر پرهیزگاری گذشته ای دارد و هر گناهکاری آینده ای. پس قضاوت نکن. اگر قضاوت نادرستی در مورد کسی بکنم دنیا تمام تلاشش را میکند که مرا در شرایط او قرار دهد تا به من ثابت کند: در تاریکی همه ما شبیه یکدیگریم»
در حال حاضر 1 کاربر در حال مشاهده این موضوع است. (0 کاربر و 1 مهمان)